Οι μετακινήσεις στην πόλη και με τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία... σύμφωνα με έρευνα.
Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, ΕΣΑμεΑ παρουσίασε έρευνα που διεξήχθη σε συνεργασία με την GPO.
Τα αποτελέσματα σκιαγραφούν μία μάλλον μελανή εικόνα για την καθημερινότητα των πολιτών με αναπηρία. Η έρευνα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία διενεργήθηκε το διάστημα 14-21 Νοεμβρίου σε δείγμα 1.203 νοικοκυριών.
Στην ερώτηση «πώς πιστεύετε ότι αντιμετωπίζονται τα άτομα με αναπηρία ή/και χρόνιες παθήσεις στην Ελλάδα», ηγείται η προκατάληψη με 45,4%, έπεται η συμπόνια/οίκτος με 39,6%, η αδιαφορία (21,3%), η αμηχανία (20,9%), η απόρριψη (7,8%) και το «σαν βάρος» με 5,8%. Μόνο το 6,3% απαντά «ισότιμα» και το 5% απαντά «με θαυμασμό».
Ως βασικότερα πρόβλημα προσβασιμότητας των ατόμων με αναπηρία οι πολίτες αναγνωρίζουν κατά 91,6% την κίνηση στην πόλη και κατά 90,3% στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενώ εξίσου απογοητευτικά ποσοστά καταγράφονται για την απασχόληση, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό αλλά και τις υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας.
Τα άτομα με αναπηρία που ερωτήθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας επιβεβαιώνουν ότι η πρόσβαση τους δυσχεραίνεται κατά 88,2% στα μέσα μαζικής μεταφοράς, κατά 87,5% στην κίνηση στην πόλη, κατά 81,9% στην απασχόληση, κατά 75% στον πολιτισμό, κατά 74,3% στις υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας και κατά 68,1% στην εκπαίδευση.
Σε ό,τι αφορά τις ευθύνες για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία, το 71,3% τις αποδίδει στην ανεπάρκεια των πολιτικών του κράτους, ενώ το 56,6% βλέπει ως παράγοντα «τις κοινωνικές προκαταλήψεις». Το 22,5% θεωρεί ότι «η ίδια η αναπηρία/χρόνια πάθηση» είναι ο παράγοντας ενώ μόλις το 12% αναγνωρίζει ευθύνες στο συγγενικό και φιλικό περίγυρο.
Στην ερώτηση «Εσείς προσωπικά θα λέγατε ότι νιώθετε άβολα ή άνετα όταν συναντάτε κάποιο άτομο με αναπηρία;», το 14,2% δηλώνει ότι νιώθει «πολύ άβολα» ή «αρκετά άβολα», το 28,6% «ούτε άβολα, ούτε άνετα» ενώ το 57% «αρκετά» ή «πολύ άνετα».
Η εικόνα είναι χειρότερη όταν οι ερωτήσεις αποκτούν πιο προσωπικό περιεχόμενο. Για παράδειγμα, στο ερώτημα «Ανεξάρτητα από το αν στην πραγματικότητα έχετε παιδιά ή όχι, θα θέλαμε να μας πείτε πόσο άνετα θα νιώθατε αν ένα από τα παιδιά σας διατηρούσε δεσμό με ένα άτομο με αναπηρία/χρόνια πάθηση;». Το ποσοστό των πολιτών που νιώθουν «πολύ» ή «αρκετά» άβολα αγγίζει το 24,2%, το ποσοστό των πολιτών που «ούτε άβολα, ούτε άνετα» αγγίζει το 32,3% ενώ το ποσοστό των πολιτών που νιώθει «αρκετά» ή «πολύ» άνετα πέφτει στο 32,6%.
Αναφορικά με τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία, το 56,6% αναφέρει ότι γνωρίζει «καθόλου» ή «λίγο» για τα ζητήματα αυτά. Παράλληλα τα άτομα με αναπηρία δηλώνουν ότι δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους κατά 37,5%. Επίσης, οι πολίτες δεν είναι ικανοποιημένοι με τις δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία ή/και χρόνια πάθηση και των οικογενειών τους που πραγματοποιούνται από τους κρατικούς φορείς/ υπηρεσίες, σε ποσοστό 83% («καθόλου» και «λίγο»).
Σχετικά με την ισότητα, όχι μόνο για τα ζητήματα αναπηρίας αλλά και «φύλου, ηλικίας, φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκείας και γενετήσιου προσανατολισμού», το 78,1% των πολιτών θεωρεί ότι δεν γίνονται αποδέκτες όλοι της ίδιας μεταχείρισης και δικαιωμάτων ενώ μόλις το 20,8% απαντά «ναι» και «μάλλον ναι» στο ερώτημα.
