Περισσότερο από μια εβδομάδα μετά την υποβολή της παραίτησης του πρωθυπουργού της Γαλλίας Γκαμπριέλ Ατάλ στον πρόεδρο, ο Μακρόν την έκανε δεκτή την... Τρίτη το απόγευμα.
Ο Ατάλ έμεινε 189 ημέρες στο Matignon – η δεύτερη πιο σύντομη διάρκεια για έναν αρχηγό κυβέρνησης υπό την Πέμπτη Δημοκρατία, μετά τον Μπερνάρ Καζνέβ.
Μετά από αυτή την αιφνιδιαστική διάλυση της Εθνοσυνέλευσης και την ήττα του προεδρικού στρατοπέδου, ο Αττάλ κρατήθηκε στη θέση του. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ευχαριστώντας τον για «την προεκλογική εκστρατεία για τις ευρωεκλογές και τη νομοθετική εκστρατεία της οποίας ηγήθηκε», ζήτησε από τον Πρωθυπουργό του να παραμείνει «προς το παρόν» στη θέση του για να διασφαλίσει τη «σταθερότητα της χώρας».
Στην ανοιχτή επιστολή του προς τους Γάλλους που δημοσιεύθηκε στις 10 Ιουλίου στον Τύπο, ο Πρόεδρος Μακρόν έγραψε ότι «μέχρι να επιτευχθεί συμφωνία» μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που εκπροσωπούνται στη Συνέλευση, «η σημερινή κυβέρνηση θα συνεχίσει να ασκεί τα καθήκοντά της». Έως ότου ο Εμανουέλ Μακρόν καλέσει τον νέο Πρωθυπουργό, η σημερινή κυβέρνηση, η οποία παραιτήθηκε, θα παραμείνει στην εξουσία χωρίς ωστόσο να λάβει πολιτικές αποφάσεις.
Χωρίς αντικαταστάτη
Με έναν πρωθυπουργό, τον Γκαμπριέλ Ατάλ, που επισήμως πλέον είναι υπ´ατμόν, χωρίς ωστόσο κάποιος άλλος να έρχεται στη θέση του, η Γαλλία διέρχεται μια φάση πρωτόγνωρης πολιτικής ακροβασίας. Θα υπάρξει δηλαδή μία προσωρινή κατάσταση, η οποία δεν αποκλείεται να είναι και κάποιων εβδομάδων, δηλαδή έως το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, που αρχίζουν σε 10 ημέρες.
Σε ό,τι αφορά τον αντικαταστάτη του, ο οποίος υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσε να προέλθει από τους κόλπους μεγαλύτερου σε έδρες κόμματος, δηλαδή του Νέου Λαϊκού Μετώπου της αριστεράς, το τοπίο εξακολουθούσε και σήμερα να είναι νεφελώδες, λόγω της αδυναμίας των αριστερών κομμάτων να καταλήξουν σε ένα κοινής -μεταξύ τους- αποδοχής πρόσωπο. Μία αδυναμία που σταδιακά προσλαμβάνει διαστάσεις ρήξης, με τα αριστερά κόμματα να φιλονικούν δημοσίως για το αδιέξοδο και να επιρρίπτουν ευθύνες το ένα στο άλλο. Από χθες το βράδυ ωστόσο άρχισε να καθίσταται σαφές ότι το Σοσιαλιστικό κόμμα, οι Οικολόγοι και το Κομμουνιστικό κόμμα τείνουν να συμφωνήσουν στο πρόσωπο της Γαλλίδας καθηγήτριας Οικονομικών Λοράνς Τουμπιανά, που δεν έχει κομματική ένταξη, αλλά συνέταξε σε μεγάλο βαθμό τη συμφωνία του Παρισιού του 2015 για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, και της οποίας την υποψηφιότητά απέρριψε ασυζητητί, ως «μη σοβαρή», η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν Λυκ Μελανσόν, θεωρώντας πως μόνο ένα πολιτικό στέλεχος από τις τάξεις της θα μπορούσε να εφαρμόσει κατά γράμμα το προεκλογικό πρόγραμμα του Λαϊκού Μετώπου, το οποίο διαθέτει τη σχετική αλλά όχι την απόλυτη πλειοψηφία.
Ως προς την παραίτηση της κυβέρνησης του Γκαμπριέλ Ατάλ, ο λόγος για τον οποίον έγινε τυπικά δεκτή σήμερα είναι διττός: Από τη μία πλευρά εξασφαλίζεται πως αφού είναι κυβέρνηση υπ´ατμόν δεν μπορεί να υποβληθεί πρόταση μομφής σε βάρος της ενόσω παραμένει εν λειτουργία, ενώ από την άλλη οι 17 υπουργοί της που έχουν εκλεγεί και βουλευτές, λόγω του προσωρινού χαρακτήρα της κυβέρνησης δεν υποχρεούνται να παραδώσουν τη βουλευτική τους έδρα και συνεπώς θα μπορέσουν να λάβουν μέρος μεθαύριο, Πέμπτη, στην κρίσιμη ψηφοφορία που θα γίνει για την εκλογή του νέου προέδρου της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Σύμφωνα με πολλούς Γάλλους αναλυτές, πρόκειται για μία εξαιρετικά διασταλτική ερμηνεία του γαλλικού Συντάγματος το οποίο προβλέπει ρητά ότι ένας βουλευτής που γίνεται υπουργός οφείλει να παραδίδει τη βουλευτική του έδρα.
Στο μεταξύ, ο πρόεδρος Μακρόν κάλεσε τα ηγετικά στελέχη της παράταξής του να εργαστούν με στόχο τη δημιουργία μίας ευρείας διακομματικής συνεργασίας που θα επέτρεπε στη Γαλλία να αποκτήσει μία αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ορισμένα από αυτά τα στελέχη έχουν δημοσίως δηλώσει ότι θα επιθυμούσαν τη συνεργασία της παράταξης Μακρόν με το κόμμα της παραδοσιακής γαλλικής δεξιάς, τους Ρεπουμπλικάνους, ενώ άλλα στελέχη κλίνουν προς τη συνεργασία με την αριστερά. Η επικείμενη εκλογή του προέδρου της Εθνοσυνέλευσης θα μπορούσε ενδεχομένως να δείξει προς τα πού πηγαίνουν τα πράγματα. Και αυτό διότι αν δεν υπάρξει συνεργασία της παράταξης Μακρόν με τους Ρεπουμπλικάνους, τότε το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της αριστεράς θα μπορούσε να κερδίσει την προεδρία του σώματος. Ήδη πιθανολογείται ότι υποψήφιά του θα είναι η επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των οικολόγων Σιριέλ Σατλέν. Στην αντίθετη περίπτωση όχι, αφού το άθροισμα των βουλευτών των δύο παρατάξεων είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των βουλευτών των κομμάτων της αριστεράς.
