Δύο ορειβάτισσες που ανέβαιναν στα Ιμαλάια διασώθηκαν μετά από τρεις ημέρες σε υψόμετρο 6.096 μέτρων, ενώ είχαν χάσει ό,τι χρειαζόταν για να... επιβιώσουν.
Η Βρετανίδα Φάι Μάνερς και η Αμερικανίδα Μισέλ Ντβόαρκ είχαν στόχο την κορυφή του βουνού Τσαουκάμπα (Chaukhamba) στα Ιμαλάια, στην πλευρά της οροσειράς που ανήκει στην Ινδία. Οι δύο γυναίκες εγκλωβίστηκαν στο βουνό στη βόρεια Ινδία όταν το σχοινί που κρατούσε το φαγητό, τη σκηνή και τον εξοπλισμό αναρρίχησής τους έσπασε, αφήνοντάς τες χωρίς τα απαραίτητα για να επιβιώσουν - και όμως, τα κατάφεραν.
Οι ορειβάτες χρησιμοποιούν σχοινιά για να μεταφέρουν τις προμήθειες τους σε απότομες καταστάσεις όπου δεν είναι ιδανικό να τις μεταφέρουν στην πλάτη τους.
Όταν είδαν τα πράγματά τους να κατρακυλούν στο βουνό, έστειλαν ένα μήνυμα έκτακτης ανάγκης. Βρίσκονταν σε υψόμετρο άνω των 6.096 μέτρων και οι ομάδες έρευνας και διάσωσης αρχικά δεν κατάφεραν να τους βρουν. Η Μάνερς είπε στο BBC ότι οι δυο τους ήταν «τρομοκρατημένες» καθώς προσπαθούσαν να κάνουν μέρος της κατάβασης μόνες τους, προτού τις βρουν διασώστες.
Μια μεγάλη πέτρα που κύλησε από το βουνό έκοψε το σχοινί που χρησιμοποιούσαν για τη μεταφορά των σάκων τους και η Μάνερς είπε ότι ένιωσε «απόγνωση». «Είδα την τσάντα να κατρακυλά στο βουνό και κατάλαβα αμέσως τις συνέπειες αυτού που επρόκειτο να συμβεί», είπε.
«Δεν μας είχε μείνει τίποτα από τον εξοπλισμό ασφαλείας μας. Ούτε σκηνή. Ούτε σόμπα για να λιώσει το χιόνι για να έχουμε νερό. Ούτε ζεστά ρούχα για το βράδυ. Τα τσεκούρια και τα κραμπόν μας για να επιστρέψουμε στο basecamp. Κανένας φακός για να κινούμαστε τη νύχτα».
Οι γυναίκες καλύφθηκαν σε μια προεξοχή του βουνού, καθώς άρχισε να χιονίζει, και μοιράζονταν τον μοναδικό υπνόσακο που είχαν. «Ένιωθα υποθερμία, έτρεμα συνεχώς και με την έλλειψη τροφής το σώμα μου τέλειωνε από ενέργεια για να ζεσταθώ», είπε η Μάνερς.
Το επόμενο πρωί ένα ελικόπτερο συμμετείχε στις έρευνες, αλλά δεν μπόρεσε να τις εντοπίσει - κι έμειναν άλλες 24 ώρες στο βουνό. «Προσπάθησαν να μας σώσουν, αλλά οι συνθήκες ήταν κακές για να λειτουργήσει η εταιρεία. Κακός καιρός, ομίχλη, μεγάλο υψόμετρο και δεν μπορούσαν να μας βρουν καθώς η περιοχή έρευνας ήταν τόσο τεράστια», εξήγησε η ίδια.
Οι γυναίκες κατάφεραν να βρουν νερό σε ένα σημείο με λιωμένο πάγο και πέρασαν άλλη μια νύχτα στο κρύο χωρίς φαγητό και μόνο λίγο νερό. «Το ελικόπτερο πέρασε ξανά, δεν μας έβλεπε. Σκεφτόμουν ότι καταστράφηκαμε», είπε. «Ξέραμε τότε ότι έπρεπε να προσπαθήσουμε να κατέβουμε μόνες μας, καθώς το ελικόπτερο δεν επρόκειτο να μας βοηθήσει».
Εκείνο το πρωί άρχισαν να κατεβαίνουν προσεκτικά το βουνό, γνωρίζοντας ότι η αδύναμη κατάστασή τους θα μπορούσε να οδηγήσει σε λάθη. Καθώς κατέβαιναν εντόπισαν μια ομάδα Γάλλων ορειβατών να έρχονται προς το μέρος τους - Ήταν διασώστες που είχαν ακούσει για την κατάστασή τους από κοινούς φίλους.
Μοιράστηκαν τον εξοπλισμό, τα τρόφιμα και τους υπνόσακούς τους με τις ορειβάτισσες και επικοινώνησαν με το ελικόπτερο δίνοντας ακριβή τοποθεσία για διάσωση. Τελικά, πράγματι διασώθηκαν, τρεις ημέρες μετά το περιστατικό με τον βράχο που έκοψε το σχοινί με τις προμήθειες και τον εξοπλισμό τους.
«Έκλαψα με ανακούφιση γνωρίζοντας ότι μπορεί να επιζήσουμε. Μας υποστήριξαν να περάσουμε τον απότομο παγετώνα που θα ήταν αδύνατο χωρίς τον εξοπλισμό μας τα κραμπόν και τα τσεκούρια πάγου. Είτε θα είχαμε παγώσει μέχρι θανάτου ή θα επιχειρούσαμε να διασχίσουμε τους απότομους παγετώνες χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό και θα γλιστρούσαμε στον κίνδυνο. Ή μπορεί, τελικά το ελικόπτερο να μας είχε βρει;», δηλώνει ακόμη σε κατάσταση σοκ η ίδια.
