Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο Μιχάλης Κουρουτός, που διατέλεσε για 24 χρόνια πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ...
Η είδηση έγινε γνωστή μετά τη συγκρότηση σε σώμα του νέου Δ.Σ. της Ομοσπονδίας, της οποίας πρόεδρος αναδείχθηκε ο πρώην γ.γ. της ΟΙΕΛΕ, Γιώργος Χριστόπουλος.
«Η σημερινή διαδικασία ήταν συγκινησιακά φορτισμένη, καθώς δεν ήταν μαζί μας ο επί 24 έτη ηγέτης της Ομοσπονδίας Μιχάλης Κουρουτός, ώστε να παραδώσει στη νέα διοίκηση.
Είναι, όμως, βέβαιο ότι οι διάδοχοί του θα πράξουμε ό, τι καλύτερο για να συνεχιστεί το έργο του, για να διευρύνουμε τους ορίζοντες της Ομοσπονδίας, για να ενισχύσουμε το επιστημονικό-παιδαγωγικό της έργο και για να ισχυροποιήσουμε τη θέση της στο δημόσιο διάλογο.
Θα προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να συμβάλλουμε στην αναβάθμιση του επαγγελματικού ρόλου των ιδιωτικών εκπαιδευτικών μέσα από τον πολιτικό μας αγώνα και μέσα από επιμορφωτικές δράσεις, να δώσουμε τη μάχη με τον κόσμο της εκπαίδευσης και με την κοινωνία για την προστασία του δημόσιου και κοινωνικού αγαθού της Παιδείας και για την καταπολέμηση των ανισοτήτων» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία.
Το συγκινητικό «αντίο»
Στο site της Ομοσπονδίας ανέβηκε η είδηση του θανάτου του που συνοδεύεται από ένα συγκινητικό μήνυμα αποχαιρετισμού των συναδέλφων του.
Όλο το κείμενο:
«Πώς να σε συντροφέψω καλέ μου
κουράγιο πού να κλέψω αητέ μουστον ουρανό που πας,
που δε φτεροκοπάς;
Ο Μιχάλης Κουρουτός, ο Πρόεδρός μας, ο ηγέτης της Ομοσπονδίας μας, ταξιδεύει από το πρωί στο Επέκεινα, μετά από γενναία μάχη σχεδόν 4 μηνών στην εντατική.
Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τη συντριβή, την οδύνη, τον πόνο όλων μας, των συντρόφων, των συνοδοιπόρων, των συναγωνιστών, των φίλων.
Έφυγε ένας μεγάλος, έφυγε ένας αναντικατάστατος. Έφυγε ένας από τους κορυφαίους συνδικαλιστές της γενιάς του, ένας άνθρωπος που άλλαξε το ρου των πραγμάτων στο χώρο της Παιδείας, που η φωνή του ακουγόταν δυνατή, πέρα από τα στενά όρια του κόσμου της εκπαίδευσης. Ένας άνθρωπος που αγαπούσαν οι φίλοι και σέβονταν οι αντίπαλοι.
Δίνουμε τη δέσμευση ότι θα συνεχίσουμε το δύσβατο, το μοναχικό, τον ωραίο όμως δρόμο που χάραξε. Έναν δρόμο που επιφυλάσσει πολλές πίκρες και λίγες χαρές. Αξίζει όμως αυτός ο σκληρός, συχνά άνισος αγώνας. Αξίζει να πολεμάει κανείς, όπως πολέμησε ο Μιχάλης σε όλη του τη ζωή, για το όνειρο. Για μια καλύτερη εκπαίδευση, για μια πιο δίκαιη κοινωνία, για την αξιοπρέπεια του ιδιωτικού εκπαιδευτικού, για τα δίκαια των εργαζόμενων, για τις νέες γενιές.
Στο καλό αητέ,
Στο καλό «ακροβάτη»,
Θα είσαι για πάντα στην καρδιά μας, στις ψυχές μας, στη μνήμη μας».
.png)
