Ως αντιφατική προσωπικότητα, που θεωρεί «τις ασάφειες πλεονέκτημα» και «τα στριφογυρίσματα διπλωματία» περιγράφει ο Φρανσουά Ολάντ τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο βιβλίο του με ...τίτλο «Ανατροπές».
Όπως ο «λανθάνων εχθρός» του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Τούρκος πρόεδρος εμφανίζεται στην αρχή θερμός και διαλλακτικός, για να γίνει στη συνέχεια ψυχρός και εριστικός, σημειώνει μεταξύ άλλων ο Ολάντ.
Σε κεφάλαιο του βιβλίου με τον τίτλο «Η οθωμανική νοσταλγία» ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας γράφει πως «αυτός που ενίοτε τον εμφανίζουν ως νέο σουλτάνο», κατά καιρούς και στο όνομα του πολιτικού Ισλάμ, «χάιδεψε πολλές αντιφατικές φιλοδοξίες».
Από τότε που έφτασε στην εξουσία ο Ερντογάν έδειξε, κατά τον Ολάντ, δύο πρόσωπα. Σε πρώτη φάση, εμφανίστηκε ως ένας σύγχρονος ηγέτης, ανοιχτός και ικανός να συμφιλιώσει το Ισλάμ με τη Δημοκρατία. Προώθησε το ζήτημα της προσχώρησης της Τουρκίας στην ΕΕ, βελτίωσε τα οικονομικά της χώρας του και εκμεταλλευόμενος την Αραβική Άνοιξη επιχειρούσε την αύξηση της επιρροής του στη Μέση Ανατολή.
Σε δεύτερη φάση ο Ερντογάν- σύμφωνα με τον Ολάντ- βλέποντας «τα άνθη της αραβικής άνοιξης να μαραίνονται» και τις εξελίξεις στη Συρία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη και στις χώρες του Κόλπου να μη συμβαδίζουν προς τα τουρκικά συμφέροντα, αποξενώθηκε από τους πάντες και χάραξε μία νέα στρατηγική βασισμένη στην επιθετικότητα και στην οθωμανική νοσταλγία.
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής άφησε το 2015 εκατοντάδες χιλιάδες Σύρους πρόσφυγες να φτάσουν στα νησιά και τις ακτές της Ελλάδας, για να «εξαργυρώσει» στη συνέχεια, όπως επισημαίνει ο Ολάντ, το κλείσιμο των συνόρων. Ήταν μια μορφή εκβιασμού στην οποία η Άνγκελα Μέρκελ δεν αντιστάθηκε και έπεισε, έστω μετά πολλών βασάνων, και τους άλλους Ευρωπαίους να μην αντισταθούν, αναφέρει πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, επισημαίνοντας πως έκτοτε η Ευρώπη έκλεισε τα μάτια της στις αυξανόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία.
Στη συνέχεια ο Ολάντ αναφέρεται στο αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του 2016 και σημειώνει πως η εμμονή του Ερντογάν πως οι ΗΠΑ και η Ευρώπη στηρίζουν τον Γκιουλέν είναι ανυπόστατη και χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την περαιτέρω απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση.
Ο Ερντογάν, σύμφωνα με τον Ολάντ, στην επιδίωξη του να ανασυστήσει έστω και εικονικά την οθωμανική αυτοκρατορία αποφάσισε να εμπλακεί σε ποικίλες συρράξεις, από την Αφρική ως την Βοσνία Ερζεγοβίνη και τον Καύκασο.
Ασάφεια χαρακτηρίζει και την παρουσία της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ η οποία, όπως σημειώνει ο Ολάντ, αγοράζει όπλα από τη Ρωσία, θέτει όρους για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας, επιδιώκει τη λεκτική, προς το παρόν, αντιπαράθεση με την Ελλάδα, επιμένει στην κατοχή της βόρειας Κύπρου εμποδίζοντας κάθε προσπάθεια προσέγγισης των δυο κοινοτήτων και αμφισβητεί το δικαίωμα της Κύπρου, που είναι μέλος της ΕΕ, να εκμεταλλευτεί τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της ΑΟΖ της.
Τέλος, αναφερόμενος στο κουρδικό, ο Ολάντ επισημαίνει πως ο Ερντογάν δεν έχει κανένα πρόβλημα να στηρίξει όσους αντιτίθεται στην Δύση και ως παράδειγμα αναφέρει την απόφασή του να προσεγγίσει τον Ιούλιο την Τεχεράνη και τη Ρωσία.
.png)
