Για την κακοποίηση που φέρεται υπέστη ως έφηβη μίλησε η Παρις Χίλτον... στο πλαίσιο κίνησης της Ουάσιγκτον για νομοθετική αλλαγή στις εγκαταστάσεις φροντίδας νέων.
«Με έπνιγαν, με χαστούκιζαν στο πρόσωπο, με παρακολουθούσαν άνδρες από το προσωπικό ενώ έκανα ντους, με αποκαλούσαν με χυδαία επίθετα, με ανάγκαζαν να λαμβάνω φάρμακα χωρίς ιατρική διάγνωση, δεν μου πρόσφεραν την κατάλληλη εκπαίδευση, με έριχναν σε δωμάτιο απομόνωσης που μύριζε αίμα και πολλά άλλα» είπε η Πάρις Χίλτον.
«Στο σχολείο Provo Canyon μου έδωσαν ρούχα με ταμπέλα που είχε πάνω της έναν αριθμό. Δεν ήμουν πια εγώ. Ήμουν ο αριθμός 127» πρόσθεσε.
Η 40χρονη επισήμανε ότι στο συγκεκριμένο σχολείο ήταν συνήθης πρακτική να πετούν τα παιδιά στους τοίχους, να τα χτυπούν, ακόμα και να τα κακοποιούν σεξουαλικά. Η βιομηχανία αυτή των πολλών εκατομμυρίων παραπλάνησε γονείς και αρμόδιους φορείς όπως καταγγέλλει η ίδια.
«Στους γονείς μου υποσχέθηκαν ότι η σκληρή αγάπη θα με αλλάξει και ότι το να με στείλουν στην άλλη άκρη της χώρας ήταν ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό», είπε μιλώντας στο Κογκρέσο.
«Μακάρι να μπορούσα να σας πω ότι αυτό που έζησα ήταν μεμονωμένη περίπτωση ή ακόμα και σπάνιο – αλλά δυστυχώς δεν είναι», είπε κατά την ομιλία της στους Γερουσιαστές την Τετάρτη.
«Καθημερινά στην Αμερική, τα παιδιά σε χώρους φροντίδας κακοποιούνται σωματικά, συναισθηματικά και σεξουαλικά. Τα παιδιά πεθαίνουν στα χέρια των υπευθύνων για τη φροντίδα τους», πρόσθεσε επισημαίνοντας τον θάνατο του Cornelius Fredericks, 16 ετών, το 2020 σε μια εγκατάσταση στο Μίσιγκαν, όταν τον ακινητοποίησαν επτά άτομα του προσωπικού, επειδή πέταξε ένα σάντουιτς.
Η εμπειρία της στη δομή φροντίδας νέων όπως είπε «την στοιχειώνει μέχρι σήμερα».
Η Χίλτον μίλησε για πρώτη φορά για τις εμπειρίες της σε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της που κυκλοφόρησε πέρυσι.
Τους τελευταίους μήνες διοργανώνει εκστρατεία για τη διαφύλαξη και τη μεταρρύθμιση σε προγράμματα στέγασης που απευθύνονται σε προβληματικούς εφήβους.
Σε εκδήλωση στην Ουάσιγκτον με γερουσιαστές και υπερασπιστές δικαιωμάτων, η Χίλτον μίλησε για ένα νέο νομοσχέδιο του Κογκρέσου.
Είπε ότι ο νόμος Accountability for Congregate Care θα καθόριζε ένα εθνικό νομοσχέδιο δικαιωμάτων για τους νέους σε δομές και προέτρεψε τα μέλη του Κογκρέσου και τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν να το ψηφίσουν.
Η αλλαγή στον νομοσχέδιο στοχεύει στη διασφάλιση της φροντίδας σε εθνικό επίπεδο για να αντιμετωπιστεί αυτό που οι υπέρμαχοί του λένε ότι είναι ένα συνονθύλευμα ανεπαρκούς παρακολούθησης και ρύθμισης σε ολόκληρη τη χώρα.
Μιλώντας στο Κογκρέσο, η Χίλτον εξήγησε πώς εξακολουθεί να δυσκολεύεται να κοιμηθεί λόγω της διαταραχής μετατραυματικού στρες που προέρχεται από το χρόνο που πέρασε στις εγκαταστάσεις ως έφηβη.
Η 40χρονη θυμήθηκε πώς πίστευε ότι την απήγαγαν όταν δύο άνδρες μπήκαν στην κρεβατοκάμαρά της και την ξύπνησαν κατά τη διάρκεια της νύχτας, για να την οδηγήσουν στη δομή.
Η Χίλτον έχει γίνει το πρόσωπο της αλλαγής αφού δημοσιοποίησε τις δικές της εμπειρίες σε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της, This is Paris, που κυκλοφόρησε πέρυσι.
Στο παρελθόν κατέθεσε για να αλλάξει ο νόμος στην πολιτεία της Γιούτα ενώ την περασμένη εβδομάδα έγραψε στην Washington Post ένα άρθρο που ζητούσε εθνική μεταρρύθμιση.
«Οι εγκαταστάσεις που κακοποιούν παιδιά υπό το πρόσχημα της φροντίδας δεν έχουν καμία απολύτως θέση στην κοινωνία μας και θα συνεχίσω να πιέζω για ισχυρή νομοθεσία που αυξάνει τη ρύθμιση, την εποπτεία και τη διαφάνεια», πρόσθεσε ο γερουσιαστής Adam Schiff.
