«Το ψυχικό αποτύπωµα που προκάλεσαν o εγκλεισµός, οι συµφορές, τα βασανιστήρια, οι ασθένειες του Ακη, η εγκατάλειψη, η προδοσία και, τέλος, ο χαµός του ήταν και είναι η αιτία της διαιώνισης µιας δυσάρεστης συνθήκης, η οποία για όλο αυτό το διάστημα ουσιαστικά µε είχε ακινητοποιήσει» ανέφερε.
«Η στεναχώρια, ο φόβος, η αβεβαιότητα, η ανέχεια, η ευσυγκινησία, η διαταραχή στον ύπνο, η απόσυρση του εαυτού και πολλές απαισιόδοξες σκέψεις… Η αδυναµία µου να αποδεχτώ τη νέα πραγµατικότητα (την απώλεια-φυγή του άνδρα µου). Όλοι κάποια χρονική στιγµή στη ζωή µας θα βιώσουµε την απώλεια ενός αγαπηµένου προσώπου» πρόσθεσε η Βίκυ Σταμάτη.
«Το πένθος που βιώνω χαρακτηρίζεται από εκείνο το επώδυνο και βαρύ συναίσθηµα που επιµένει, ριζώνει και ανακυκλώνει έναν βαθύ ψυχικό πόνο. Πένθος µπορούµε να βιώσουµε ή να εκδηλώσουµε έπειτα από οποιαδήποτε δυσάρεστη απώλεια συµβεί στη ζωή µας η οποία σχετίζεται µε καταστάσεις στις οποίες έχουµε επενδύσει συναισθηµατικά…», αποκάλυψε η χήρα του Άκη Τσοχατζόπουλου.
Μιλώντας για πρώτη φορά μετά από καιρό, η Βίκυ Σταμάτη αναφέρθηκε στα στάδια του πέθνους: «Τα στάδια τα οποία βιώνουµε είναι η άρνηση της απώλειας, η οποία επιδρά και προστατευτικά ως προς τη διαδικασία να διαπραγµατευτούµε µόνο ό,τι αντέχουµε ως οικογένεια… Ο θυµός, ο οποίος µπορεί να στρέφεται είτε προς το πρόσωπο που χάθηκε είτε σε άλλους, απολύτως δικαιολογηµένα και τεκµηριωµένα, είναι επίσης ένα στάδιο του πένθους».
«Το τρίτο και σηµαντικότερο στάδιο για µένα έχει άµεση σχέση µε τις συνθήκες οι οποίες οδήγησαν στην απώλεια του άντρα µου, στο µοιραίο – σχετικές πιθανές ενέργειες που θα µπορούσαν να έχουν αποτρέψει να λάβει χώρα, προκειµένου να αποτραπεί η εξόντωση-θάνατος. Υπάρχει πλέον η αναγνώριση της απώλειας και κυριαρχεί η επιθυµία στον υπερθετικό βαθµό να δικαιωθεί ο άντρας µου, ο Ακης Τσοχατζόπουλος, µε κάθε τρόπο, σε όλα τα επίπεδα, διότι προνόησε και άφησε βαριά πνευµατική, πολιτική παρακαταθήκη µε όρους» εξομολογήθηκε η χήρα του Άκη Τσοχατζόπουλου.
