Πέθανε ο σπουδαίος Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν-Λικ Γκοντάρ - Πρωτοπόρος της «νουβέλ βαγκ»

 Ο κινηματογραφικός σκηνοθέτης Ζαν-Λικ Γκοντάρ,  πέθανε σήμερα σε ηλικία 91 ετών... έκανε γνωστό η γαλλική εφημερίδα Liberation.

Ήταν ο νονός της γαλλικής «νουβέλ βαγκ» η ενασχόληση του οποίου με θέματα που θεωρούνταν ταμπού καθώς και με νέες τεχνικές τάραξαν το κινηματογραφικό κατεστημένο και ενέπνευσαν εικονοκλάστες σκηνοθέτες δεκαετίες μετά την κορύφωση της καριέρας του στα χρόνια του 1960,

Γνωστός για το εικονοκλαστικό, φαινομενικά αυτοσχεδιαστικό κινηματογραφικό του στιλ, αλλά και τον αλύγιστο ριζοσπαστισμό του, ο Γκοντάρ άφησε το σημάδι του στον γαλλικό κινηματογράφο με μια σειρά έντονα πολιτικοποιημένων ταινιών. 

Ένας από τους διασημότερους σκηνοθέτες στον κόσμο, γνωστός για ταινίες κλασικές όπως οι «Με κομμένη την ανάσα» και «Περιφρόνηση» που τάραξαν τα νερά στο παγκόσμιο κινηματογραφικό κατεστημένο, ο Γκοντάρ ευτύχησε να ζήσει μια αναπάντεχη «αναγέννηση» της καριέρας του τα τελευταία χρόνια με ταινίες όπως το Film Socialisme και Αποχαιρετισμός στη γλώσσα (Adieu au langage), πειραματιζόμενος με την ψηφιακή τεχνολογία. 

Γεννημένος στο Παρίσι το 1930, μεγάλωσε και πήγε σχολείο στη Νιόν, μια πόλη στις όχθες της λίμνης Geneva στην Ελβετία. Επιστρέφοντας στην Πόλη του Φωτός, το 1949, ο Γκοντάρ άρχισε να συχνάσει στους κύκλους διανοουμένων των «cine-clubs» που άνθισαν στη γαλλική πρωτεύουσα μεταπολεμικά. 

 

Έχοντας κερδίσει την αποδοχή του κριτικού και θεωρητικού Αντρέ Μπαζέν και των μελλοντικών μεγάλων συναδέλφων του Φρανσουά Τριφό, Ζακ Ριβέτ και Κλοντ Σαμπρόλ, ο Γκοντάρ άρχισε να γράφει για κινηματογραφικά περιοδικά - εκ των οποίων και το κατοπινά εξαιρετικά επιδραστικό Cahiers du Cinema το Μπαζέν. 

Στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, την «Με κομμένη την Ανάσα» (À bout de souffle) του 1960, έκανε αίσθηση με πρωταγωνιστή τον Ζαν Πολ Μπελμοντό στο ντεμπούτο του ως ηθοποιός. 

Τη δεκαετία του 1960 κινηματογράφησε μια σειρά πρωτοποριακών ταινιών σε καταιγιστικό ρυθμό. Το Le Petit Soldat είχε απαγορευτεί έως το 1963 καθώς απέδιδε στη γαλλική κυβέρνηση βασανισμούς. Η συγκεκριμένη ταινία έγινε αφορμή να γνωρίσει ο Γκοντάρ τη μελλοντική σύζυγό του, Άννα Καρίνα, αλλά και να δημιουργήσει τον διασημότερο αφορισμό του, το «Cinema is truth at 24 frames a second».