Καλεσμένος της Ελεωνόρας Μελέτη στην εκπομπή «Mega Καλημέρα», ο γενικός διευθυντής ειδήσεων και ενημέρωσης του Mega αναφέρθηκε, επίσης, η στήριξη που έδωσε σε ανθρώπους που πίστευε, παραδεχόμενος ότι στη μακρά πορεία του είναι λογικό να έχει κάνει και λάθη.
«Τα παιδιά της τηλεόρασης είναι παιδιά μου. Ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου δεν ήταν να κυνηγάω μόνο μία είδηση, να είμαι στο control και να είμαι μανιακός με τα νούμερα, ήταν η στήριξη σε ανθρώπους που πίστευα σε αυτούς. Βεβαίως, υπήρχαν και λάθη και στιγμές αρνητικές, αλλά πάντα προσπαθούσα να είμαι κοντά τους. Τα παιδιά της τηλεόρασης είναι η οικογένειά μου», είπε αρχικά, ενώ στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν, κατά τη γνώμη του, στην τηλεόραση.
«Η τηλεόραση χρειάζεται ριζικές αλλαγές. Να κάτσουμε κάτω σοβαρά, να καταθέσουμε τις προτάσεις μας και να κάνουμε τις αλλαγές που χρειάζονται. Η εισβολή των νέων μέσω και ιδιαίτερα των social είναι καθοριστική. Πρέπει να ψάξουμε να βρούμε το νέο μέσο, να παντρέψουμε καλύτερα το διαδίκτυο με την τηλεόραση. Η τηλεόραση είναι παντοδύναμη και πρέπει να την εξοπλίσουμε» τόνισε.
Ο Σταμάτης Μαλέλης αναφέρθηκε κατόπιν στην αγάπη που τρέφει για την τηλεόραση αλλά και στις πιέσεις που δέχεται κανείς καθημερινά σε αυτόν τον χώρο.
«Όσες φορές και να κάνω όνειρα να φύγω από την τηλεόραση, η τηλεόραση δε με αφήνει. Ίσως την αγαπάω πάρα πολύ, ίσως την έχω παντρευτεί, ίσως έχω μάθει καλύτερα απ’ όλα να κάνω αυτό. Τα νούμερα με κουράζουν πάρα πολύ. Είναι κουραστική αυτή η αγωνία. Τα νούμερα πιέζουν, αλλά όταν θέλεις να κάνεις θέματα που ξεπερνάνε ένα όριο, φταις μόνο εσύ και όχι αυτοί που τα βλέπουν; Είναι μία περίεργη σχέση αυτή» υπογραμμίζει, ενώ αναφέρεται σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε αποσύνθεση και ένα κοινό που είναι δύσκολο να «εκπαιδεύσει» κανείς.
«Θα μπορούσε η τηλεόραση να εκπαιδεύσει το κοινό. Αυτό δεν είναι κάτι που έχω λύσει. Πιστεύω πιο πολύ στους θεσμούς που μπορούν να εκπαιδεύσουν το κοινό, πιστεύω στα άλματα της κοινωνίας. Όταν η κοινωνία είναι σε αποσύνθεση, τι κοινό να εκπαιδεύσεις; Είμαστε σε κοινωνία η οποία βιώνει διάφορα. Βλέπεις μία κοινωνία που κάθεται απαθής στις παρακολουθήσεις.
Παρακολουθούνταν δεκάδες άτομα και υπάρχει μία απάθεια, μία ατιμωρησία. Βλέπεις τα Τέμπη, βλέπεις το θράσος ενός υπουργού που είναι υπεύθυνος, να βγαίνει και να μας κουνάει το δάχτυλο. Αυτά σπάνε τον κοινωνικό ιστό, χαλάνε την ισορροπία στην κοινωνία. Νομίζω η τηλεόραση πρέπει να επιμείνει στο να είναι δίκαιη, να ασκεί κριτική στην εξουσία, κάθε εξουσία. Ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι απέναντι στην εξουσία» είπε μεταξύ άλλων.
Στη συνέχεια, ο Σταμάτης Μαλέλης αναφέρθηκε σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για τον ίδιο που όμως κατάφερε να ξεπεράσει.
«Η τηλεόραση ενέχει μέσα της το στοιχείο της ματαιοδοξίας. Η ματαιοδοξία πυρπολεί την κατάθλιψη. Όταν έχεις βάλει πολύ υψηλούς στόχους, δεν τα καταφέρνεις, το ένα φέρνει το άλλο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι βεβαίως που δημιουργούν την κατάθλιψη. Είμαι σε διάφορα team που προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον κόσμο. Τους βοηθάω με πολύ μεγάλη χαρά. Έχω πιάσει πάτο. Τη δεκαετία του ’90, ήταν μία δύσκολη περίοδος για μένα. Νομίζω το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν που δεν πήγα σε ειδικό. Προσπαθούσα να το κρύψω, γιατί νόμιζα ότι έπληττε την εικόνα μου. Το πάλεψα και μου βγήκε σε καλό. Τα κατάφερα και ζω μία τελείως διαφορετική ζωή» ανέφερε και πρόσθεσε:
«Νομίζω πολλές φορές στο πάθος μου για τη δουλειά ξεπέρασα κάποια όρια. Βεβαίως έχω μετανιώσει για κάποιες κάμερες που έστειλα, για κάποια θέματα που πέρασα. Ο ισολογισμός της ζωής μου ήταν θετικός. Έχω πει πολλά «όχι» στη δουλειά μου και μου έχουν βγει σε καλό. Δεν έχουν άδικο ότι και με τα «όχι» χτίζονται καριέρες. Έχω δει ξαφνικά άτομα να μεταλλάσσονται. Να ξέρουν, όμως, ότι μετά ο δρόμος γι’ αυτούς είναι πολύ επικίνδυνος.
Όταν φτάσεις στο τέλος της τηλεόρασης θα πρέπει να πατάς σταθερά στα πόδια σου, να μην είναι γυάλινα. Για φαντάσου ένας παρουσιαστής που εξαργυρώνει την αναγνωρισιμότητά του και βρίσκεται μία μέρα να είναι εκτός, επειδή δεν θέλει να τον δει ο τηλεθεατής και νιώθει να τον απορρίπτουν. Ο ψυχισμός αυτού του ανθρώπου καταρρέει. Να πατάνε γερά στα πόδια τους. Να ξέρουν ότι η αυριανή μέρα δεν είναι ίδια με τη χθεσινή».
.png)
