Ο πατέρας του Άλκη Καμπανού καταθέτει στο ThessToday όσα βίωσε από τη νύχτα που 12 νεαροί χούλιγκανς δολοφόνησαν τον γιο του μόνο επειδή στην ερώτηση «τι ομάδα είσαι;» δεν έλαβαν την απάντηση που ήθελαν.
«Δυστυχώς για την οικογένειά μας ο χρόνος σταμάτησε την 1η του Φλεβάρη του 2022. Βλέπω flashback με τα τελευταία λεπτά του Άλκη μέσα από αυτά που ακούσαμε και είδαμε στο δικαστήριο. Ακόμη και τώρα, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο έφτασαν σε αυτό το σημείο απλά και μόνο επειδή το παιδί μου υποστήριζε μιαν άλλη ομάδα. Ο πόνος και ο θρήνος συνεχίζει να υπάρχει στις καρδιές μας. Προσπαθούμε στηρίζοντας ο ένας τον άλλον. Κάθε μέρα πηγαίνω στο μνήμα του γιου μου. Το λέμε σπιτάκι του Άλκη».
Ο πατέρας του Άλκη δήλωσε πως δεν νιώθει οργή για τους δολοφόνους του γιου αλλά τους λυπάται. Πιστεύει πως ο Άλκης δεν ήταν το τελευταίο θύμα λόγω των χαλαρών μέτρων της πολιτείας και διαπαιδαγώγησης.
«Οργή; Ούτε καν για τους δολοφόνους του παιδιού μου. Τους λυπάμαι που κάνανε μια τέτοια πράξη για ένα τόσο ανόητο λόγο. Θα θέλαμε πολύ ο Άλκης να είναι το τελευταίο θύμα οπαδικής βίας. Μα δεν ήταν. Δυστυχώς θρηνήσαμε κι άλλα παιδιά.
Τα μέτρα που πάρθηκαν από την πολιτεία δεν ήταν αυστηρά. Ήταν περιστασιακά και δεν εφαρμόστηκαν σε βάθος χρόνου. Κάποια από αυτά εφαρμόστηκαν για λίγο καιρό αλλά στη συνέχεια ακολουθήσαμε ως κοινωνία τον παλιό δρόμο. Για αυτό θρηνήσαμε τον Μιχάλη, τον Γιώργο. Τα μέτρα ήταν μονόπλευρα και μόνο ως προς την αποτροπή της οπαδικής βίας, όχι υπέρ της πρόληψης που φέρνει αποτελέσματα μακροπρόθεσμα.
Μέσα από τη ψυχική διαπαιδαγώγηση των παιδιών θα πρέπει να παλέψουμε έτσι ώστε να μπορέσουμε να μεταπείσουμε τους οπαδούς. Οι καταδικασθέντες πλέον και οι οικογένειές τους δεν ήρθαν σε επαφή με εμάς. Ίσως αυτό να δείχνει και την ποιότητα αυτών των ανθρώπων. Αντιθέτως εμείς ήρθαμε σε επαφή με τους γονείς και τους συγγενείς των θυμάτων οπαδικής βίας προσπαθώντας να ενώσουμε τη φωνή μας με τη δική τους για στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα φωνάζοντας: “Φτάνει! Ως εδώ! Ο αθλητισμός ενώνει, δεν σκοτώνει!».
