Το περιστατικό έγινε το 2014, ενώ ήταν σε εξέλιξη επιχείρηση προστασίας θαλάσσιων συνόρων με σκοπό την ακινητοποίηση του σκάφους και τη σύλληψη του οδηγού.
Η απόφαση του δικαστηρίου
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, οι ελληνικές Αρχές δεν είχαν προχωρήσει στη θέσπιση κανόνων για την οπλοχρησία στις επιχειρήσεις του Λιμενικού. Οι λιμενικοί άλλωστε επικαλέστηκαν αδημοσίευτους, παρωχημένους και ανεπαρκείς «κανόνες εμπλοκής» του 1992 για τη χρήση όπλων κατά του πλοιαρίου.
Με βάση το ίδιο σκεπτικό, απουσίαζε ο επαρκής σχεδιασμός και προετοιμασία για την εν λόγω επιχείρηση του Λιμενικού, ενώ η «εξαιρετικά επικίνδυνη» ρίψη δεκατριών (13) βολών στη μηχανή του σκάφους συνιστά δυσανάλογη χρήση βίας και εξέθεσε τους επιβάτες σε κίνδυνο ζωής, τον οποίο έπρεπε να έχουν προβλέψει οι λιμενικοί.
Δεν κλήθηκαν ποτέ να καταθέσουν οι δύο τραυματίες πρόσφυγες
Υπενθυμίζεται πως η υπόθεση είχε τεθεί στο αρχείο από την Εισαγγελία του Ναυτοδικείου Πειραιά και από την Εισαγγελία του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου.
Παράλληλα, όπως αναφέρει η δικαστική απόφαση, δεν κλήθηκαν ποτέ να καταθέσουν οι δύο τραυματίες πρόσφυγες, ενώ οι καταθέσεις των μαρτύρων στην προανάκριση είναι πανομοιότυπες και εναρμονισμένες με τις δηλώσεις των λιμενικών.
Επιπρόσθετα η Εισαγγελία Ναυτοδικείου δεν ζήτησε καν νέα ακρόαση των μαρτύρων, ενώ παρέλειψε να εξετάσει ενδελεχώς σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία όπως η ιατροδικαστική έκθεση του θύματος και οι πλημμέλειες της βαλλιστικής έκθεσης.
Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν να καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα με την Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) και την εκδοχή του Λιμενικού για το θανάσιμο περιστατικό.
Τί υποστηρίζει η ελληνική πλευρά
Σημειώνεται πως ο πρόσφυγας κατέληξε στις 17 Δεκεμβρίου 2015 μετά από πολύμηνη νοσηλεία στη Σουηδία όπου και είχε μεταφερθεί, με την ελληνική πλευρά να αμφισβητεί σθεναρά πως ο θάνατός του οφείλεται στον τραυματισμό του στην αναχαίτιση κοντά στη Ψέριμο. Αναφέρεται δε πως οι άνδρες του λιμενικού άνοιξαν πυρ μετά από επικίνδυνους ελιγμούς του πλοιαρίου και απόπειρα εμβολισμού του δικού τους σκάφους, ρίχνοντας στοχευμένες βολές προς τη μηχανή. Διαπίστωσαν ότι πράγματι ο διακινητής μετέφερε άτομα που τα είχε κρύψει σε μη ορατά σημεία, ορισμένους στην καμπίνα και άλλους ξαπλωμένους στο κατάστρωμα, καλυπτόμενους από την υπερκατασκευή του ταχυπλόου.
Η επιχείρηση καταδίωξης είχε ως αποτέλεσμα, εκτός από τον τραυματισμό ενός εκ των δύο βαθμοφόρων Λ.Σ. – ΕΛ.ΑΚΤ. που μετείχαν στην επιχείρηση, τον τραυματισμό δύο εκ των δώδεκα παράνομων μεταναστών και τη σύλληψη των δύο διακινητών, οι οποίοι, κατά δήλωσή τους, ήταν Τουρκικής Υπηκοότητας.
Από τα έγγραφα που υπέβαλαν οι προσφεύγοντες στο Δικαστήριο προκύπτει ότι μετά τα επίμαχα γεγονότα, ο τραυματίας πρόσφυγας παρέμεινε στην εντατική στο Νοσοκομείο Ρόδου μέχρι τις 13 Μαρτίου 2015, οπότε και μεταφέρθηκε στη γενική κλινική του ίδιου νοσοκομείου όπου υποβλήθηκε σε τραχειοτομή και γαστροτομή. Αφού έγινε δεκτό το αίτημά του για άσυλο με οικογενειακή επανένωση, μεταφέρθηκε στις 20 Αυγούστου 2015 στη Σουηδία, όπου διέμεναν η σύζυγος και τα παιδιά του και μεταφέρθηκε σε μονάδα νευρο-αποκατάστασης.
Σύμφωνα με τις σουηδικές αρχές ο πρόσφυγας πέθανε ως αποτέλεσμα επιπλοκών από σοβαρή εγκεφαλική βλάβη που προκλήθηκε από τον πυροβολισμό που είχε δεχθεί.
.png)
