Σε καθημερινή βάση βασάνιζαν, θεωρώντας ότι έτσι τα διαπαιδαγωγούν, τα δύο παιδιά, τον Ανδρέα και την Ιωάννα η μητέρα και ο πρώην σύντροφός της. Έμεναν απαθείς μπροστά στα δάκρυά τους.
«Ο Ανδρέας ήταν νηστικός από την προηγούμενη μέρα»
Φρικιαστική η απολογία της μητέρας: «Νόμιζα ότι ήταν μία ημέρα σαν όλες τις άλλες. Ότι για άλλη μία φορά προσπαθούσε να τον ηρεμήσει γιατί ήταν άτακτος. Δεν κατάλαβα ότι το παιδί πέθανε. Το παιδί ήταν τιμωρία από το πρωί, όρθιο, χωρίς φαγητό από την προηγούμενη ημέρα, να κοιτάζει τον τοίχο. Ξαφνικά άκουσα έναν γδούπο και είδα το παιδί πεσμένο στο πάτωμα, νεκρό.
Το παιδί το άφηνε νηστικό, αλλά εγώ κρυφά πήγαινα και το τάιζα. Καθόμουν μαζί του γιατί δεν ήθελα να επιστρέψω στο σπίτι μου επειδή η μάνα μου ήταν αλκοολική».
Η μητέρα έβλεπε τον σύντροφό της να βασανίζει το παιδί και δεν έκανε το παραμικρό. Σαν να μην την ενδιέφερε. Η πρώτη της κατάθεση εξόργισε ακόμα και τους αστυνομικούς.
«Μετά από όλο αυτό που έζησα ήμουν σε απόγνωση. Είχα κατάθλιψη και ήθελα να δώσω τέλος στη ζωή μου. Δεν ρώτησα ποτέ τίποτα στον Μ... για τον Ανδρέα. Δεν ήθελα να ξέρω, θα γινόμουν χειρότερα. Μετά από περίπου δύο χρόνια αλλάξαμε σπίτι. Ο Μ.... μου είπε ότι θα έβγαζε τον Ανδρέα από τον τάφο που είχε φτιάξει».
