«Δεν θα κρύψω ότι δάκρυσα, συγκινήθηκα», λέει ο ηλικιωμένος πρώην δρομέας, ενθυμούμενος την ημέρα που έλαβε μία επιστολή του προέδρου της οργανωτικής επιτροπής του «Παρίσι 2024», Τόνι Εστανγκέ, με την οποία του γνωστοποιήθηκε το ευχάριστο νέο.
Όταν ανακοινώθηκε ότι η Ολυμπιακή Φλόγα θα περάσει στις 22 Ιουλίου από το Ετάμπ, την γενέτειρα του, ο Ρεμπιφέ, ανέλαβε την πρόκληση να μεταφέρει την Ολυμπιακή Δάδα για άλλη μια φορά στην Γαλλία.
«Θέλω να το ξανακάνω, είμαι έτοιμος»
«Τα Χριστούγεννα πέρυσι με δέχτηκε, ντυμένος με αθλητική φόρμα. Φορούσε καπέλο και κρατούσε την Ολυμπιακή Δάδα από τους Αγώνες του Λονδίνου το 1948. Μου είπε “Θέλω να το ξανακάνω, είμαι έτοιμος”», σχολιάζει γεμάτος υπερηφάνεια ο υιος του, Σιλβέν.
Ο Ρεμπιφέ εντάχθηκε στην Ρεπουμπλικανική Φρουρά, σε ηλικία 19 ετών, αμέσως μετά τον πόλεμο. Υπήρξε δρομέας μεγάλων αποστάσεων και συναγωνίσθηκε τους Αλέν Μιμούν και Μισέλ Ζαζί, ενώ ήταν ένας από τους 24 αθλητές που επιλέχθηκαν το 1948 για να μεταφέρουν την Ολυμπιακή Φλόγα, από τα ελβετικά σύνορα στα σύνορα με το Λουξεμβούργο.
«Κατασκευάστηκε την τελευταία στιγμή από την ομοσπονδία και ωστόσο ήταν μια σημαντική επιτυχία», θυμάται και προσθέτει: «Καλύψαμε 550 χιλιόμετρα στην Γαλλία νύχτα και μέρα, συνοδευόμενοι από έναν ποδηλάτη μπροστά και έναν άλλο πίσω».
Από αυτήν την εμπειρία, κράτησε και ένα αντίγραφο της Δάδας, από χυτοσίδηρο και αλουμίνιο. «Δεν ήταν ελαφριά, υπήρχε μια μπάλα μεθανίου μέσα που την επαναφορτίζαμε τακτικά. Δεν μπορούσαμε να φέρουμε τη Φλόγα πολύ κοντά στο σώμα μας. Έπρεπε να απλώσουμε το χέρι μας. Και μετά από μερικά χιλιόμετρα, γινόταν πολύ βαριά», διηγείται ο Ρεμπιφέ και συνεχίζει:
«Ενας Άγγλος εκπρόσωπος της Ολυμπιακής Επιτροπής ήταν επίσης παρών και κρατούσε προσεκτικά μια λάρνακα με Φλόγα για να μην σβήσει η δική μας. Μεταξύ Contrexéville και Vittel, στις τρεις η ώρα το πρωί, ξέσπασε καταιγίδα, έπρεπε να την βάλουμε προστατευμένη στο λεωφορείο. Και παρά το πρόβλημα που προέκυψε, δεν έσβησε ποτέ».
Η συμμετοχή του στη Λαμπαδηδρομία του 2024 είναι «μια μοναδική ευκαιρία να μιλήσουμε ξανά για αυτό το ταξίδι», επισημαίνει ο Ρεμπιφέ και προσθέτει: «Ολοι θυμηθήκαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936. Οταν ο Χίτλερ αρνήθηκε να σφίξει το χέρι του Αμερικανού Τζέσι Όουενς επειδή μόλις είχε νικήσει τον Γερμανό Λουτζ Λονγκ στα 100 μέτρα. Φαντασθείτε την απέραντη χαρά που είχαμε το 1948 με τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε μια ειρηνική Ευρώπη. Αυτό θέλω να περάσω στις νέες γενιές».
Ωστόσο, αυτήν τη φορά, ο Ρεμπιφέ δεν είναι… σίγουρος ότι θα τρέξει κατά τη διάρκεια της Λαμπαδηδρομίας με την Ολυμπιακή Φλόγα στο χέρι: «Για λίγα μέτρα ίσως, αλλά όχι περισσότερο, αφού σε ηλικία σχεδόν 100 ετών, πρέπει να είσαι λογικός»…
