Τα αποτελέσματα της έρευνας θα μπορούσαν ενδεχομένως να οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων θεραπευτικών αγωγών.
Η εμφάνιση των αγχωδών διαταραχών αποδίδεται συχνά σε μια σύνθετη αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων, με το τραύμα να αποτελεί σημαντικό παράγοντα. Αλλάζοντας το γονίδιο, οι ερευνητές κατάφεραν να μειώσουν τα επίπεδα άγχους σε ζωικά μοντέλα, γεγονός που υποδηλώνει μια πιθανή συσχέτιση μεταξύ του εν λόγω γονιδίου και της ανάπτυξης άγχους.
Ο ρόλος των miRNAs στην κατανόηση του στρες
Οι ερευνητές έστρεψαν επίσης την προσοχή τους προς τα microRNAs (miRNAs), τα οποία είναι ένα σύμπλεγμα μικροσκοπικών μορίων που συνδέονται με το αγγελιοφόρο RNA (mRNA), εμποδίζοντάς το να παράγει πρωτεΐνες. Τα συγκεκριμένα miRNAs έχει αποδειχθεί ότι ρυθμίζουν πρωτεΐνες που εμπλέκονται στη λειτουργία της αμυγδαλής, μιας δομής του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για τα συναισθήματα και συνδέεται με τις αγχώδεις διαταραχές. Έτσι λοιπόν, οι ερευνητές θέλοντας να συλλέξουν περαιτέρω πληροφορίες, προκάλεσαν στρες σε ποντίκια και ύστερα συνέλεξαν δείγματα από τις αμυγδαλές τους προς ανάλυση.
Όπως αναφέρει το IFL Science, οι ερευνητές συνέκριναν τα δείγματα που ελήφθησαν από τα αγχωμένα ποντίκια με εκείνα που ελήφθησαν από μια ομάδα ελέγχου, προκειμένου να εντοπίσουν διαφορές στην εγκεφαλική δραστηριότητα μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων. Διαπίστωσαν ότι το miR483-5p, ένα είδος μορίου miRNA, ήταν αυξημένο μετά την εισαγωγή του στρεσογόνου παράγοντα, το οποίο με τη σειρά του κατέστειλε ένα γονίδιο που ονομάζεται Pgap2.
Αυτό το γονίδιο πιστεύεται ότι παίζει ρόλο στην ανάπτυξη συμπεριφορών που σχετίζονται με το άγχος και το miR483-5p δρα ως ρυθμιστής αυτού του γονιδίου, διαχειριζόμενο την απόκριση της αμυγδαλής στο στρες. Ως αποτέλεσμα, η ομάδα υποψιάζεται ότι αυτή η οδός μπορεί να έχει άμεσο ρόλο στην εκδήλωση των συμπτωμάτων άγχους.
Ευκαιρίες για νέες θεραπευτικές επιλογές
Οι ανακαλύψεις που έκανε η ομάδα θα μπορούσαν ενδεχομένως να δημιουργήσουν ευκαιρίες για νέες θεραπευτικές επιλογές για τα άτομα που βιώνουν άγχος. Αν και τα φάρμακα κατά του άγχους είναι προσβάσιμα, η αποτελεσματικότητά τους είναι περιορισμένη, με λιγότερο από το 50% των ασθενών να επιτυγχάνουν πλήρη ανάκαμψη μετά τη χορήγησή τους.
Η κατανόηση των εγκεφαλικών κυκλωμάτων που οδηγούν σε αγχώδεις διαταραχές αποτελεί προτεραιότητα για την καταπολέμηση της πάθησης. Η ομάδα ελπίζει ότι το «μονοπάτι» miR483-5p/Pgap2 που εντόπισε σε αυτή τη μελέτη θα μπορούσε να αποτελέσει μια νέα επιλογή για την ανάπτυξη θεραπειών κατά του άγχους για σύνθετες ψυχιατρικές καταστάσεις στον άνθρωπο.
«Τα miRNAs είναι στρατηγικά τοποθετημένα για τον έλεγχο σύνθετων νευροψυχιατρικών καταστάσεων όπως το άγχος. Όμως οι μοριακοί και κυτταρικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιούν για να ρυθμίζουν την ανθεκτικότητα και την ευαισθησία στο στρες ήταν μέχρι τώρα, σε μεγάλο βαθμό, άγνωστοι. Το μονοπάτι miR483-5p/Pgap2 που εντοπίσαμε σε αυτή τη μελέτη, η ενεργοποίηση του οποίου ασκεί αγχολυτικά μειωτικά αποτελέσματα, προσφέρει τεράστιες δυνατότητες για την ανάπτυξη θεραπειών κατά του άγχους για σύνθετες ψυχιατρικές καταστάσεις στον άνθρωπο», ανέφερε σε δήλωσή της η δρ. Βαλεντίνα Μοσιένκο, μία εκ των επικεφαλής συγγραφέων της μελέτης.
