Αλλά αντί να πάει μέχρι την γωνία, σε ένα τοπικό κατάστημα, βρέθηκε καθ' οδόν προς τη νότια Γαλλία. Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 12 Ιουλίου, έφτασε στον προορισμό του: Το Boulangerie Roy Le Capitole, το αρτοποιείο του Frédéric Roy, στη Νίκαια.
Ο Albert έφτασε το απόγευμα και καταχειροκροτήθηκε από ένα μικρό πλήθος, μεταξύ των οποίων ο Frédéric και η σύζυγός του Katia. Ήταν ακόμα ντυμένος με τον ποδηλατικό εξοπλισμό που είχε φορέσει στο τελευταίο σκέλος του ταξιδιού: κόκκινο καπέλο, κίτρινο πουκάμισο πόλο και μαύρο ποδηλατικό σορτσάκι, τα χρώματα της βελγικής σημαίας. Και άργησε πολύ να δοκιμάσει αυτό για το οποίο είχε διανύσει με το ποδήλατο πάνω από 1.400 χιλιόμετρα σε δύο χώρες: ένα από τα κρουασάν με την υπογραφή του Frédéric, το οποίο φτιάχνεται με λεβάντα που καλλιεργείται σε ένα οροπέδιο στην ενδοχώρα της Κυανής Ακτής.
Θαυμάζοντας την βιολετί απόχρωση, ο Albert έφαγε μια μπουκιά από την αφράτη κρούστα με την βουτυρένια ζύμη στο εσωτερικό, εντυπωσιασμένος από την απαλή αλλά διακριτή γεύση βοτάνων - αποτέλεσμα του νερού με λεβάντα που στο μείγμα της ζύμης πριν το ψήσιμο.
Ο Frédéric λέει ότι ο φούρνος του είναι ο μόνος που γνωρίζει να πουλάει τέτοια αρωματισμένη viennoiserie, ο γαλλικός όρος για γλυκά αρτοσκευάσματα όπως κρουασάν, pains au chocolat και pains aux raisins.
Και όταν ο Albert, χαζεύοντας τηλεόραση στο σπίτι του μια μέρα, έπεσε πάνω σε μια είδηση για έναν φούρναρη της Νίκαιας και τα κρουασάν του με λεβάντα, η ιδέα για τον ταξίδι είχε μόλις φυτευτεί.
Άλλωστε, όπως παραδέχεται, λατρεύει τα πάντα σχετικά με τη λεβάντα «από τη μυρωδιά μέχρι τη γεύση και τα χωράφια με το μπλε, το πράσινο και το βιολετί». «Καθώς παρακολουθούσα το ρεπορτάζ, συνειδητοποίησα ότι είχα βρει έναν λόγο για να πάω στη Γαλλία», δήλωσε στο CNN Travel. «Γιατί αν δεν έχω έναν στόχο ή έναν λόγο να ταξιδέψω, δεν ξέρω πώς να το κάνω».
Και δεν ήταν η πρώτη φορά που βασίζει τα ταξίδια του γύρω από το αγαπημένο του φυτό. «Όταν είχα λίγες μέρες ρεπό από τη δουλειά, μερικές φορές πήγαινα στο Ardèche της Γαλλίας για να φάω παγωτό λεβάντα στο Vallon-Pont-d'Arc», λέει.
Ούτε ήταν η πρώτη φορά που έκανε μεγάλες αποστάσεις με το ποδήλατο για ευχαρίστηση. Παλαιότερα, είχε φτάσει στο Περπινιάν, προς τα ισπανικά σύνορα στη δυτική μεσογειακή ακτή της Γαλλίας.
Ήταν, ωστόσο, η πρώτη φορά που ξεκινούσε προς αναζήτηση νέων εμπειριών λεβάντας με το ποδήλατο.
Στην Κυανή Ακτή, ο Frédéric άκουσε για πρώτη φορά για τον Albert στις αρχές του 2021, όταν ένας από τους φίλους του Albert, μεταξύ ασοβαρού κι αστείου, του έστειλε ένα χειρόγραφο γράμμα.
«Αν στα τέλη Ιουνίου δείτε τον Albert να φτάνει με το ποδήλατό του, αυτός θα είναι ο στόχος του ταξιδιού του (που επιτεύχθηκε)», έγραψε.
Λίγο καιρό αργότερα, μια άλλη ομάδα Βέλγων φίλων που έκαναν διακοπές στο παραθαλάσσιο θέρετρο επισκέφθηκε τον φούρνο και έδωσε τον αριθμό τηλεφώνου του Albert. Σύντομα οι δυο τους μίλησαν για πρώτη φορά και καταστρώθηκε ένα σχέδιο για τον Ιούνιο του ίδιου έτους.
«Υπήρχαν μερικά εμπόδια», εξηγεί ο Albert - συγκεκριμένα οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί λόγω πανδημίας. «Αλλά όλα λειτούργησαν ως κίνητρο για να ξεκινήσουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα το 2022».
Τελικά, ένα χρόνο αργότερα, ήταν έτοιμος προς αναχώρηση.
Τρεις φίλοι είχαν προσφερθεί εθελοντικά να προσέχουν τα αγαπημένα του ζωάκια- μια φάρμα γεμάτη άλογα, γάτες, σκύλους και ψάρια, όσο εκείνος έλειπε. Κουβαλώντας απλώς έναν υπνόσακο, μια σκηνή, μια αλλαξιά ρούχα, εργαλεία για τις επισκευές του ποδηλάτου και 7 λίτρα υγρών- και φορώντας σαγιονάρες, τα αγαπημένα παπούτσια του - άρχισε να κάνει πετάλι.
«Σχεδίασα προσεκτικά μια διαδρομή κατά μήκος μικρότερων αγροτικών δρόμων για να αποφύγω όσο το δυνατόν περισσότερο αυτοκινητόδρομους, πολυσύχναστους δρόμους και αυτοκίνητα», λέει ο Albert. Έκανε κατά μέσο όρο 12 ώρες (συμπεριλαμβανομένων των στάσεων) και 100 χιλιόμετρα την ημέρα.
«Σταματούσα για μεσημεριανό γεύμα και το βράδυ έκανα κάμπινγκ», λέει. Υπήρξαν μόνο λίγες ώρες κακοκαιρίας σε όλη τη διάρκεια των δύο εβδομάδων.
Ταυτόχρονα, διατηρούσε καθημερινή επαφή με τον Frédéric, στέλνοντας φωτογραφίες και ενημερώνοντας που βρίσκεται.
«Ο Frédéric με ακολουθούσε», λέει ο Albert. «Ήξερε πότε σταματούσα σε ένα εστιατόριο, για μια μπύρα, σε ένα κάμπινγκ, ακόμη και στην άκρη του δρόμου. Απλώς δεν μπορούσε να με δει πραγματικά».
Ο Frédéric κρατούσε τους σχεδόν 10.000 οπαδούς του στο Twitter ενήμερους για την πρόοδο του Albert, δημοσιεύοντας φωτογραφίες του και συχνά έναν χάρτη της ημερήσιας διαδρομής.
Το απόγευμα που έφτασε επιτέλους ο Albert, ο Frédéric ήταν έτοιμος να το γιορτάσει με τοπική μπύρα και πολύχρωμα μπαλόνια - και, φυσικά, ένα πιάτο φρέσκα κρουασάν λεβάντας.
«Συζητήσαμε για λίγες ώρες για τη λεβάντα, τη φύση και τη ζωή γενικότερα», λέει ο Frédéric, στο CNN Travel. «Επέστρεψε την επόμενη μέρα και μιλήσαμε για λίγες ώρες ακόμα».
Ο Frédéric άρχισε να φτιάχνει κρουασάν λεβάντας πριν από δυόμισι χρόνια, και τα πρόσθεσε σε μια αντισυμβατική σειρά που περιλαμβάνει κρουασάν με γεύση βατόμουρο, φιστίκι, σοκολάτα-μπάνανα και φουντούκι. Εξασκεί την τέχνη από τότε που ξεκίνησε ως μαθητευόμενος φούρναρης στην εφηβεία του, παρά το ξύπνημα στις 4:30 π.μ. έξι ημέρες την εβδομάδα.
Λένε πως το 80% των κρουασάν που πωλούνται σήμερα σε όλη τη χώρα είναι μαζικής παραγωγής, από κατεψυγμένα προϊόντα. Οπότε ο Frédéric αναμφίβολα ξεχωρίζει κρουασάν της, αφού υπερασπίζεται το παραδοσιακό, σπιτικό κρουασάν που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γαλλικής γαστρονομίας.
«Πολλοί αρτοποιοί δεν έχουν φτιάξει ποτέ στη ζωή τους κρουασάν», λέει. «Θέλω απλώς οι άνθρωποι να γνωρίζουν τι αγοράζουν».
Στο Boulangerie Roy Le Capitole ένα κρουασάν χρειάζεται τρεις ημέρες για να φτιαχτεί, χρησιμοποιώντας μόνο τα καλύτερα ποιοτικά υλικά, συμπεριλαμβανομένου 100% αγνού γαλλικού ανάλατου βουτύρου.
Μπορεί να φτιάξει ως και 1.200 κρουασάν pur beurre (100% βούτυρο) την ημέρα, ανάλογα με την εποχή του έτους. Εκτός από τα κιβώτια που παραδίδει στο θρυλικό Hotel Negresco της Νίκαιας - το παραθαλάσσιο ξενοδοχείο πέντε αστέρων που υποδέχεται πολιτικούς, βασιλείς και διασημότητες - για πρωινό κάθε πρωί, συνήθως εξαντλούνται μέχρι το μεσημέρι.
Και τα Σαββατοκύριακα, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο η ουρά έξω από τον φούρνο του να φτάνει μέχρι τη γωνία του δρόμου.
Όσο για τον Albert, πέρασε δύο ημέρες στη Νίκαια πριν ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι της επιστροφής στο Βέλγιο. Αυτή τη φορά, όμως, έπρεπε να διανύσει μόνο τα περίπου 70 χιλιόμετρα από τη Νίκαια μέχρι το μικρό χωριό Puget-Théniers στην ενδοχώρα, όπου ένας φίλος είχε έρθει να παραλάβει αυτόν και το ποδήλατό του.
Και πώς του φάνηκαν τα κρουασάν λεβάντας; Άξιζαν, τελικά, το ταξίδι των δύο εβδομάδων;
«Ήταν καλά, αλλά νομίζω ότι έχουν περιθώρια βελτίωσης», λέει. «Στο Βέλγιο, βάζουμε συχνά κρέμα ζαχαροπλαστικής στα κρουασάν. Λεβάντα και κρέμα ζαχαροπλαστικής, αυτό θα ήταν υπέροχο».
