Δολοφονία στο Μυλοπόταμο : «Ο αδερφός του με σημάδευε με όπλο» λέει η σύζυγος του θύματος - Σπαρακτικές αναρτήσεις

Θρήνος επικρατεί στον οικισμό Αργουλιό Μυλοποτάμου, μετά τον θάνατο του 22χρονου από τα πυρά ενός 44χρονου... συγχωριανού του.

 Ο δράστης προσήλθε το πρωί στην Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Ρεθύμνου, συνοδευόμενος από έναν εκ των δυο συνηγόρων του και έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση των αστυνομικών και δικαστικών αρχών.

Ο 44χρονος παραδέχθηκε την πράξη του και παρέδωσε το όπλο με το οποίο σκότωσε τον 22χρονο. Αναμένεται να ακολουθήσει η διενέργεια της αστυνομικής προανάκρισης και στην συνέχεια θα προσαχθεί στον εισαγγελέα.

Από την πρώτη στιγμή η ευρύτερη περιοχή έχει τεθεί σε αστυνομικό κλοιό υπό τον φόβο τυχόν επεισοδίων, και ισχυρές δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. παραμένουν και σήμερα Δευτέρα 13 Ιουνίου στο σημείο, έχοντας περικυκλώσει τα σπίτια του 22χρονου θύματος και του 44χρονου φερόμενου ως δράστη, τα οποία μάλιστα είναι και σε κοντινή απόσταση.

Οι έως τώρα πληροφορίες που εξετάζονται από τις αρχές, θέλουν μέλη των δύο οικογενειών να είχαν συχνά φασαρίες ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν για διαφορές που τις χώριζαν και οι οποίες ερευνάται εάν ήταν μόνο κτηματικές. 

Τι λέει η σύζυγος του θύματος

Η σύζυγος του 22χρονου, συντετριμμένη μίλησε αποκλειστικά στο Live News και δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα την τραγωδία που χτύπησε το σπιτικό της.

«Δεν ήταν για κτηματικά, όχι, όχι. Τον ζήλευαν επειδή ήταν δυνατός. Κι ο αδελφός του (σ.σ. του δράστη) είχε σηκώσει όπλο και σημάδευε εμένα μια φορά και ήμασταν στα δικαστήρια. Κι ήμουν έγκυος τότε. Γιατί είναι “άρρωστοι”. Είναι από τα Χριστούγεννα. Όλες αυτές οι φασαρίες και τις δημιούργησαν αυτοί. Πηγαίναμε στα δικαστήρια. Δίπλα ήταν τα σπίτια…» σημείωσε η σύζυγος του θύματος.

Τα λόγια που έγραψε στο διαδίκτυο η σύζυγός του, λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του άντρα της, είναι σπαρακτικά.

«Πού είσαι καρδιά μου;… Ακόμη δεν ήρθες… Έχει ξυπνήσει ο γιος σου και σε περιμένει να του μιλήσεις… Γιατί δεν έχεις έρθει ακόμα καρδιά;… Τέτοια ώρα ήσουν δίπλα του και τον τάιζες… δεν ήθελες να κλαίει ο πιπίκος σου… ο πασάς σου που έλεγες… και τον είχες δίπλα σου συνεχώς… Τώρα πού είσαι; Δεν σε άφησαν να γυρίσεις πίσω στο παιδί σου οι καταραμένοι. Σε ζήλευαν καρδιά μου επειδή ήσουν δυνατός και δε σήκωνες μύγα στο σπαθί σου… επειδή ήσουν τόσο καλός και άξιος πατέρας σε ζήλευαν καρδιά μου… τι θα κάνουμε χωρίς εσένα ψυχή μου;… Ήσουν το στήριγμα μου…».

Νωρίτερα είχε γράψει… «Έφυγες και δεν χάρηκες καθόλου το παιδί σου… Που έλεγες πως θα είσαι δίπλα του… Έκανες τα πάντα για εκείνο… Ήσουν ο καλύτερος πατέρας του κόσμου… Τι θα πω στο παιδί σου που σε περιμένει να το πάρεις αγκαλιά, να το κοιμήσεις όπως κάθε βράδυ;… Να το προσέχεις τόσο καλά… καλύτερα κι από εμένα καρδιά μου… Πού είσαι τώρα που σε ζητάμε και οι δυο; Μας άφησες ψυχή μου. Δεν προλάβαμε να χαρούμε τίποτα. Ούτε τον γάμο μας, ούτε το παιδί μας. Σ’ αγαπώ καρδιά μου και δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Πάντα θα ζεις στη καρδιά μας!»