Πολύ μεγάλο ποσοστό περιστατικών διαβήτη τύπου 2 μπορεί να συνδέεται με κακές διατροφικές επιλογές, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Tufts στη Βοστώνη συνέδεσαν την κακή διατροφή και το πρόχειρο φαγητό με 14 εκατομμύρια περιπτώσεις διαβήτη τύπου 2 – περίπου το 70% των νέων διαγνώσεων παγκοσμίως – το 2018. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο Nature Medicine.
Οι χειρότερες διατροφικές επιλογές αφορούσαν την ανεπαρκή πρόσληψη δημητριακών ολικής αλέσεως, το ραφιναρισμένο ρύζι και σιτηρά και την υπερκατανάλωση επεξεργασμένου κρέατος.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι η κακή ποιότητα των υδατανθράκων μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση του οφειλόμενου στην διατροφή διαβήτη τύπου 2», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Δρ. Dariush Mozaffarian, από τη Σχολή Διατροφής Επιστήμης και Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Tufts.
Οι επιστήμονες εξέτασαν δεδομένα από το 1990 και το 2018, χρησιμοποιώντας ένα ερευνητικό μοντέλο διατροφικής πρόσληψης σε 184 χώρες που αναπτύχθηκε στο Πανεπιστήμιο Tufts.
Σε όλες τις χώρες που μελετήθηκαν σημειώθηκε αύξηση των περιπτώσεων διαβήτη τύπου 2 κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος.
Η κακή διατροφή προκαλεί μεγαλύτερο ποσοστό της συνολικής επίπτωσης του διαβήτη τύπου 2 στους άνδρες έναντι των γυναικών, στους νεότερους έναντι των ηλικιωμένων και στους κατοίκους των πόλεων έναντι των κατοίκων της υπαίθρου, σύμφωνα με την έρευνα.
Μικρότερος ήταν ο αντίκτυπος άλλων διατροφικών παραγόντων στα νέα κρούσματα διαβήτη όπως η κατανάλωση χυμού και η μικρή πρόσληψη λαχανικών, ξηρών καρπών ή σπόρων.
Ο υψηλότερος αριθμός περιπτώσεων διαβήτη τύπου 2 που συνδέονται με τη διατροφή εντοπίστηκε στην Κεντρική Ασία και την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, ειδικά στην Πολωνία και τη Ρωσία όπου στη διατροφή επικρατεί το κόκκινο και επεξεργασμένο κρέας και οι πατάτες.
Υψηλός ήταν επίσης και ο αριθμός νέων κρουσμάτων διαβήτη τύπου 2 στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, ειδικά στην Κολομβία και το Μεξικό γεγονός που αποδόθηκε στην υψηλή κατανάλωση σακχαρούχων ποτών και επεξεργασμένου κρέατος, καθώς και στη χαμηλή πρόσληψη δημητριακών ολικής αλέσεως.
