«Το ότι ζω και σας μιλάω δεν σημαίνει ότι υπάρχω κιόλας», είναι τα λόγια της Μαρίας Καρυστιανού, προέδρου του συλλόγου των θυμάτων των Τεμπών, που έχασε την 20χρονη κόρη της Μάρθα, στη μετωπική σύγκρουση των τρένων ακριβώς ένα χρόνο... πριν.
«Στις 28 Φεβρουαρίου άλλαξε η ζωή μου και το χειρότερο δεν είναι ότι άλλαξε η ζωή μου, είναι ότι τερμάτισε η ζωή ενός πολύ νέου ανθρώπου», δήλωσε βαθιά συγκινημένη η Μαρία Καρυστιανού για την απώλεια της κόρης της στην εθνική τραγωδία στα Τέμπη.
Και συνέχισε λέγοντας «ενός υπέροχου ανθρώπου που είχε τόσα όνειρα, τόσα πολλά όνειρα. Εκείνη τη μέρα. Άλλαξαν όλα εκείνη τη μέρα. Ήταν το τέλος της ζωής της κόρης μου και το τέλος της δικής μου ψυχής. Το ότι ζω και σας μιλάω δεν σημαίνει ότι υπάρχω κιόλας.».
«Ο πόνος δυναμώνει, η οργή δυναμώνει, ηρεμία δεν μπορούμε να βρούμε με αυτά που βλέπουμε και ακούμε» συμπλήρωσε.
«Πώς να αισθάνομαι εγώ σαν Ελληνίδα όταν βλέπω ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία τρέχει πιο γρήγορα από τους δικούς μας, από τη χώρα στην οποία ζω και της έδωσα το παιδί μου;» διερωτήθηκε τέλος η Μαρία Καρυστιανού.
