Η επιμνημόσυνη δέηση γίνεται σε βαρύ κλίμα στον Άγιο Ιωάννη Βούλας, για όσους δεν έχουν την δυνατότητα να ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη για του πουν το τελευταίο αντίο.
Η κόρη του, Ελένη-Θεοδώρα, εμφανώς συγκινημένη εκφώνησε τον επικήδειο.
«Δεν είμαι μόνη μου. Εδώ είμαστε όλοι για να σου φωνάξουμε πόσο πολύ σε αγαπάμε και τι θα σημαίνεις πάντα για την οικογένειά σου, για το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για όλη την Ελλάδα. Έφυγες νωρίς και ένδοξα μπαμπά. Έφυγες με γενναιότητα, όπως έκανες σε όλη σου τη ζωή. Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουνα κανέναν και τίποτα. Και τώρα που σε αποχαιρετάμε πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου.
Θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε γιατί ζήσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που μας χάραξες, ακολουθούσαν τις οδηγίες που μας έδινες. Κοουτσάρα μου θα σου πω κάτι, το παιχνίδι δεν τελείωσε, πήρες απλά ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα ουράνια γήπεδα.
Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου Μαρινέλλας λέει «καμιά φορά να αλλάξω ουρανό μα δεν υπάρχει δρόμοι». Εσύ μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους».
Συντετριμμένες η σύζυγος και η κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη, του ανθρώπου που πρωταγωνίστησε για δεκαετίες στο ελληνικό μπάσκετ.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης αν και είχε καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη και συνέδεσε το όνομά του με τον Άρη έμενε μόνιμα στην Αθήνα εδώ και πολύ καιρό, μαζί με την σύζυγό του Γιούλα και την 22χρονη κόρη τους Θεοδώρα – Ελένη.
Η κηδεία του «Ξανθού» θα γίνει αύριο το απόγευμα (17:00) στη Θεσσαλονίκη και η σορός του θα ταφεί στον οικογενειακό τάφο στη Θέρμη.
Η ζωή του
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 26 Φεβρουαρίου 1945. Ο πατέρας του, Δημήτριος, και η μητέρα του, Ελένη (το γένος Τσορλίνη), κατάγονταν από την ιστορική Γευγελή. Με τη σύζυγό του Γιούλα απέκτησαν το 2002 μία κόρη, την Θεοδώρα Ελένη, η οποία είναι φοιτήτρια της Φαρμακευτικής.
Μεγάλη του αγάπη ήταν το μπάσκετ, με το οποίο ασχολήθηκε από τα παιδικά του χρόνια.
Στα 15 του να αγωνιζόταν ήδη βασικός στην ομάδα του Άρη. Η θέση του ήταν πλέι μέικερ. Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν επίσης πτυχιούχος Γεωπονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και είχε εργασθεί ως γεωπόνος στην Αγροτική Τράπεζα.
Προπονητική
Μαζί με τον Γκάλη και τον Γιαννάκη στον Άρη, τον Φασούλα και τον Τζόνσον στον Ολυμπιακό, τον Πρέλεβιτς και τον Άντερσον στην ΑΕΚ και πολλούς άλλους – ένα άρθρο θα έπρεπε να είναι αφιερωμένο μόνο σε όσους παίκτες πέρασαν από τον πάγκο του – ο Γιάννης Ιωαννίδης δημιούργησε μύθους, θρύλους και στιγμές μπασκετικής ευφορίας.
Γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη θέση του προπονητή, έχοντας θητεύσει στους Άρη, Λάρισα, Ολυμπιακό, ΑΕΚ, αλλά και στην εθνική ομάδα. Κατέκτησε συνολικά 18 τίτλους, με τον Άρη και τον Ολυμπιακό. Αναλυτικά:
12 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 8 με τον Άρη (1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) και 4 με τον Ολυμπιακό (1993, 1994, 1995, 1996).
6 Κύπελλα Ελλάδας: 5 με τον Άρη (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και 1 με τον Ολυμπιακό (1994).
Επίσης κατέκτησε 3 φορές τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα Ελλάδας (Άρης το 1984, Ολυμπιακός το 1992 και ΑΕΚ το 1997), ενώ υπήρξε 2 φορές φιναλίστ του Κυπέλλου Ελλάδας (Άρης το 1984 και ΑΕΚ το 1998).
Δεν κατάφερε, ωστόσο, να κατακτήσει κανέναν ευρωπαϊκό τίτλο, παρ’ ότι βρέθηκε 6 φορές στο final four (φάιναλ φορ) της Ευρωλίγκα. Τις πρώτες 3 φορές με τον Άρη επί 3 συνεχόμενα χρόνια (1988, 1989, 1990) δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, ενώ το κατάφερε τις επόμενες 3 φορές (το 1994 και το 1995 με τον Ολυμπιακό και το 1998 με την ΑΕΚ), γνωρίζοντας όμως και τις 3 φορές την ήττα στον τελικό.
Ιδιόρρυθμος χαρακτήρας, ισχυρογνώμων και απόλυτος, έντονα προληπτικός και βαθιά θρησκευόμενος, παρά την τάση να ρίχνει «Παναγίες» στους παίκτες του στα τάιμ άουτ, ο Ιωαννίδης αναγνωρίστηκε ως ο καθοδηγητής της μεγάλης ομάδας του Άρη της δεκαετίας του 1980, που βοήθησε πολύ στο να αγαπήσουν οι Έλληνες το μπάσκετ. Στον Ολυμπιακό, ήταν ο αγαπημένος προπονητής του Σωκράτη Κόκκαλη, ακριβώς λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του.
Λατρεύτηκε, ήταν προληπτικός και ξέσπαγε στο γήπεδο
Ο άνθρωπος που λατρεύτηκε όσο λίγοι σε Άρη και Ολυμπιακό. Με τις εκρήξεις του, τα γούρια του, τα τσιγάρα του, το ασύγκριτο ταπεραμέντο που τον διέκρινε, τα μπινελίκια του στα τάιμ άουτ που έχουν γράψει ιστορία. Μάλιστα, μια φορά πήρε στο ΣΕΦ το μικρόφωνο και τα… έχωσε στον κόσμο: «Μην βρίζετε γαμ.. το στανιό μου»… Ποιος ξεχνάει το μυθικό σύνθημα των οπαδών του Ολυμπιακού; «Ποτέ μην έρθει η στιγμή να αφήσεις το λιμάνι, θα σε αγαπάμε μια ζωή Ιωαννίδη Γιάννη».
Ο «ξανθός» υπήρξε εκρηκτικός στην καριέρα του αρχικά ως παίκτης και στη συνέχεια ως προπονητής. Ήταν ιδιόρρυθμος, δυναμικός, ισχυρογνώμων, έντονα πιεστικός προς τους παίκτες του, ακόμα και προσβλητικός πολλές φορές, νευρικός, ωμός, ακόμα και… σουρεαλιστικός.
Το 1994 σε έναν αγώνα του Ολυμπιακού με την Μπενετόν είχε εκτοξεύσει ένα μπουκάλι προς τον Γιώργο Σιγάλα, ο οποίος ήταν ένας τους παίκτες στον οποίο συχνά ξεσπούσε. Σίγουρα τον λες τεράστιο προπονητή και αν δεν τον πεις εσύ, το λένε οι τίτλοι του, ενώ δημιούργησε δύο μεγάλες δυναστείες, αυτές του Αρη και του Ολυμπιακού.
Δεν δεχόταν κανένα εμπόδιο στο δρόμο του. Έκανε τα πάντα για να οδηγήσει τις ομάδες του στην επιτυχία. Μια κλασική του κίνηση όταν εκνευριζόταν ήταν να βγάλει το σακάκι του. Μάλιστα σε ένα ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκού έπειτα από ένα κερδισμένο φάουλ των Πρασίνων, έβγαλε το σακάκι του εκνευρισμένος, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και το πέταξε στον διαιτητή Τσανίδη, ο οποίος τον χρέωσε με τεχνική ποινή…
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο «ξανθός» ήταν και ιδιαίτερα προληπτικός. Αμέτρητες ιστορίες με… μαύρες γάτες, σκάλες και άλλες παραξενιές του, καθώς προσπαθούσε να τηρήσει όλα τα γούρια πριν απ’ τους αγώνες. Ο αστικός μύθος λέει ότι στο Final 4 της Γάνδης τήρησε όλα τα γούρια. Κράτησε μακριά τους δημοσιογράφους, τους φιλάθλους και κάθε τι που τον ενοχλούσε. Του διέφυγε όμως το οικόσημο του ξενοδοχείου που φιλοξενούσε τον Άρη, το οποίο ήταν μια μαύρη γάτα! Εκεί απέδωσε την ήττα απ’ την ομάδα του Μιλάνου στον ημιτελικό…
Αμέτρητες οι ατάκες του. Μάλιστα, οι περισσότερες ξεκινούσαν κάπως έτσι: «Στη ζωή…». Όπως και οι τίτλοι του, έτσι και οι δηλώσεις του Γιάννη Ιωαννίδη που άφησαν ιστορία ήταν πραγματικά αναρίθμητες! «Τα λίγα λόγια ζάχαρη, και τα καθόλου μέλι», η αγαπημένη του.
Πολιτική
Από τις εκλογές του 2004 μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 κατείχε θέση βουλευτή στην Εκλογική περιφέρεια Α΄ Θεσσαλονίκης με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και μετά τις εκλογές του 2007 διορίστηκε στη θέση του υφυπουργού Πολιτισμού, αρμόδιου για θέματα Αθλητισμού, θέση που κράτησε μέχρι τις 7 Οκτωβρίου 2009. Μετά την επανεκλογή του το 2009, άσκησε τα καθήκοντα του υπεύθυνου Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Αθλητισμού της Νέας Δημοκρατίας. Στη νέα κυβέρνηση συνεργασίας της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ που συγκροτήθηκε μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 τοποθετήθηκε ξανά στη θέση του υφυπουργού Αθλητισμού, ως τον Ιούνιο του 2013.
Διετέλεσε μεταξύ άλλων μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας, της Υποεπιτροπής για την Παρακολούθηση θεμάτων Αθλητισμού, της Διαρκούς Επιτροπής Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης & Δικαιοσύνης, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της Διακομματικής Επιτροπής για τη Διαμόρφωση Θεσμικού Πλαισίου Εγγυήσεων Διαφάνειας στον Αθλητισμό, καθώς και της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος.
Του έχουν απονεμηθεί πολλές διακρίσεις, από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, από νομικά και φυσικά πρόσωπα και πλήθος άλλους φορείς. Ανάμεσα στις διακρίσεις του προεξέχουσα θέση κατέχει η βράβευση του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών που φέρει τον τίτλο HOMO HELLENICUS.
Ο τιμητικός αυτός τίτλος απονέμεται σε προσωπικότητες από όλο τον κόσμο που υπηρέτησαν με το έργο και τη ζωή τους τις Αξίες του Ελληνισμού, καθώς και σε υψηλά πολιτικά πρόσωπα και αρχηγούς κρατών, όπως στον Τάσο Παπαδόπουλο, στον Βλαντιμίρ Πούτιν και στον Νικολά Σαρκοζί.
.png)
