Συγκεκριμένα, η Τζουλιάνα Ρόμπινσον απευθύνθηκε στην εκπομπή «Φως στο τούνελ» στο MEGA και είπε: «Ειλικρινά αυτό που φοβάμαι είναι πως είναι νεκροί. Σας παρακαλώ πολύ, βοηθήστε με να τους βρούμε, αναζητήστε τους ίδιους και το αμάξι. Ακόμα και για τα άψυχα σώματά τους, αν τους έχει συμβεί κάτι κακό. Βοηθήστε με απλώς να φέρω πίσω σ’ εμένα τους γονείς μου, όπως και αν είναι».
Η ίδια, εν συνεχεία, μίλησε τόσο για τη γνωριμία των γονιών της όσο και για την απόφασή τους να διαμείνουν στη Μεσσηνία, λέγοντας: «Οι γονείς μου γνωρίστηκαν στη Γερμανία. Αυτό που τους συνέδεε, ήταν η αγάπη τους για την Ελλάδα και την ελληνική ιστορία. Αυτό που έκαναν συνέχεια, ήταν να αποταμιεύουν χρήματα και να ταξιδεύουν σε ολόκληρη τη χώρα, ανακαλύπτοντας τα πάντα. Όταν συνταξιοδοτήθηκαν, αποφάσισαν ότι θέλουν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους εκεί. Θα γιόρταζαν φέτος τα 54 χρόνια τους παντρεμένοι».
Όσον αφορά στην τελευταία φορά που η Τζουλιάνα Ρόμπινσον επικοινώνησε με τους γονείς της, η Αμερικανίδα ανέφερε: «Στις 21 Ιανουαρίου έλαβα ένα e-mail από τη μητέρα μου σχετικά με κάποια οικονομικά μας θέματα. Στη συνέχεια, της έστειλα κάποια e-mail μέσα στην εβδομάδα, δεν έλαβα όμως κάποια απάντηση. Εν τω μεταξύ, επικοινώνησε μαζί μου μία οικογενειακή μας φίλη από την Ελλάδα, η οποία με ενημέρωσε πως προσπαθούσε να τους εντοπίσει και πέρασε από το σπίτι. Έλειπε το αμάξι και οι ίδιοι, αλλά τα κλειδιά βρίσκονταν έξω από το σπίτι, κάτι το οποίο μας ανησύχησε πολύ, γιατί δεν είναι κάτι το οποίο συνήθιζαν να κάνουν. Η τελευταία φορά που υπήρξε κάποια κίνηση στον τραπεζικό τους λογαριασμό, ήταν στις 23 Ιανουαρίου».
Ακόμα, η Τζουλιάνα Ρόμπινσον αναφέρθηκε και στα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε η μητέρα της το τελευταίο διάστημα, τονίζοντας: «Πρόσφατα, έχασε σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα σημαντικό ποσοστό της νοητικής της ικανότητας. Είναι μία σπουδαία γυναίκα, ήταν δασκάλα και της άρεσε να μαθαίνει συνεχώς. Το μυαλό της σήμαινε τα πάντα για εκείνη. Όταν άρχισε να χάνει την ικανότητα απλώς του να διαβάζει ένα βιβλίο ή να γράφει ένα e-mail, ήταν καταστροφικό για εκείνη. Επέστρεψαν, λοιπόν, στην Αμερική με την ελπίδα ότι θα μπορούσαν οι γιατροί να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Δυστυχώς, όμως, δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά. Αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να ζήσουν όσο διάστημα τους απέμενε. Τουλάχιστον αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε πολλές φορές πριν αποχαιρετιστούμε. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπορούσε να ζήσει ο ένας χωρίς τον άλλον. Αγαπιόντουσαν τόσο μα τόσο πολύ».
.png)
