«Η κωμωδία έχει εξελιχθεί, οι ταινίες έχουν εξελιχθεί. Τώρα είναι λίγο παγίδα, επειδή πρέπει αν είσαι πολύ προσεκτικός, κάτι που το κάνει πολύ δύσκολο για τους κωμικούς ηθοποιούς, γιατί η ομορφιά της κωμωδίας είναι ότι κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, κοροϊδεύουμε τη ζωή» είπε η Τζένιφερ Άνιστον στο Γαλλικό Πρακτορείο.
«Στο παρελθόν μπορούσες να κάνεις ένα αστείο για έναν φανατικό σε μία ιδέα (θρησκεία κλπ) και να γελάσεις - αυτό ήταν απίστευτα αστείο. Και είχε να κάνει με το να εκπαιδεύσεις τους ανθρώπους στο πόσο γελοίοι είναι οι άνθρωποι. Και τώρα δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό».
Για τη Τζένιφερ Άνιστον, ένα παράδειγμα νεοφερμένης ευαισθησίας για το θέμα είναι το πώς βλέπει η Gen z ορισμένα επεισόδια από τα «Φιλαράκια».
«Υπάρχει μία ολόκληρη γενιά ανθρώπων, παιδιών, που γυρνούν και παρακολουθούν επεισόδια από τα «Φιλαράκια» και τα βρίσκουν προσβλητικά» είπε η Τζένιφερ Άνιστον.
«Υπήρχαν πράγματα που ποτέ δεν έγινα με (κακή) πρόθεση ...λοιπόν πρέπει να το σκεφτείς, αλλά δεν νομίζω ότι υπήρχε αυτή η ευαισθησία που υπάρχει σήμερα».
Η ίδια ωστόσο δεν είναι υπέρ της αλλαγής αυτής στην κωμωδία, όπως εξήγησε. «Όλοι χρειάζονται τα αστεία. Ο κόσμος χρειάζεται χιούμορ. Δεν μπορούμε να παίρνουμε τον εαυτό μας τόσο σοβαρά. Ειδικά στις ΗΠΑ. Είναι όλοι τόσο διχασμένοι».
Τα «Φιλαράκια» έχουν επικριθεί τα τελευταία χρόνια για την έλλειψη διαφορετικότητας. Πέρυσι, η συνδημιουργός της σειράς Μάρτα Κάουφμαν, χάρισε 4 εκατ. δολάρια στο Πανεπιστήμιο Brandeis για να δημιουργηθεί μια θέση καθηγητή στο Τμήμα Αφρικανικών και Αφροαμερικανικών Σπουδών. Αργότερα είπε στους Los Angeles Times πώς για τη δωρεά της εμπνεύστηκε από την έλλειψη διαφορετικότητας.
«Έμαθα πολλά τα τελευταία 20 χρόνια. Η παραδοχή και η αποδοχή της ενοχής δεν είναι εύκολη. Είναι οδυνηρό να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Ντρέπομαι που δεν γνώριζα καλύτερα πριν από 25 χρόνια. Μετά από αυτό που συνέβη στον Τζορτζ Φλόιντ άρχισα να παλεύω με τον συστημικό ρατσισμό με τρόπους που δεν γνώριζα ποτέ» είπε μεταξύ άλλων.
«Αυτή ήταν πραγματικά η στιγμή που άρχισα να εξετάζω τους τρόπους με τους οποίους συμμετείχα. Ήξερα ότι χρειαζόμουν για να διορθώσω την πορεία».