Η Ξένια Καλογεροπούλου, ηθοποιός και θεατρική συγγραφέας, με μεγάλη ιστορία στο ελληνικό θέατρο, μίλησε για τη ζωή της και θυμήθηκε τα πρώτα χρόνια της... καριέρας της.
«Στη Σχολή Χατζηδάκη, φτιάχναμε παραστάσεις, γράφαμε την παράσταση και ήμασταν πολύ περήφανοι, με τη συμμαθήτριά μου την Μαρίνα Καραγάτση, αλλά δεν ήμουν σίγουρη ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός», θυμάται το πώς και πότε αποφάσισε να ακολουθήσει το θέατρο, μιλώντας στην εκπομπή του Σκάι 100,3 «Μια Κυριακή από τη ζωή σου».
«Τελειώνοντας το σχολείο, σκεφτόμουνα διάφορα πράγματα, και συνομιλώντας με τον πατέρα της φίλης μου, Μανώλη Καραγάτση, "με ρώτησε τι θέλεις να κάνεις;". "Μου αρέσει να γράφω", του είπα και τότε αποκρίθηκε: "Να γράφεις, αλλά έχεις κάτι να πεις;", "όχι" του είπα και μου απάντησε: "Ε, τότε μην γράψεις"», θυμάται η Ξένια Καλογεροπούλου. Τελικά στράφηκε στο θέατρο και μετά την άρνηση της οικογένειάς της να φοιτήσει στην Σχολή του Καρόλου Κουν, βρέθηκε να σπουδάζει θέατρο στο Λονδίνο, με παρότρυνση της οικογενειακής φίλης Αμαλίας Φλέμινγκ.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο Μίμης Φωτόπουλος ήταν ο ηθοποιός που πήρε την Ξένια Καλογεροπούλου στην πρώτη της εργασία σε θίασο. «Σαν παίξιμο ήμουνα χάλια και ούτε καταλάβαινα... Μου είχαν δώσει κάτι ωραία ρουχαλάκια, έκανα την όμορφη, δεν είχα καταλάβει...», λέει και αποτυπώνοντας το κλίμα της εποχής για τους περιπλανώμενους θιάσους, τα «μπουλούκια», θυμάται: «Μια μέρα με φώναξε ο Φωτόπουλος και μου είπε: "Να σου πω κοπέλα μου, έχω μάθει ότι εσύ κάνεις κι άλλο επάγγελμα στην τουρνέ, εκτός από ηθοποιός, έχω μάθει ότι κάνεις βίζιτες. Λοιπόν εγώ, δεν θέλω ούτε ποσοστά που παίρνουν κάποιοι θιασάρχες, ούτε τίποτα, θέλω απλώς να κρατάς τα προσχήματα, να μην μας εκθέτεις". Αυτό ήταν κάτι τρομερό, πέρασα πολύ άσχημα».
.jpg)
