Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε με τη λέξη «Μετρό» στο κείμενο που θα διαβάσετε. Αναφερόμαστε, λοιπόν, στο υπόγειο σιδηροδρομικό δίκτυο της Αθήνας, όπου διαχειριστής του είναι η ΣΤΑΣΥ Α.Ε. και εγκαινιάστηκε στις... 29 Ιανουαρίου του 2000.
Σύμφωνα με την Wikipedia, τότε παραδόθηκαν τα δύο πρώτα τμήματα των νέων γραμμών: το τμήμα Σεπόλια – Σύνταγμα της Γραμμής 2 με επτά σταθμούς και το τμήμα Σύνταγμα – Εθνική Άμυνα της Γραμμής 3, επίσης με επτά σταθμούς -το grande opening έγινε στον σταθμό του Συντάγματος με καλεσμένους πολιτικούς, ανθρώπους της εκκλησίας και celebrities. Πλέον το Μετρό περιλαμβάνει στο δίκτυό του και την Γραμμή 1 (Κηφισιά – Πειραιάς), αυτή που κάποτε αποκαλούσαμε «τρένο» ή «ηλεκτρικό», ενώ η Γραμμή 2 (Ανθούπολη – Ελληνικό) έχει 20 σταθμούς και 27 η Γραμμή 3 (Δημοτικό Θέατρο – Αεροδρόμιο).
Ο ερχομός του Μετρό στην Αθήνα, τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, δημιούργησε ένα αίσθημα χαράς στους κατοίκους της πόλης. Επιτέλους είχαμε κάτι καινούργιο για να καμαρωνούμε και να είμαστε υπερήφανοι, καθώς δεν υπήρχε μόνο η Ακροπόλη και όλα τα αρχαία μνημεία του κέντρου, αλλά και ένα μέσο μεταφοράς «καθαρό» και «σύγχρονο», όπως συνηθίζαμε να λέμε μεταξύ μας. Φυσικά, όλο αυτό το συναίσθημα υπεροχής -κάτι στο οποίο είμαστε ειδικοί- ήρθε και φώλιασε για τα καλά μέσα μας, αφού μόλις 4 χρόνια μετά την πρεμιέρα του Μετρό φιλοξενήσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σηκώσαμε την κούπα στο Euro και η Έλενα Παπαρίζου βγήκε πρώτη στην Eurovision. Λίγο νωρίτερα, το 2001, αποχαιρετήσαμε τη δραχμή και υποδεχθήκαμε το ευρώ. Ήμασταν πλέον, ή έτσι νιώσαμε τουλάχιστον, μέρος της φιλόδοξης ευρωπαϊκής παρέας που στηνόταν εκείνα τα χρόνια. Τι ακολούθησε μετά απ’ όλα αυτά; Εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια της οικονομικής κρίσης, προχωρήσαμε σε ιδιωτικοποιήσεις, φτωχοποιηθήκε η κοινωνία, ήρθε το ΔΝΤ, έγιναν απανωτά Eurogroup, κάναμε δημοψήφισμα, προέκυψε πόλωση, ο κόσμος διχάστηκε και τώρα, φτάνοντας στο 2024, προσπαθούμε να ανακάμψουμε. Αν θα τα καταφέρουμε κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά, ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι το Μετρό της πόλης έπαψε να είναι «στολίδι» και «κόσμημα».
Σίγουρα έχουν βοηθήσει οι τελευταίες επεκτάσεις της Γραμμής 2 και 3 με νέους σταθμούς σε περιοχές που μέχρι πρότινος βασιζόντουσαν αποκλειστικά σε λεωφορεία, όπως η Νίκαια, ο Κορυδαλλός, ο Άλιμος και η Αργυρούπολη, παρ’ όλα αυτά η συνολική εικόνα του Μετρό έχει χάσει την αστραφτερή όψη που είχε κάποτε. Αυτή τη στιγμή, με την υπάρχουσα κατάσταση, το βίωμα ενός κατοίκου ή επισκέπτη της Αθήνας μόνο ευχάριστο δεν είναι και τα συναισθηματικά στάδια που θα περάσει κάποιος είναι πολλαπλά, συνήθως με αυτή τη σειρά: υπομονή – εκνευρισμός – θυμός – απογοήτευση.
Σε αυτό το κείμενο δε θα αναφερθούμε στους λόγους που το Μετρό της Αθήνας έφτασε σε αυτό το σημείο, αλλά θα προσπαθήσουμε μέσω των βαθμολογιών και των κριτικών που έχει αφήσει ο κόσμος στα Reviews του Google Maps να ανακαλύψουμε τον καλύτερο και τον χειρότερο σταθμό των Γραμμών 2 & 3*, να βρούμε τους σταθμούς με τις περισσότερες κριτικές και να διαβάσουμε τις πιο αντιπροσωπευτικές απ’ αυτές για κάθε σταθμό.
*στην Γραμμή 3 δεν συμπεριλάβαμε τους σταθμούς «Αεροδρόμιο», «Κορωπί», «Παιανία – Κάντζα» και «Παλλήνη», καθώς επικεντρωθήκαμε κυρίως στην εμπειρία των ανθρώπων από τη χρήση του Μετρό στην Αθήνα.
Δείτε τα αποτελέσματα της έρευνας:
.png)
