Σύμφωνα με όσα ανέφεραν:
«Μετά από δεκάδες καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Ελληνική έννομη τάξη θεσμοθέτησε, με το άρθρο 104 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, το δικαίωμα του κάθε κατηγορουμένου να μην απολογηθεί και να τηρήσει το δικαίωμα σιωπής και μη αυτοενοχοποίησης.
Αποτέλεσμα της νομοθετικής αυτής ρύθμισης, ήταν η έκδοση σειράς αποφάσεων του Αρείου Πάγου, οι οποίες έκριναν ότι προκαλείται απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο Ποινικό Δικαστήριο, εάν αναγνωσθούν και ληφθούν υπόψη από το δικαστήριο οι προανακριτικές και ανακριτικές απολογίες του κατηγορουμένου, δίχως αυτός να απολογηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου.
Στην εν εξελίξει δίκη ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πειραιά, για την δολοφονία του αστυνομικού Λυγγερίδη, το Δικαστήριο έκρινε, ήδη από τον Μάρτιο του 2025, ότι δεν μπορούν να αναγνωσθούν και δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη όσα κατέθεσε ο κατηγορούμενος ενώπιον των αστυνομικών και δικαστικών αρχών κατά την προδικασία. Και τούτο, για τον λόγο ότι, εφάρμοσε όσα επιτάσσει η παγία νομολογία του Αρείου Πάγου, αλλά και ο ίδιος ο Νόμος.
Κατά τη σημερινή δικάσιμο του ΜΟΔ Πειραιά και στο στάδιο της αγορεύσεως των συνηγόρων προς υποστήριξη της κατηγορίας, έλαβε χώρα, δυστυχώς με την ανοχή του δικαστηρίου, ανεπίτρεπτη και παράνομη χρήση των προανακριτικών απολογιών του κατηγορουμένου, ενώ κάτι τέτοιο προκαλεί (ορθότερα: έχει ήδη προκαλέσει) αθεράπευτη και απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο. Προκειμένου να μην νομιμοποιήσουμε την, ως άνω, παραβίαση του Νόμου, της Ευρωπαϊκής σύμβασης των δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της παγίας νομολογίας όλων ανεξαιρέτως των αποφάσεων των ελληνικών δικαστηρίων και των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου, αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε από την διαδικασία, ευελπιστώντας ότι ποτέ δεν είναι αργά να διορθωθούν και να θεραπευτούν οι, ανωτέρω, παρανομίες».
