Για παράδειγμα ο Thuan Phung, που φοιτά στο Parsons School of Design και ζει στη Μανχάταν νιώθει «παράξενα» για τις επαφές στην πραγματική ζωή. Έπειτα από δύο χρόνια μαθημάτων μέσω διαδικτύου, επέστρεψε στην τάξη. «Στο Zoom, μπορείς να μπεις στο mute. Μου πήρε λίγο χρόνο για να ξέρω πώς να μιλάω με ανθρώπους», παραδέχθηκε ο 25χρονος.
Μια πρόσφατη μελέτη στις προσωπικότητες των ανθρώπων έδειξε πως αυτή η δυσφορία που νιώθει ο Thuan Phung δεν είναι ασυνήθιστη ανάμεσα σε ανθρώπους της γενιάς του, που υποχρεώθηκαν να απομονωθούν λόγω των περιορισμών για την αντιμετώπιση της πανδημίας, σε μια ηλικία που πολλοί από αυτούς είχαν κοινωνικό άγχος.
Τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας μπορεί να «ξεθώριασαν», με αποτέλεσμα να γίνουμε λιγότερο εξωστρεφείς και δημιουργικοί, όχι τόσο δεκτικοί και ευσυνείδητοι, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο PLOS ONE.
Αυτές οι μεταβολές ισοδυναμούν με «κανονιστική αλλαγή προσωπικότητας περίπου μιας δεκαετίας», σύμφωνα με τη μελέτη. Οι άνθρωποι κάτω των 30 ετών επέδειξαν «ωριμότητα που διαταράχθηκε». Αυτή η αλλαγή είναι το αντίθετο με το πώς κανονικά αναπτύσσεται η προσωπικότητα ενός νεαρού ενήλικα με την πάροδο των ετών, σημείωσαν οι συγγραφείς της μελέτης.
«Εάν αυτές οι αλλαγές είναι μακροχρόνιες, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα στρεσογόνα γεγονότα σε όλο τον πληθυσμό μπορούν να κάμψουν ελαφρώς την πορεία της προσωπικότητας, ιδιαίτερα στους νεαρούς ενήλικες», ανέφεραν.
Οι συγγραφείς της μελέτης άντλησαν δεδομένα από το Understanding America Study του πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, που άρχισε να συλλέγει απαντήσεις σε έρευνες από το 2014. Βασίστηκαν στις απαντήσεις περίπου 7.000 ατόμων σε αξιολογήσεις προσωπικότητας, πριν και μετά την πανδημία.
Αξιολόγησαν πέντε πτυχές της προσωπικότητας: την ανοχή κάποιου στο άγχος και τα αρνητικά συναισθήματα, την αντισυμβατικότητα και τη δημιουργικότητα, την εξωστρέφεια, το πόσο έμπιστος και ειλικρινής είναι κάποιος και την ευσυνειδησία, δηλαδή πόσο υπεύθυνο και οργανωμένο είναι ένα άτομο.
Η Αντζελίνα Σούτιν, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Φλόριντα επεσήμανε πως σύμφωνα με τα ευρήματα, η προσωπικότητα άλλαξε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Όμως, τόνισε ότι τα στοιχεία αυτά μπορεί να είναι προσωρινά.
«Η προσωπικότητα έχει την τάση να αντιστέκεται αρκετά στην αλλαγή. Μπορεί να χρειαστεί κάτι όπως η πανδημία για αυτό. Όμως, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί τι ακριβώς ήταν αυτό που οδήγησε στις αλλαγές», συμπλήρωσε. Επίσης, η Σούτιν και οι συνάδελφοί της δεν ξέρουν εάν αυτές οι αλλαγές στην προσωπικότητα θα επιμείνουν.
Ο Τζέραλντ Κλορ, καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, υπογράμμισε πως οι συγγραφείς της μελέτης ήταν «ιδιαίτερα προσεκτικοί» στα συμπεράσματά τους και τόνισαν την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα, προκειμένου να επανεξεταστούν τα ευρήματα.
Η πανδημία ήταν ένα «φοβερό πείραμα», υπογράμμισε, συμπληρώνοντας ότι ίσως οι μεταβολές που προκάλεσε στις συνήθειές μας και όχι το άγχος να ήταν τελικά αυτό που οδήγησε σε αλλαγές στην προσωπικότητα.
Ψυχολόγοι στις ΗΠΑ λένε πως έχουν δει ασθενείς τους να πασχίζουν να αντιμετωπίσουν τους περιορισμούς της πανδημίας και τις μεταβολές των κοινωνικών κανόνων. Η Νέντρα Γκλόβερ Τάουγουαμπ, ψυχολόγος στη Βόρεια Καρολίνα, σημείωσε ότι παρατήρησε μια κλιμακούμενη δυσφορία καθώς οι άνθρωποι επέστρεφαν στην προ πανδημίας πραγματικότητα, όπως η εργασία στο γραφείο.
«Έχουμε συνηθίσει τόσο την απομόνωση, που τώρα νομίζουμε ότι μας αρέσει. Αλλά είμαστε έτσι πραγματικά; Ή αυτό είναι κάτι που έπρεπε να αποδεχθούμε κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου;», παρατήρησε.
Η Ντέλτα Χάντερ εκτίμησε ότι η πανδημίας επιδείνωσε το άγχος που ήδη υπήρχε. «Οι άνθρωποι θέλουν να συνδέονται να διαχειρίζονται μαζί τα πράγματα, κάτι που δεν μπορούσαν να κάνουν. Κάποιοι ένιωθαν πραγματικά χαμένοι εξαιτίας αυτού», επεσήμανε η ψυχολόγος από τη Νέα Υόρκη.
