Δεν λέει να καταλαγιάσει ο θόρυβος εντός του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο, από την αποκάλυψη ότι μέλος της κεντρικής επιτροπής του κόμματος, που είχε ουσιαστικά αποχωρήσει τους τελευταίους μήνες και λάμβανε μέρος στην προεκλογική εκστρατεία της Νέας Αριστεράς, κλήθηκε να ψηφίσει τηλεφωνικά (σε… μυστική ψηφοφορία) για την καθαίρεση του Στέφανου Κασσελάκη στη σκανδαλώδη συνεδρίαση του οργάνου στις 8 Σεπτεμβρίου.
Το αφύσικο και πολιτικά απαράδεκτο γεγονός επισήμανε ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης στη συνέντευξη που παραχώρησε το βράδυ της Πέμπτης στον Νίκο Χατζηνικολάου.
Σημειωτέον ότι η γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Ράνια Σβίγκου δεν έχει απαντήσει ακόμα για το θέμα καίτοι είχε ενημερωθεί από τον περασμένο Μάιο από τον συντονιστή της νομαρχιακής Ηλείας στην οποία ανήκει το εν λόγω στέλεχος ότι δραστηριοποιείται υπέρ της Νέας Αριστεράς, μετέχει σε περιοδείες της και συνοδεύει την Έφη Αχτσιόγλου σε επισκέψεις στο νομό.
Το μέλος της κεντρικής επιτροπής που ενώ έχει αποχωρήσει ουσιαστικά από τον ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να συμμετέχει σε κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον του κόμματος, ονομάζεται Σπύρος Λαμπρινός και έκανε χθες μία αμήχανη ανάρτηση, επιχειρώντας να απαντήσει στο θόρυβο που προκλήθηκε. Αρχικά θεωρεί ότι πρόκειται για… «δολοφονία προσώπων», αποδίδοντας το θόρυβο στο γεγονός ότι έχει υπογράψει υπέρ της υποψηφιότητας του Σωκράτη Φάμελλου για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ουσιαστικά ο κ. Λαμπρινός παραδέχεται ότι δεν συμμετείχε εδώ και πολύ καιρό στις συνεδριάσεις της κεντρικής επιτροπής, επικαλούμενος αόριστα… «αντικειμενικούς λόγους», ομολογεί ότι στην πραγματικότητα είναι πολιτικά εκτός κόμματος από τη συνεδρίαση της ΚΕ τον Νοέμβριο, όταν επήλθε η ρήξη των «11» με τον κ. Κασσελάκη και δηλώνει ευθέως ότι είναι μεν οργανωτικά, μόνο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η… μισή του καρδιά είναι στη Νέα Αριστερά.
Ο κ. Λαμπρινός αποφεύγει προφανώς να εξομολογηθεί τα πραγματικά του συναισθήματα, καθώς ολόκληρη η καρδιά του είναι στη Νέα Αριστερά.
Το «προδίδει» άλλωστε η ανάρτηση που είχε κάνει στις 2 Ιουνίου, μία εβδομάδα πριν τις ευρωεκλογές, ξεκαθαρίζοντας ότι είναι με τη ΝΕΑΡ, ως τη νέα «ΕΛΠΙΔΑ», όπως τη χαρακτηρίζει με κεφαλαία γράμματα!
Έγραφε τότε ο κομματικά επιτήδειος κ. Λαμπρινός, που έσπευσε τρεις μήνες μετά την ανάρτηση αυτή και με παρότρυνση της γραμματέως Ράνιας Σβίγκου, να καθορίσει το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενος τις μεθοδεύσεις της τωρινής πλειοψηφίας στην κεντρική επιτροπή:
«ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ Χρόνια τώρα βιώνουμε-υφιστάμεθα μιά δεξιόστροφη Ευρωπαϊκή πολιτική τα αποτελέσματα της οποίας φαίνονται, ΗΕ.Ε δεν είναι η ανοικτή δημοκρατική κοινωνία, γίνεται περιοριστική, Δεν είναι η κοινωνική ένωση , οι ανισότητες διευρύνονται και εντός των κρατών και μεταξύ των κρατών -μελών, Δεν είναι η ζητούμενη φιλειρηνική δύναμη και συμμετέχει ή ανέχεται πολέμους . Η όλη κατάσταση δημιουργεί αντιδράσεις και προς το παρόν κερδίζουν οι δυνάμεις που θέλουν την ακόμη πιό δεξιόστροφη πολιτική. ή και την διάλυση της Ε.Ε Προβάλει η ανάγκη απόκρουσης αυτών , των κατά την γνώμη μου , κινδύνων, και αυτό γίνεται δυνατόν με την δημιουργία συμμαχιών και μετώπων
Εντός της χώρας μας οι βασικές δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ περί άλλων τυρβάζουν. Δεν τους απασχολεί η απόκρουση των δεξιόστροφων πολιτικών αλλά η δεύτερη θέση. Υπάρχει η αναγκαιότητα να πιεστούν γιά αλλαγή συμπεριφορών και πολιτικών. Στο ρευστό πολιτικό σκηνικό που έχει δημιουργηθεί υπάρχει μία ελπίδα, η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ . είναι κατά την γνώμη μου η πολιτική δύναμη που μπορεί να λειτουργήσει σαν ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ , και να αναγκάσει τους μεγάλους να κάνουν- παράξουν πολιτική και όχι θεατρινίστικες παραστάσεις».
Χωρίς πραγματική νομιμοποίηση η ΚΕ – Ο ρόλος της… ποσόστωσης
Πάντως, με αφορμή την υπόθεση Λαμπρινού με την τηλεφωνική ψήφο σε… μυστική ψηφοφορία, έχει αναζωπυρωθεί η συζήτηση για τον εάν έχει τελικά αυτή η κεντρική επιτροπή πολιτική και ηθική νομιμοποίηση να διευθύνει το κόμμα και να θέλει να διατηρηθεί στη θέση της, ακόμα και μετά την εκλογή νέου προέδρου και ενώ το καταστατικό λέει ότι η προεδρική εκλογή και η ανάδειξη της ΚΕ γίνονται την ίδια μέρα.
Η σοβαρή επιφύλαξη προκύπτει από το γεγονός ότι ένα σημαντικό κομμάτι της κεντρικής επιτροπής δεν είναι ουσιαστικά εκλεγμένο από στην πραγματικότητα διορισμένο, μέσω ποσοστώσεων ως απόρροια πολιτικών συμφωνιών του… 2022 μέσα στο κόμμα.
Τι είχε συμβεί τότε:
Ο Αλέξης Τσίπρας δεχόταν πιέσεις προκειμένου να συμμετάσχουν στην κεντρική επιτροπή στελέχη της λεγόμενης διεύρυνσης, δηλαδή πρόσωπα που εξέφραζαν το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Επειδή αυτά τα πρόσωπα δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να κριθούν από τη βάση, επιδίωξαν μία συμφωνία κορυφής, ώστε να εξασφαλιστεί η εκλογή τους στην κεντρική επιτροπή ανεξάρτητα από τις επιδόσεις τους στην κάλπη και τη βούληση των ψηφοφόρων – ωραία πράγματα… δημοκρατικά πλασμένα δηλαδή.
Έτσι, η ΔΗΜΑΡ και η Αριστερή Πρωτοβουλία για παράδειγμα, με μηδαμινή έως ελάχιστη επιρροή και αποδοχή στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλισαν ένα ποσοστό θέσεων στην κεντρική επιτροπή, ανεξάρτητα από τις ψήφους που θα ελάμβαναν τα μέλη τους.
Ο κ. Τσίπρας είχε αναγκαστεί να αποδεχθεί αυτή την αφύσικη με δημοκρατικούς όρους λειτουργίας κόμματος διαδικασία, προκειμένου να πετύχει το μείζον τότε, που ήταν η εκλογή του προέδρου από τη βάση. Ένας στόχος που τον αρνούνταν η κομματική γραφειοκρατία και έδωσε σκληρή μάχη με υποχωρήσεις για να τον πετύχει τελικά.
Αλλά, ενώ ο κ. Τσίπρας πέτυχε τη θεσμική αυτή αλλαγή, προέκυψε μία κεντρική επιτροπή, η οποία έχει στους κόλπους της μέλη με ελάχιστη ή και καθόλου νομιμοποίηση στη βάση. Ο κ. Λαμπρινός με την αμφιλεγόμενη διαδρομή εκλέχτηκε στην κεντρική επιτροπή όχι γιατί σάρωσε σε ψήφους – τουναντίον – αλλά επειδή το όνομά του ήταν στη λίστα της συμφωνίας κορυφής και στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις των τότε ομάδων, που καθόριζαν το ηγετικό απαράτ στις κουίντες.
Τέτοια στελέχη, που προέκυψαν από πολιτική και εσωκομματική συναλλαγή και όχι με την ψήφο των μελών υπάρχουν κι άλλα στη σημερινή ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και στην πολιτική γραμματεία του κόμματος.
