Έγινε πρωτοσέλιδο ως «ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα» και «Υπ' αριθμόν 1 δημόσιος κίνδυνος». Στον Καναδά και τις ΗΠΑ με την σύντροφό του, Jeanne Schneider, ήταν γνωστοί ως Μπόνι και Κλάιντ της Γαλλίας.
Τώρα εκατοντάδες γράμματα που έγραψε ο Mesrine στην Schneider κατά τη διάρκεια 10 και πλέον ετών στη φυλακή πρόκειται να δημοπρατηθούν στο Παρίσι. Όπως οι διαβόητοι Al Capone, Ronnie Biggs και Jesse James, o Mesrine έχει γίνει μέρος της λαϊκής κουλτούρας ως ο ιδανικός αντιήρωας του 21ου αιώνα, παρά τις ένοπλες ληστείες, απάτες, απαγωγές, και φερόμενες δολοφονίες.
Λέγεται ότι ήταν χαρισματικός και ευφυής, αδίστακτος και ρομαντικός, είχε εύστοχα ρητά που ανταποκρίνονταν στην εικόνα του ως Γάλλου Ρομπέν των Δασών.
«Δεν μετανιώνω που έκλεψα από τις τράπεζες. Έχω την εντύπωση ότι κλέβω από κάποιον πιο κλέφτη από εμένα», έγραψε στο βιβλίο του L'instinct de mort (Ένστικτο θανάτου) που δημοσιεύτηκε το 1977.
Σε μια από τις πολλές εμφανίσεις στο δικαστήριο τη δεκαετία του 1970, είχε πει πως «Δεν είμαι δημόσιος κίνδυνος. Είμαι ο εχθρός των τραπεζών».
Ταυτόχρονα, ο άνθρωπος που έλεγε «έγινα απατεώνας όπως γίνεται κάποιος γιατρός, κατ' επάγγελμα», κορόιδευε εκείνους που θα τον απεικόνιζαν ως καλό για τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους. «Το τρομερό είναι ότι κάποιοι θα με κάνουν ήρωα, αλλά δεν υπάρχουν ήρωες στο έγκλημα. Υπάρχουν μόνο άντρες που είναι περιθωριακοί και που δεν αποδέχονται το νόμο».
Η Pauline Ribeyre, του οίκου δημοπρασιών Baron Ribeyre, που προχωρά στην πώληση των ερωτικών επιστολών για λογαριασμό της κόρης της Schneider, Murielle, είπε ότι είχαν ιστορικό ενδιαφέρον.
«Ο Mesrine παραμένει ένας εγκληματίας και δεν είναι πρόθεσή μας να τον δοξάσουμε ή να του προσφέρουμε οποιαδήποτε δημοσιότητα. Η οικογένεια Schneider δεν υπερασπίζεται αυτό που έκανε ο ίδιος ή η μητέρα τους», είπε η Ribeyre στον Observer.
«Αυτή η ιδιωτική αλληλογραφία δείχνει ένα άλλο πρόσωπο του άνδρα Mesrine. Βλέπουμε ότι θα μπορούσε να είναι αρκετά αστείος, ρομαντικός, λίγο μισογύνης, αλλά πολύ ερωτευμένος. Το ερώτημα είναι τι κάνεις με όλα τα γράμματα όπως αυτό; Ο Mersine ήταν αυτό που ήταν – ένας εγκληματίας – αλλά τα πετάς ή τα βλέπεις ως ένα ζωτικής σημασίας ιστορικό αναμνηστικό;»
Οι επιστολές του Jacques Mesrine στην Jeanne Schneider
Οι 400 ερωτικές επιστολές, που δημοπρατούνται γράφτηκαν για την Schneider μεταξύ 1972 και 1977, κυρίως από την εποχή που ο Mesrine ήταν έγκλειστος στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας στη φυλακή La Santé στο Παρίσι. Ήταν ένας πολυγραφότατος, αν και χωρίς έμπνευση, επιστολογράφος, στόχος του οποίου φαινόταν να είναι να συνεχίσει να γοητεύει τις γυναίκες.
Σε μια επιστολή που πρόκειται να δημοπρατηθεί, θυμάται ότι επισκέφτηκε το Ακρωτήριο Κένεντι με την Schneider για την εκτόξευση του Apollo 11 πριν της πει «Είσαι το δεξί μου παπούτσι και εγώ το αριστερό σου παπούτσι… χρειάζονται δύο για να τρέξεις γρήγορα». Υπέγραψε την επιστολή με τη φράση «καληνύχτα γλυκιά μου».
Σε μία άλλη επιστολή του ο Mesrine περιγράφει τη Γαλλία ως «Σικάγο». «Οι μπάτσοι πυροβολούν τρεις κουκουλοφόρους και εκείνο το βράδυ οι κουκουλοφόροι πυροβολούν δύο ταμίες…», έγραψε προσθέτοντας ότι είναι υπέρ της θανατικής ποινής. «Είμαι υπέρ και πάντα ήμουν».
Το 1977 δραπέτευσε για άλλη μια φορά και απήγαγε έναν δισεκατομμυριούχο και έναν δημοσιογράφο, εγκλήματα που πυροδότησαν ένα τεράστιο ανθρωποκυνηγητό και τη σύσταση μιας αστυνομικής ομάδας «αντι-Μesrine». Ο Μesrine, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι σκότωσε 39 ανθρώπους - αν και οι εγκληματολόγοι υποπτεύονται ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει - πυροβολήθηκε θανάσιμα στο τιμόνι της BMW του τον Νοέμβριο του 1979.
Το 2008 γυρίστηκε μια ταινία σε δύο μέρη με τον Βενσάν Κασέλ στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ στο καστ. Την Schneider είχε υποδυθεί η Cécile de France.
Σε μια ηχογράφηση που άφησε για την τελευταία του σύντροφο, τη Sylvia Jeanjacquot, η οποία ήταν μαζί του στο αυτοκίνητο όταν πέθανε, ο Mesrine είπε: «Αν ακούς αυτήν την κασέτα, αυτό σημαίνει ότι είμαι σε ένα κελί από το οποίο δεν υπάρχει διαφυγή».
Οι επιστολές εκτίθενται από τις 2 Νοεμβρίου στο Salle Baron Ribeyre στο Παρίσι μέχρι την πώληση στις 23 Νοεμβρίου.
Η ζωή του Jacques Mesrine
Ο Jacques René Mesrine γεννήθηκε στο Clichy, κοντά στο Παρίσι, το 1936 σε μια εύπορη καθολική οικογένεια. Οι γονείς του διατηρούσαν ένα κατάστημα πολυτελών ρούχων και ήλπιζαν ότι θα ενταχθεί στην επιχείρηση, αλλά ο νεαρός Mesrine δεν ενδιαφερόταν για το σχολείο ή για να γίνει πωλητής. Η παραβατικότητά του ξεκίνησε σε ηλικία 23 ετών μετά την επιστροφή του από την στρατιωτική του θητεία στην Αλγερία. Τελείωσε 19 χρόνια αργότερα με σφαίρες της αστυνομίας σε έναν δρόμο στο βόρειο Παρίσι.
Αυτός και η Schneider, με το παρατσούκλι Janou, γνωρίστηκαν σε ένα μπαρ του Παρισιού το 1965 περίπου. Δύο χρόνια αργότερα, ενώ ο Mesrine καταδιώκονταν από την αστυνομία για μικροαπάτες κυρίως στα Κανάρια Νησιά, την Ελβετία και τη Γαλλία, το ζευγάρι κατέφυγε στον Καναδά. Εκεί συνέχισαν μια κοινή εγκληματική ζωή, συμπεριλαμβανομένης της κράτησης ενός ανάπηρου εκατομμυριούχου όμηρου και της απαίτησης λύτρων από την οικογένειά του.
Αργότερα φυλακίστηκε. Ο Mesrine δραπέτευσε και ταξίδεψε στη Βενεζουέλα. Η Schneider εκδόθηκε στη Γαλλία όπου εξέτισε το υπόλοιπο της ποινής της και ξεκίνησε μια ζωή χωρίς εγκλήματα μετά την αποφυλάκισή της. Πέθανε σε ηλικία 66 ετών το 2006.
Το 1973, αφού επέστρεψε στη Γαλλία όπου συνελήφθη, ο Mersine οργάνωσε μια θεαματική απόδραση από το δικαστικό μέγαρο παίρνοντας όμηρο τον δικαστή στην υπόθεσή του.
Όταν ο εχθρός του, ο αστυνομικός διοικητής Robert Broussard, 87 ετών σήμερα, έφτασε στο διαμέρισμά του για να τον συλλάβει, ο Mesrine τον υποδέχθηκε με πούρο στο στόμα, κρατώντας ένα μπουκάλι σαμπάνια και του πρόσφερε ένα ποτήρι.
