Για τους κατοίκους της Μαριούπολης, η καθημερινότητα είναι μια συνεχής προσπάθεια να γλιτώσουν από τις ρωσικές βόμβες και να επιβιώσουν από... τα χαλάσματα.
Σε χώρους που έχουν καθαριστεί από τα συντρίμμια κείτονται πτώματα, σκεπασμένα με κουβέρτες, παλτά, ή όποιο άλλο κάλυμμα. Πολλές φορές οι νεκροί θάβονται σε ομαδικούς τάφους. Οι σκελετοί πολυώροφων πολυκατοικιών στέκονται μαυρισμένοι. Λιωμένα ή διαλυμένα μέταλλα κρέμονται από τα μπαλκόνια, σπασμένα τζάμια, ξύλα, σίδερα είναι σκορπισμένα στους δρόμους, περιγράφει το Reuters.
Περισσότεροι από 350.000 άνθρωποι έχουν εγκλωβιστεί στη στρατηγική πόλη, που είναι υπό πολιορκία και έχει δεχθεί το πιο σφοδρό σφυροκόπημα από τις ρωσικές δυνάμεις στον πόλεμο στην Ουκρανία. Οι βομβαρδισμοί είναι αδιάκοποι, οι κάτοικοι έχουν μείνει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, θέρμανση και νερό σύμφωνα με τις τοπικές αρχές.
Γυναίκες συγκεντρώνονται σε σημεία όπου έχουν ανάψει φωτιές, για να μαγειρέψουν ό,τι μπορούν να βρουν. Με την άνοιξη να πλησιάζει, πλέον δεν υπάρχει χιόνι για να το λιώσουν, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους σε νερό.
Την Παρασκευή το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι οι δυνάμεις του «σφίγγουν τον κλοιό» γύρω από τη Μαριούπολη και πως μάχες διεξάγονται στο κέντρο της πόλης. Λίγο αργότερα ο δήμαρχος Βαντίμ Μποϊτσένκο επιβεβαίωσε αυτές τις πληροφορίες.
Παράλληλα, δήλωσε στο BBC ότι πάνω από το 80% των κτιρίων της πόλης είτε έχουν υποστεί ζημιές, είτε έχουν καταστραφεί. Το 30% από αυτά δεν μπορεί να αποκατασταθεί, πρόσθεσε. «Δεν έχει απομείνει κέντρο της πόλης. Δεν υπάρχει ούτε ένα μικρό κομμάτι στην πόλη που να μην έχει σημάδια του πολέμου», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Επιβίωσε από την πολιορκία του Λένιγκραντ, ορίστε πού είναι τώρα»
«Είχε ρώσικο διαβατήριο, ρωσική υπηκοότητα, πολλά μετάλλια», λέει ο 57χρονος Αλεξάντερ, δείχνοντας προς το υπαίθριο σημείο όπου κείτεται, προς το παρόν, η σορός της πεθεράς του.
«Γεννήθηκε το 1936. Επιβίωσε από την πολιορκία του Λένινγκραντ», δηλώνει. «Είχε τιμηθεί ως εργαζόμενη στις ιχθυοκαλλιέργειες στη Ρωσική Ομοσπονδία. Και τώρα, ορίστε πού είναι», προσθέτει.
Σύμφωνα με αξιωματούχους της Μαριούπολης, 2.500 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από τη στιγμή που ξεκίνησε η ρωσική εισβολή. Περίπου 35.000 άνθρωποι κατάφεραν να διαφύγουν από την πόλη τις τελευταίες ημέρες, πολλοί πεζή ή με κομβόι ΙΧ, τις σπάνιες στιγμές που σταματούν οι βομβαρδισμοί, σύμφωνα με τον κυβερνήτη του Ντονέτσκ, Πάβλο Κιριλένκο.
Η αντιπρόεδρος της ουκρανικής κυβέρνησης, Ιρίνα Βερέστσουκ, δήλωσε ότι σήμερα υπάρχει η ελπίδα για τη δημιουργία δέκα ανθρωπιστικών διαδρόμων για την απομάκρυνση αμάχων από πόλεις, μεταξύ άλλων και από τη Μαριούπολη.
Αυτοί που μένουν πίσω συχνά βρίσκονται σε απόγνωση. «Νιώθω απαίσια. Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν, αλλά είμαι αηδιασμένη και τρομαγμένη. Και κρυώνω», λέει στο Reuters η Όλγα. «Δεν έχω πλέον λόγια. Δεν ήμουν προετοιμασμένη να γίνει έτσι η ζωή μου».
Η Μαριούπολη θεωρείται στρατηγικής σημασίας για τους Ρώσους, που θέλουν να συνδέσουν την Κριμαία- που προσάρτησε το 2014- και τις δύο αποσχισθείσες περιφέρειες της ανατολικής Ουκρανίας. Την προηγούμενη εβδομάδα βομβαρδίστηκε μαιευτήριο. Την περασμένη Τετάρτη χτυπήθηκε θέατρο όπου είχαν βρει καταφύγιο άμαχοι.
Μεταξύ των κατοίκων που φοβούνται για τη ζωή τους έχει αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη αίσθηση αλληλεγγύης. Άνθρωποι προσφέρουν καταφύγιο σε αγνώστους. «Περάσαμε δυο μέρες σ' ένα υπόγειο. Δεν μπορούσε να κουνηθεί. Νόμιζα ότι δεν θα επεβίωνε», δηλώνει μεσήλικη κάτοικος, δείχνοντας την ηλικιωμένη μητέρα της.
«Μετά, καταφέραμε να βγούμε από το υπόγειο. Είναι η πρώτη φορά που τους είδα αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά μας έδωσαν καταφύγιο. Και τώρα καθόμαστε εδώ, τυλιγμένες με κουβέρτες. Κάνει πολύ κρύο εδώ. Θέλουμε απλά να πάμε σπίτι», συμπληρώνει.
Έξω, άνθρωποι περιφέρονται κοιτάζοντας τα κατεστραμμένα κτίρια, γύρω τους βρίσκονται νεκροί. Το μόνο που βοηθά να τους αναγνωρίσει κανείς είναι κομμάτια χαρτιού, κολλημένα σε αυτοσχέδιους σταυρούς, το καθένα με ένα όνομα και τις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη για το πότε θα τους περισυλλέξουν.
