Ο Πρόεδρος και το ΔΣ της ΠΕΜΕΝ με βαθιά θλίψη αποχαιρετά τον πρώην Πρόεδρο του σωματείου Θανάση Σταματόπουλο.
Γεννήθηκε το 1932 στο Παλαιοχώρι Γαστούνης. Παιδί αγροτικής οικογένειας, η φτώχια τον ανάγκασε σε ηλικία 14ων χρονών, να έρθει στον Πειραιά και να μπει στο σκληρό μεροκάματο.
Σπούδασε Μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού στον «ΠΡΟΜΗΘΕΑ» ενώ παράλληλα εργαζόταν στα μηχανουργεία. Το μεροκάματο ήταν ψίχουλα, ούτε για το βασικό βιοπορισμό. Συνειδητοποίησε από πολύ μικρός, ότι το δίκιο της η εργατική τάξη μπορεί να το διεκδικήσει μόνο με τη συλλογική δράση και τη ταξική πάλη. Αυτή η πεποίθηση τον οδήγησε στις γραμμές του ΚΚΕ, όπου παρέμεινε μέλος του κόμματος, ως το τέλος της ζωής του.
Ο Σταματόπουλος σύνδεσε το όνομά του με την ιστορία του ναυτεργατικού κινήματος, με την ιστορία της ΠΕΜΕΝ. Του σωματείου που κράτησε γερά το τιμόνι του ως Πρόεδρος, με 19 χρόνια ασίγαστης δράσης.
Το 1978, ήταν εν πλω προς Ρότερνταμ, Α’ Μηχανικός στο πλοίο «ΝΤΟΡΙΑ ΦΛΕΙΜ», όταν έμαθε ότι εξελέγη Πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ και οι ταξικές δυνάμεις είχαν καθαιρέσει την προηγούμενη αντιδραστική διοίκηση του σωματείου.
Ανέλαβε αμέσως δράση και με το νέο Προεδρείο, το νέο Διοικητικό Συμβούλιο και με την καθοδήγηση των ταξικών δυνάμεων, άλλαξε τη ρότα της ιστορίας της ΠΕΜΕΝ και του ναυτεργατικού κινήματος.
Η κάθε μέρα του στη θέση του Προέδρου της ΠΕΜΕΝ, ήταν και μία μάχη ενάντια στην ασυδοσία των εφοπλιστών, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική του αστικού κράτους, ενάντια στο συμβιβασμένο εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό, ενάντια στο ρεφορμισμό στο κίνημα.
Στην ιστορική διαδρομή του στην ταξική πάλη, θα ήταν παράληψη να μην αναφέρουμε ότι ο Σταματόπουλος πρωτοστάτησε, στην οργάνωση και την πραγματοποίηση δύο Παγκόσμιων Απεργιών, 1980 και 1981, σε κάθε ελληνικό ποντοπόρο ή μεσογειακό πλοίο. Οι μηχανικοί των πλοίων σε όλα τα λιμάνια του κόσμου απεργούν, κάτω από την καθοδήγηση των ταξικών δυνάμεων της ΠΕΜΕΝ.
Μέχρι το τέλος της θητείας του ως Πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ δεν παρέκκλινε και δεν σταμάτησε ποτέ να πρωτοστατεί σε χιλιάδες αγωνιστικές κινητοποιήσεις για τα συμφέροντα των ναυτεργατών. Να είναι οργανωτής και πρωτοπόρος των ταξικών αγώνων των ναυτεργατών.
Πάλεψε ακούραστα και αταλάντευτα, με τόλμη και αυτοθυσία σε όλη του τη ζωή και η δράση του αποτελεί φωτεινός φάρος στην πορεία των ταξικών αγώνων για τις επόμενες γενιές.
Ο Σταματόπουλος δεν σταμάτησε ποτέ να δίνει το παρόν και να μεταλαμπαδεύει την πείρα του, στους μεταγενέστερους αγωνιστές ναυτεργάτες.
Σε πρόσφατη παρέμβασή του ενάντια στον επαίσχυντο νόμο Χατζηδάκη που χτυπάει το δικαίωμα των διαδηλώσεων, επισήμανε μεταξύ άλλων «Το δικαίωμα στις διαδηλώσεις οι εργαζόμενοι και το κίνημα δεν πρέπει να το απεμπολήσουν, υποκύπτοντας στα τερτίπια της κυβέρνησης και των διαφόρων εγκάθετων. Αυτό το επίτευγμα και ό,τι έχει κατακτήσει η εργατική τάξη είναι αποτέλεσμα σκληρών αγώνων και συγκρούσεων.»
Ο Σταματόπουλος έβαλε ένα γερό και δυνατό λίθο, για να πατήσουν οι επόμενες γενιές, στο δύσκολο δρόμο του αγώνα, για την εκπλήρωση του ιστορικού ρόλου της εργατικής τάξης, που είναι η εξουσία.
Θα τον θυμόμαστε πάντα με δέος και θα προσπαθήσουμε να φανούμε αντάξιοι της βαριάς παρακαταθήκης που άφησε πίσω του.
Η ΠΕΜΕΝ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους αγαπημένους του.
.png)
