Τον απόλυτο εφιάλτη βίωνε για χρόνια ολόκληρα μια νεαρή γυναίκα στα χέρια του ίδιου της του αδερφού...στη Θεσσαλονίκη.
Τρομαγμένη, ταλαιπωρημένη και με δάκρυα στα μάτια, η 30χρονη Ελένη έφυγε από το σπίτι της γιατί ήταν σίγουρη ότι κάποια μέρα θα βρεθεί νεκρή από το άγριο ξύλο και την κακοποίηση.
«Θα ήμουν το επόμενο θύμα γυναικοκτονίας από τον ίδιο μου τον αδελφό, αναγκάστηκα να φύγω για να γλιτώσω, κρύβομαι γιατί φοβάμαι», καταγγέλλει η 30χρονη Ελένη μιλώντας στο GRTimes gr.
Βουρκωμένη και με τρεμάμενη φωνή, η 30χρονη εξηγεί ότι αποφάσισε να κινηθεί νομικά εναντίον του και να κρυφτεί σε ένα απομακρυσμένο χωριό προκειμένου να ξεκινήσει από το μηδέν τη ζωή της: «Με βασάνιζε, με χτυπούσε και απείλησε τη ζωή μου αν έλεγα το παραμικρό πουθενά, έζησα τον πιο φρικτό εφιάλτη, αναγκάστηκα μετά από μηνύσεις να εξαφανιστώ από τη Θεσσαλονίκη και να ξεκινήσω τη ζωή μου σε ένα απομονωμένο χωριό» περιέγραψε η 30χρονη.
«Ήθελα να μιλήσω, πρέπει να μιλήσω τα φαινόμενα οικογενειακής βίας έχουν πια κατακλύσει τη ζωή μας, δεν πρέπει να σιωπούμε εμείς τα θύματα. Πρέπει να παλέψουμε, να μιλήσουμε, να πάμε και τα καταγγείλουμε όσα βιώνουμε στην αστυνομία, να πάμε στα δικαστήρια, να βρούμε το δίκιο μας, να αναπνεύσουμε, να ζήσουμε…» είπε το κορίτσι στέλνοντας το δικό της μήνυμα σε όλα τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας.
Η Ελένη δεχόταν άγριες επιθέσεις καθημερινά, από το ίδιο της το αίμα, τον αδερφό της. Ξύλο, βασανιστήρια και λεκτική βία. Το κορίτσι κατέληξε στο νοσοκομείο με κακώσεις σε όλο της το σώμα και το πρόσωπο.
Όπως καταγγέλλει, ο αδερφός της την κακοποίησε και σεξουαλικά, με την 30χρονη να μην αντέχει άλλο και να απευθύνεται στις αρχές. Ο δράστης συνελήφθη, όμως αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή: «Ο αδελφός μου, με βασανίζει εδώ και τέσσερα χρόνια, το ποτήρι ξεχείλισε όταν μετά από απειλές, βρισιές, ξυλοδαρμούς με πίεσε ακόμη και να του κάνω στοματικό έρωτα. Δεν άντεξα το μαρτύριο, πήγα στην αστυνομία και τον κατέδωσα. Φυσικά πήγα στον ιατροδικαστή και ακολούθως αποφάσισα ότι πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο. Έκανα μηνύσεις και φτάσαμε στα δικαστήρια Καταδικάστηκε σε όλα στα δικαστήρια που ακολούθησαν στα οποία δεν έδωσε ποτέ παρόν. Τελικά αφέθη ελεύθερος με αναστολή. Το επόμενο δικαστήριο θα γίνει σε λίγο καιρό, στις αρχές φθινοπώρου. Σε αυτό το διάστημα φοβόμουν».
Το κορίτσι φοβάται για τη ζωή του και παραμένει στο χωριό όπου έχει βρει καταφύγιο, μέχρι να γίνει το δικαστήριο και να δικαιωθεί. Η ίδια ονειρεύεται μια νέα ζωή, χωρίς φόβο και άλλο πόνο: «Φοβόμουν για τη ζωή μου. Είναι επικίνδυνος. Αποφάσισα να εξαφανιστώ, να φύγω από την πόλη και βρίσκομαι σε ένα απομωνομένο χωριό. Εδώ νιώθω ασφαλής, κάνεις δε ξέρει που είμαι Κυρίως εκείνος. Περιμένω το δικαστήριο να γίνει, περιμένω να δικαιωθώ. Να ζήσω χωρίς το φόβο και τος απειλές για τη ζωή μου από την πλευρά του. Ονειρεύομαι μια ήσυχη ζωή, θέλω να κάνω οικογένεια, να τα αφήσω όλα αυτά πίσω. Είναι δύσκολο αλλά πιστεύω έγινε το πρώτο βήμα. Το μήνυμα σε όλες είναι μιλήστε, μη φοβάστε, πριν να είναι αργά».
.png)
