«Προσπάθησα από μικρός να καταλάβω ποιος είμαι. Ήταν παράδοξο ένα παιδί 16 ετών να κάνει δίσκους. Θυμάμαι τη δασκάλα μου να μου λέει “Γιωργάκη κάτσε εσύ και λέγε το τραγούδι να το ακούν οι άλλοι”. Μικρός ντρεπόμουν, δεν εκτιμούσα καθόλου τη φωνή μου. Μου φαινόταν περίεργο, μικρός όταν με άκουγαν οι άλλοι να τραγουδάω και έλεγαν ότι είναι ωραίο. Όταν ήμουν 12 – 13 ετών είχα φτιάξει στο μυαλό μου μια “αποθήκη” με εκατοντάδες των εκατοντάδων τραγούδια», ανέφερε.
Μιλώντας για την οικογένειά του, ο δημοφιλής καλλιτέχνης είπε: «Στην κόρη μου, τη Γεωργιάννα, λέω ότι τα πράγματα δεν είναι μόνο στημένα έτσι όπως τα βρίσκουμε. Για να “ελευθερωθεί” κάποιος, της έλεγα, πως πρέπει να κάνει “συμφωνητικό” με τη γνώση. Χωρίς τη γνώση και τη μελέτη δε γίνεται τίποτα. Δυσκολεύτηκα με όλους τους “ρόλους” της ζωής μου και του μπαμπά και του συζύγου και του παππού και του τραγουδιστή, όλα είναι δύσκολα. Στη σύζυγό μου Άννα οφείλω πάρα πολλά, είμαστε πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες. Είμαι ένα παιδί που μεγάλωσα στους δρόμους είναι σχολείο. Μετά τα 15, όταν τα άλλα παιδιά άρχισαν να φουμάρουν και να πίνουν, εγώ διαχώρισα τη θέση μου».
«Όταν με λένε ξενέρωτο απαντώ “ξέρετε τι ωραίο είναι αυτό που μου λέτε και αγώνα έκανα;”. Δεν ξέρω τι έχασα από αυτά, ξέρω όμως τι κέρδισα», είπε.
Η τραπ και η Χάρις Αλεξίου
«Το θέμα ότι η τραπ πουλάει αυτήν τη “νοοτροπία”, είναι σοβαρό. Γιατί ένα μέρος των παιδιών αυτών αντιμετωπίζει την κοινωνία με τέτοια απέχθεια και τη φτύνει στα μούτρα; Κάποιον λόγο θα έχει. Τι σημαίνει αυτό ότι δικαιολογείται αυτή η κακή στιχουργική και αυτή η απαράδεκτη στάση; Όχι. Η μόδα παίζει ρόλο. Οταν ένα πράγμα γίνει μόδα…», επισήμανε για τη τραπ μουσική και διαχώρισε τη ραπ και την πολιτική ποιητική του Λεξ και του Μιχάλη Μυτακίδη.
Αναφερόμενος, δε, στη Χαρούλα Αλεξίου επισήμανε: «Η Χαρούλα μού λείπει πολύ. Δεν είναι μόνο συνεργάτις και αδερφή μου, είναι όλα αυτά επί 12. Δεν είναι από τους ανθρώπους που τα παρατάνε. Μπορεί να την “άφησε” η φωνή της όπως λέει, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί αυτό. Της λείπει εκείνης. Εμάς δε μας λείπει η φωνή της Χαρούλας γιατί την ξέρουμε. Η φωνή της είναι πάνω από τη χώρα».
«Δεν φοβάμαι τη στιγμή…»
Για το μέλλον του στο χώρο, ο Γιώργος Νταλάρας ανέφερε: «Δεν φοβάμαι τη στιγμή που δεν θα θέλω να τραγουδήσω άλλο. Έχω τραγουδήσει πολύ, το έχω παρακάνει. Συγγνώμη που το πήρα τόσο σοβαρά, αλλά είναι δικό σας και δικό μου, δεν μπορεί κανείς να μου το πάρει. Η καλή φωνή είναι πάντα καλή φωνή».
»Δεν έχει το ίδιο στίγμα ο Καζαντζίδης και ο Μπιθικώτσης, με το στίγμα που θα αφήσει ο Ρέμος. Έχουμε καταπληκτικούς ανθρώπους στον χώρο της μουσικής που εκμεταλλεύονται τη σχέση τους και κάνουν διαφημίσεις με μπιφτέκια και λουκάνικα. Δεν είναι καλό αυτό, είναι ντροπή, (…) είναι στα όρια του “καραγκιοζιλικίου”», συνέχισε.
Για τον Κασσελάκη
Μιλώντας τέλος για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανο Κασσελάκη, ο Γιώργος Νταλάρας ανέφερε: «Είναι θέμα χρόνου να φανεί αν πάμε σε ένωση της κεντροαριστεράς. Προσπαθούμε να κρίνουμε έναν πολιτικό, ο οποίος ακόμα δεν έχει ούτε 10 μέρες. Εγώ δε θα ασχολούμουν με την πολιτική, ασχολούμαι όπως ξέρετε. Αν θα ήθελα, θα έπρεπε να θυσιάσω τη μουσική και να πάω στο πανεπιστήμιο. (…) Πολλοί λένε “κοιτάξτε, αυτός είναι ενοχικός”. Είμαι ενοχικός και αυτό η γενιά μου το έλεγε φιλότιμο».
