«Θέλω να μπω σε έναν κλειστό χώρο, για ένα λογικό χρονικό διάστημα και όχι για πέντε χρόνια. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Έχω υποβληθεί σε επέμβαση με μπαλονάκι, ζω μόνος μου και μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάθω ανακοπή. Δεν μπορώ να κόψω αυτό το “πράγμα” αν δεν μπω κάπου για βοήθεια. Είμαι γεννημένος με διπολική διαταραχή και παράλληλα υποφέρω και από εθισμό σε ουσίες» είπε αρχικά ο Ερρίκος Πετιλόν στην εφημερίδα Espresso.
«Δεν μπορώ να μπω στο ΚΕΘΕΑ, δεν δίνουν κανένα φάρμακο»
Στην πορεία, ο ηθοποιός τόνισε ότι έχει βρεθεί σε 25 κέντρα απεξάρτησης και πως δεν μπορεί να μεταφερθεί το ΚΕΘΕΑ. «Έχω πάει σε 25 κέντρα απεξάρτησης για ουσίες, και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στο ΚΕΘΕΑ μου είπαν ότι δεν δίνουν ούτε ασπιρίνη ούτε κανένα φάρμακο. Και εγώ δεν μπορώ να μην παίρνω κάτι. Εμφανίζω σύνδρομο στέρησης. Δεν θέλω να ζω με μεθαδόνη, θέλω να απεξαρτηθώ» εξήγησε.
Η απόπειρα αυτοκτονίας
Ο ίδιος δεν έκρυψε, ότι η σκέψη να δώσει τέλος στη ζωή του, έχει περάσει πολλές φορές από το μυαλό του. Μετά από σχετική ερώτηση περί απόπειρας αυτοκτονίας, ο Ερρίκος Πετιλόν απάντησε: «Ναι το έχω σκεφτεί και το έχω κάνει ούτως ή άλλως. Έχω πηδήξει από τον δεύτερο όροφο. Δεν είναι πρώτη φορά. Το έχω κάνει και πριν 20 χρόνια. Αυτό λοιπόν για να μην ξαναγίνει πρέπει να μπω κάπου και να με βοηθήσουν. Μόνος μου δεν μπορώ το σκέφτομαι συνεχώς θα φύγω από τον τέταρτο. Το έχω πει στους στενούς μου φίλους. Τώρα όμως είμαι χάλια δε μου κάνουν ούτε ένα τηλέφωνο με εξαίρεση την κολλητή μου την Ελισάβετ και δύο ακόμη άτομα».
«Η γιαγιά μου ήταν μανιοσχιζοφρενής»
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ερρίκος Πετιλόν μιλάει δημόσια για τους εθισμούς του. Το 2022 είχε περιγράψει στην ίδια εφημερίδα τις προσπάθειές του να ξεφύγει από τις ουσίες αλλά και την βαριά ψυχική διαταραχή που είχε η γιαγιά του και κατά τον ίδιο, «πέρασε» από εκείνη σε αυτόν. «Έχω ολοκληρώσει σε 19 κέντρα απεξάρτησης, εντός και εκτός Ελλάδας, με 5,5 μήνες εγκλεισμό κατά μέσο όρο. Στην Ελλάδα έκανα τα τέσσερα. Πριν από τρία χρόνια το τελευταίο στη Θεσσαλονίκη. Στη Γερμανία, στην Αγγλία και στο Βέλγιο τα υπόλοιπα. Στην Ελλάδα έχει ένα δυο κέντρα αποκατάστασης της προκοπής. Δεν έχει παραπάνω. Ο καθένας έχει το θέμα του. Εγώ, ας πούμε, είχα διπλή διάγνωση. Έχω γεννηθεί με οριακή διαταραχή προσωπικότητας και συγχρόνως είχα και το σύνδρομο της ασθένειας του εθισμού. Από τη γιαγιά μου το πήρα, που ήταν μανιοσχιζοφρενής. Το πρόβλημα μου ήταν ότι μου πήρε πολλά χρόνια να το καταλάβω. Δεν το καταλάβαιναν ούτε οι γιατροί. Αυτό που περνούσα έχει κατάθλιψη, θυμούς, οργή και διάφορα άλλα στοιχεία, και στην προσπάθεια να τα κατευνάσεις όλα αυτά ίσως εθίζεσαι. Ένας βασικός παράγων που με πισωγυρνούσε ήταν αυτός. Μετά βρήκα το πρόβλημα και ηρέμησα. Μέχρι να το βρω, όμως, πέρασαν χρόνια. Άλλα τόσα πέρασαν μέχρι να βρω τον κατάλληλο γιατρό» είχε δηλώσει πριν από 2 χρόνια.
Ο ίδιος φαίνεται να αναγνωρίζει τα λάθη του. Όπως είχε παραδεχτεί: «Θα ήθελα να είχα μάθει πιο νωρίς τη διπλή διάγνωση και να το είχα αντιμετωπίσει. Είχα άγνοια. Στα 48 το διέγνωσα. Τώρα είμαι 60. Λάθη ζωής εν θα έλεγα ότι έκανα. Ήμουν επιπόλαιος, αλλά αυτό θεωρώ ότι ήταν μέρος της ανωριμότητας μου, λόγω ηλικίας τότε. Άρα δεν μπορώ να τα ορίσω σαν λάθη. Μετανιώνω μόνο για τα χρόνια που ήμουν εγκλωβισμένος στη διπλή διάγνωση και στις υποτροπές που έχω κάνει. Το να έχω φτάσει κοντά στον θάνατο το έχω νιώσει πολλές φορές. Υπήρχαν στιγμές φόβου για τη ζωή μου, αλλά δυστυχώς στον ενεργό εθισμό δεν το σκέφτεσαι έτσι, το προσπερνάς. Αδιαφορείς. Στον ενεργό εθισμό οι συμπεριφορές που βγάζεις και ο τρόπος που σκέφτεσαι τα προσπερνάει αυτά. Δεν τα λαμβάνεις υπόψη σου».
.png)
