Γύρω στις 4:30 η σορός του «θρύλου» των πάγκων του ελληνικού μπάσκετ έφτασε στο Κοιμητήριο της Θέρμης τυλιγμένο με την σημαία του Άρη, για την εξόδιο ακολουθία, ενώ δεκάδες στεφάνια με κιτρινόμαυρες κορδέλες είχαν μεταφερθεί στον χώρο. Βαρύ ήταν το κλίμα κατά τη διάρκεια του ενταφιασμού του.
Συντετριμμένες βγήκαν από το όχημα που τις μετέφερε στο Κοιμητήριο, η κόρη του και η σύζυγός του, Γιούλα.
«Θα σ’ αγαπώ για πάντα», είπε κλαίγοντας η σύζυγος του Γιάννη Ιωαννίδη την ώρα που σύσσωμος ο αθλητικός και πολιτικός κόσμος της Θεσσαλονίκης αποχαιρετούσε τον “Ξανθό”.
Στο Κοιμητήριο Θέρμης βρέθηκε και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης για να πει το τελευταίο «αντίο» στον Γιάννη Ιωαννίδη. «Θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του Γιάννη Ιωαννιδη, ενός από τους πατέρες του ελληνικού μπάσκετ που με τις προσπάθειές του, ιδιαίτερα με τα τρία συνεχόμενα Final Four του Άρη, στα οποία πρωταγωνίστησε σαν προπονητής, ενέγραψε στη γενιά μας, στο dna μας την αγάπη για το μπάσκετ. Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ, γιατί αυτός, ο Νίκος Γκάλης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, αυτή η γενιά, ήταν αυτοί που έκαναν τον ελληνικό λαό να αγαπήσει αυτό το άθλημα».
Το φέρετρο με τη σορό του – σκεπασμένο με τη σημεία του Άρη – έφτασε νωρίτερα στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, μέσα σε αποθέωση από τον κόσμο, προκειμένου να αποχαιρετήσουν όλοι.
Οπως ανακοίνωσε η ΚΑΕ Άρης ο «Ξανθός» «λίγο πριν συνοδευτεί στην τελευταία του κατοικία θα «επισκεφθεί» για τελευταία φορά το «σπίτι» του», στις 15:30 στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, όπου θα τον αποχαιρετίσουν φίλοι της ομάδας και παλαίμαχοι καλαθοσφαιριστές «όπως του αξίζει».
Συγκινητικές στιγμές εκτυλίχθηκαν όταν έφτασε στο Αλεξάνδρειο το όχημα που μετέφερε την οικογένεια του Γιάννη Ιωαννίδη, με τη γυναίκα του, Γιούλα, να χαιρετάει τους φιλάθλους.
Νέοι και παλιοί παίκτες θα βγάλουν τα κύπελλα που κατέκτησε στην καριέρα του και θα τα σηκώσουν ψηλά στον αέρα, σύμφωνα με τον προγραμματισμό.
Στη συνέχεια η σορός μεταφέρθηκε έξω από το γήπεδο του Άρη, Κλεάνθης Βικελίδης, όπου έγινε σύντομη στάση με το αυτοκίνητο και έπειτα οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία στα κοιμητήρια της Θέρμης.
Το «παρών» στο γήπεδο, όπου ο Γιάννης Ιωαννίδης, ως τεχνικός προ ετών του Άρη, θεωρούσε «σπίτι» του, δίνουν η διοίκηση της ΚΑΕ Άρης, το αγωνιστικό τμήμα της ομάδας, παλαίμαχοι καλαθοσφαιριστές που συνέδεσαν το όνομά τους με τον Γιάννη Ιωαννίδη και φίλαθλοι του συλλόγου.
Ανάμεσά τους και ο Νίκος Γκάλης, ο οποίος και μίλησε με συγκίνηση για τον επί χρόνια προπονητή του και «μεγάλο αδερφό», όπως τον χαρακτήρισε ο ίδιος.
«Είναι μεγάλη συγκίνηση σήμερα για τον Άρη και όλο τον αθλητικό κόσμο. Αν μπορούσα να τον χαρακτηρίσω με μια κουβέντα, θα έλεγα πως είναι άντρας, ότι είχε να σου πει, στο έλεγε απευθείας στο προσωπό σου. Είχε όραμα από μικρό παιδί να κάνει μεγάλη ομάδα τον Άρη. Ανδρωθήκαμε μαζί, τον είχα σαν μεγάλο αδερφό, έβαζε την ομάδα πάνω από τον εαυτό του. Ήταν σπουδαίος. Είναι δύσκολη μέρα για μένα, τους Αρειανούς και όλο τον κόσμο. Ήταν δάσκαλος, πάρα πολύ σπουδαίος. Ζήσαμε πολλές καλές στιγμές και λίγες λύπες. Είναι αλήθεια πως και οι δύο μας δεν αντέχαμε την ήττα. Ήταν ευθύς και πολλοί τον κατηγορούσαν γι’ αυτό» ανέφερε ο Νίκος Γκάλης.
Οι δηλώσεις του του προέδρου του ερασιτέχνη και αντιπροέδρου της ΚΑΕ Άρης, Λευτέρη Αρβανίτη για τον Γιάννη Ιωαννίδη.
Αντί στεφάνων, η οικογένεια του Γιάννη Ιωαννίδη ζήτησε από όποιον το επιθυμεί να καταθέσει τα χρήματα στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης.
Συγκίνησε ο επικήδειος της κόρης του
Υπενθυμίζεται ότι το μεσημέρι της Πέμπτης (5/10) πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση στον Άγιο Ιωάννη Βούλας, προκειμένου να πουν το τελευταίο «αντίο» στον «Ξανθό» συγγενείς, φίλοι και γενικά άνθρωποι του αθλητισμού, που δεν θα μπορέσουν να ταξιδέψουν για την εξόδιο ακολουθία.
Η κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη, Ελένη-Θεοδώρα, εκφώνησε τον επικήδειο μέσα στον Άγιο Ιωάννη Βούλας και συγκίνησε τους πάντες με τα λόγια της. Μάλιστα, στο φινάλε του διάβασε στίχους από το αγαπημένο του τραγούδι της αγαπημένης του Μαρινέλας. Το «καμιά φορά».
«Έφυγες για το τελευταίο σου ταξίδι. Και δεν είμαι μόνη μου. Εδώ είναι όλοι για να σου πούνε το τελευταίο “αντίο”, να σου φωνάξουν σιωπηλά το πόσο σε αγαπάμε και τι θα σημαίνεις πάντα για την οικογένειά σου, το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα.
Έφυγες νωρίς και ένδοξα μπαμπά. Έφυγες, αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή. Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτα. Ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος. Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου.
Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπά μας, σήμερα που σου λέμε το “αντίο” αλλά υπάρχει και ο αντίλογος και η παρηγοριά. Θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες.
Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν κόουτς και τίποτε άλλο. Κοουτσάρα μου θα σου πω κάτι. Το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία. Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου Μαρινέλας λέει “θέλω να αλλάξω ουρανό, μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι”. Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους».
