Για τα συναισθήματα που νιώθουν, για την αντίληψή τους για την ποιότητα ζωής, το διαθέσιμο εισόδημα, τη στέγη και την ενέργεια, την εκπαίδευση και την υγεία απαντούν μεταξύ άλλων οι Έλληνες πολίτες... σε πανελλαδική έρευνα του ΕΝΑ, σε συνεργασία με την εταιρεία Prorata.
Αυξήθηκε η απογοήτευση, μειώθηκε η ελπίδα
Στα συναισθήματα κυριαρχούν τα αρνητικά: απογοήτευση (50%) και θυμός (38%), ενώ μόλις τέταρτη και έκτη επιλογή είναι η αισιοδοξία (15%) και η ελπίδα (13%) αντίστοιχα.
Σε σύγκριση με την αντίστοιχη έρευνα που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2022, είναι σημαντικό ότι το αίσθημα απογοήτευσης εμφανίζεται αυξημένο, δηλαδή επιδεινωμένο, σήμερα κατά 9 μονάδες (41% τότε), ενώ το αίσθημα ελπίδας μειωμένο κατά 4 μονάδες (τότε).
Σε γενικές γραμμές, η έρευνα δείχνει ότι για το 2024 οι ερωτώμενοι απάντησαν ότι βρίσκονται ακόμη πιο μακριά από μια «καταπληκτική ποιότητα ζωής» -για να θυμηθούμε μια έκφραση που είχε λάβει κεντρική θέση στον δημόσιο διάλογο πριν από δύο περίπου χρόνια-, και μάλλον πιο κοντά σε μια συνολικότερη υποβάθμιση.
Υποβαθμισμένη η ποιότητα ζωής
Η ποιότητα ζωής, λοιπόν, κρίνεται ως υποβαθμισμένη (43%) και ασφυκτική/πιεστική (30%) και μάλιστα σε σύγκριση με την προηγούμενη έρευνα παρουσιάζει ενδιαφέρον ότι μια νέα κατηγορία που προστέθηκε στην τρέχουσα έρευνα, η απάντηση «υποβαθμισμένη» υπερκερνά με μεγάλη διαφορά τη δεύτερη απάντηση «ασφυκτική/πιεστική» που ήταν η κυρίαρχη τότε.
Το σημαντικότερο πρόβλημα στη χώρα φαίνεται να είναι η ακρίβεια (70%), οι χαμηλοί μισθοί/συνθήκες εργασίας (29%), η υγεία/συνθήκες περίθαλψης εκτός COVID-19 (29%).
Σε έναν χρόνο από σήμερα, εκτιμάται ότι η κατάσταση της χώρας θα έχει χειροτερεύσει (55%), θα είναι η ίδια (28%), θα έχει βελτιωθεί (15%).
Η έρευνα επιχειρεί να αποτυπώσει και ένα αίσθημα δυσφορίας που συχνά αναφέρεται και στη δημόσια συζήτηση ως διαπίστωση ότι η «κατάσταση χειροτερεύει». Το 60% των ερωτηθέντων νιώθει ότι η δική του γενιά περνά πιο δύσκολα από εκείνη των γονιών του.
«Ασφυξία» στην εργασία
Το κλίμα δυσαρέσκειας και «ασφυξίας» συνεχίζεται και στον εργασιακό τομέα. Το 1/3 (33%) έχει σκεφθεί να παραιτηθεί από την εργασία του τουλάχιστον μία φορά εντός του 2024.
Γιατί; Γιατί δεν είναι ικανοποιημένο σε σχέση με όσα προσφέρει (42%) ή σε σχέση με τα προσόντα του (36%), από τις συνθήκες εργασίας (20%), γιατί δεν υπάρχουν προοπτικές ανέλιξης (15%).
Το 54% δηλώνει δυσαρεστημένο και πολύ δυσαρεστημένο από τις αποδοχές του και μόλις το 15% ικανοποιημένο και πολύ ικανοποιημένο, ποσοστά που βρίσκονται στα ίδια επίπεδα με τα αντίστοιχα της προηγούμενης έρευνας, κάτι που δείχνει ότι δεν υπάρχει αίσθηση βελτίωσης, παρά τις ονομαστικές αυξήσεις αποδοχών που καταγράφονται στις επίσημες στατιστικές μετρήσεις.
Δεν βοηθούν τα μέτρα της κυβέρνησης
Το 77% πιστεύει ότι οι επιδοματικές ενισχύσεις που δόθηκαν το 2023 δεν ικανοποιούν τις ανάγκες του πληθυσμού και το 72% ότι δεν έχει βοηθηθεί από αυτές σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και μάλιστα τη στιγμή που η ακρίβεια αποτελεί το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει.
Σε σύγκριση με την έρευνα της προηγούμενης χρονιάς, στην οποία οι ερωτώμενοι κλήθηκαν να απαντήσουν αν οι επιδοματικές ενισχύσεις εκείνης της περιόδου (για την ενέργεια) είχαν βοηθήσει την οικονομική κατάστασή τους, στη φετινή έρευνα, οι αρνητικές εκτιμήσεις έχουν αυξηθεί (71% τότε).
Κόστος ζωής και επάρκεια εισοδημάτων
Άλλη μία αρνητική καταγραφή που συνεχίζεται από την προηγούμενη έρευνα είναι μεταξύ του κόστους ζωής και της επάρκειας των εισοδημάτων. Συγκεκριμένα, το 73% δεν αποταμιεύει, επίπεδο αντίστοιχο του περυσινού.
Μεταξύ όσων πληρώνουν ενοίκιο, το 80% κρίνει ότι το μίσθωμα είναι υψηλό σε σχέση με το εισόδημά του και μάλιστα καταγράφεται αύξηση 10 μονάδων σε σχέση με την αντίστοιχη ερώτηση στην περυσινή έρευνα δεδομένο που παραπέμπει στην ανάγκη υλοποίησης πρόσθετων παρεμβάσεων.
Επιπλέον, από το γεγονός ότι το 92% θεωρεί ακριβό το κόστος ενέργειας σε σχέση με το μηνιαίο καθαρό εισόδημά του και το 75% θεωρεί την πολιτική της κυβέρνησης (σ.σ. χρωματιστά τιμολόγια) ως μη επαρκή για την αντιμετώπιση των αποτελεσμάτων της ενεργειακής κρίσης το ενεργειακό κόστος εμφανίζεται μάλλον «δυσβάσταχτο» σε σχέση με το μηνιαίο εισόδημα για την πλειοψηφία.
To 64% πιστεύει ότι η ενεργειακή μετάβαση θα αυξήσει το κόστος ενέργειας στο μέλλον.
Αξιολόγηση δημόσιων πολιτικών
Την πιο αρνητική αξιολόγηση -λίγο/καθόλου αποτελεσματικές- λαμβάνουν οι πολιτικές στην παιδεία (88%), στην υγεία (87%), στην ασφάλεια (85%), στην κοινωνική πρόνοια (83%), στην οικονομία και στο περιβάλλον (από 76%). Την πιο θετική αξιολόγηση -λίγο/πολύ αποτελεσματικές- έχουν ο τουρισμός (55%) και η εξωτερική πολιτική (41%)
Η εμπιστοσύνη στο ΕΣΥ είναι μία ακόμη ανησυχητική ένδειξη, καθώς το 51% δεν έχει εμπιστοσύνη στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Το 66% δηλώνει δυσαρεστημένο και πολύ δυσαρεστημένο από το ΕΣΥ και μόλις το 10% ικανοποιημένο και πολύ ικανοποιημένο.
To 77% θεωρεί -σίγουρα ναι και μάλλον ναι- υψηλό το κόστος που καταβάλλει για την υγεία στην Ελλάδα σε σχέση με το καθαρό μηνιαίο εισόδημά του.
Το 58% είναι μη ικανοποιημένο -δυσαρεστημένο και πολύ δυσαρεστημένο- από το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα (δημόσια/ιδιωτική εκπαίδευση και ΑΕΙ).
Μεταξύ όσων έχουν παιδιά, το 84% θεωρεί -μάλλον ναι και σίγουρα ναι- υψηλό το κόστος που καταβάλλει για τη εκπαίδευση στην Ελλάδα.
Το 49% διαφωνεί και το 45% συμφωνεί με τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα για τη φοίτηση στα οποία θα καταβάλλονται δίδακτρα.
Ελεύθερος χρόνος και διακοπές
To 48% δεν πήγε διακοπές το καλοκαίρι του 2023, ποσοστό ελαφρώς μειωμένο, βελτιωμένο δηλαδή, σε σχέση με το αντίστοιχο της περυσινής έρευνας, αλλά και πάλι με τον έναν στους δύο ερωτώμενους να δηλώνει αδυναμία πραγματοποίησης καλοκαιρινών διακοπών.
Καταληκτικά σχόλια
Από τα παραπάνω προκύπτει η κυριαρχία απογοήτευσης για τους υλικούς όρους και την ποιότητα ζωής στην Ελλάδα σήμερα και μια κατά βάση αρνητική αξιολόγηση των ασκούμενων δημόσιων πολιτικών.
Παράλληλα αναδεικνύεται μη ικανοποίηση για βασικούς πυλώνες της κοινωνικής ζωής και οργάνωσης, όπως το ΕΣΥ και η δημόσια εκπαίδευση, για τους οποίους οι ερωτώμενοι απαντούν ότι οι υπηρεσίες που απολαμβάνουν δεν είναι ικανοποιητικές την ώρα που ήδη αισθάνονται ότι καταβάλλουν δυσανάλογα με το εισόδημά τους κόστη για αυτές.
Αυτές οι συνθήκες που αποτυπώνονται στην συγκεκριμένη έρευνα, αν διαβαστούν από κοινού και με άλλες που έχουν πραγματοποιήσει το ΕΝΑ και η Prorata τα προηγούμενα χρόνια αλλά και σχετικά πρόσφατα, αντανακλούν μια ευρύτερη τάση αποσυνοχής που εδράζεται σε υλικούς όρους και μετουσιώνεται σε κρίση ευρύτερη κρίση εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς τους θεσμούς της.