Ένα νεοκλασικής μορφής διατηρητέο κτήριο, με πολύ αξιόλογα νεοκλασικά και αρχιτεκτονικά στοιχεία, που διασώθηκε κατά τον μεγάλο βομβαρδισμό του Πειραιά στις 11 Ιανουαρίου 1946, όταν όλα γύρω του καταστράφηκαν, χάθηκε, το απόγευμα της Δευτέρας 7/10, σε μια πυρκαγιά.
Το κτήριο, στη διασταύρωση των οδών Κέκροπος και Γ. Κασιμάτη (πρώην Λουδοβίκου), είχε χαρακτηριστεί ως διατηρητέο από το 1987 και όπως τα περισσότερα από τα 1.000 χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα κτήρια της πόλης, είχε αφεθεί στη τύχη του εγκαταλελειμμένο.
Δυστυχώς, από τότε που χαρακτηρίστηκαν όλα αυτά τα κτήρια κανένας δεν παρακολουθεί την εξέλιξή τους, εάν έχουν καταστραφεί εάν έχουν γκρεμιστεί ή ακόμα εάν εξακολουθούν να συντρέχουν οι λόγοι για να παραμένουν χαρακτηρισμένα.
Τα κτήρια αυτά είναι η «ταυτότητα» της πόλης και της ιστορίας της. Η δημοτική αρχή δεν μπορεί από καταστροφή σε καταστροφή να περιορίζεται σε σχόλια ή να κάνει μνημόσυνο.
Όπως σημειώνει ο συνδυασμός Αλλάζουμε τον Πειραιά για όλους και για όλους, πρέπει τώρα:
· Να γίνει καταγραφή όλων των κτηρίων, να κατηγοριοποιηθούν και να αξιολογηθεί η σημασία του καθενός και η κατάσταση του.
· Με αρχή από τα κτήρια, ιδιοκτησίας του Δημοσίου, η πόλη να διεκδικήσει από το Υπουργείο Πολιτισμού την διάσωση και αναπαλαίωση των κτηρίων, με δυνατότητα αλλαγής των χρήσεων συμβατές με το ίδιο κτήριο...
Για να σταματήσει η αντιμετώπιση των διατηρητέων ως «βάρος.
Να εμποδίσουμε την απληστία της κτηματαγοράς και του real estate και τις επιδιώξεις να τα μετατρέψει σε θηριώδη κτήρια που «τσιμεντώνουν» όλη την πόλη.
