Αν η Αμερική είναι το Πανεπιστήμιο του σύγχρονου μόντελινγκ, η Ευρώπη είναι το Δημοτικό, η Ασία το νηπιαγωγείο και η Ρωσία –η Σιβηρία για την ακρίβεια- είναι η θερμοκοιτίδα του...
Για όσους αναρωτιούνται πώς γίνεται τα περισσότερα από τα μεγαλύτερα ονόματα του μόντελινγκ να προέρχονται από τη Ρωσία, αυτό που απαντά στην ερώτησή τους είναι το γεγονός ότι εκεί, νεαρές κοπέλες, αλλά και μικρά κορίτσια προετοιμάζονται για τα μεγάλα cat walks του κόσμου, αλλά και για τους καταλόγους μόδας με όρους πρωταθλητισμού.
Στη Σιβηρία ειδικά υπάρχει ένα πραγματικό «εργοστάσιο», μια φάμπρικα «παραγωγής» ανήλικων μοντέλων που διοχετεύονται στις αγορές της Δύσης και της Ανατολής και έχουν ως μάντρα τους το «όσο μικρότερα, τόσο καλύτερα».
Στη μεγαλύτερη χώρα του κόσμου, με το μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και με τον Πούτιν ήδη στην τρίτη θητεία του, οι επιλογές για μία πραγματικά άνετη ζωή δεν είναι άπειρες. Οι γονείς μικρών παιδιών, κυρίως κοριτσιών, γνωρίζουν ότι η ομορφιά του παιδιού τους μπορεί να του ανοίξει την πόρτα για μία πραγματικά πλούσια ζωή εκτός συνόρων.
Σχεδόν 24 χρόνια μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν στο παραμύθι που έζησε η Ναταλία Βοντιάνοβα, το σούπερ μόντελ, που κάποτε πουλούσε φρούτα σε μία υπαίθρια αγορά της Ρωσίας και είδε την τύχη της να αλλάζει όταν ένας σκάουτερ πρακτορείου μοντέλων την εντόπισε κατά τύχη.
Εδώ το να είσαι ανήλικη και να περιφέρεσαι με τα εσώρουχα για να σε μετρήσουν, να σε αξιολογήσουν και τελικώς να σε επιλέξουν δεν είναι κάτι το ειδεχθές, ούτε καν κάτι το επιλήψιμο. Στο Κρασνογιάρσκ, 2.800 χλμ ανατολικά της Μόσχας, καθημερινά ένας στρατός κοριτσιών παρελαύνει μπροστά από «ειδικούς» του χώρου της μόδας. Σε καθημερινή βάση μπορεί να περνούν μπροστά από τα μάτια τους και 100 κορίτσια, από τα οποία μόνο 10 ή 15 θα επιλεχθούν για να προωθηθούν σε πελάτες του εξωτερικού.
Στο Νοβοσιμπίρσκ με τα 26 γραφεία / σχολεία μόντελινγκ παιδάκια από την τρυφερή ηλικία των 5 ετών μαθαίνουν να περπατάνε, να μακιγιάρονται, να παίρνουν πόζες μπροστά στην κάμερα, να ξεχωρίζουν τη φωτογράφιση καταλόγου από τη μαγνητοσκόπηση ενός ντεφιλέ και πάει λέγοντας. Ανήλικες κοπέλες γνωρίζουν ήδη τι πρέπει να κάνουν για να χάσουν λίγα εκατοστά από τη μέση, τους μηρούς ή την κοιλιά. «Δεν είναι δίαιτα», λέει η υπεύθυνη του γραφείου, «είναι μέρος της δουλειάς τους και πρέπει να το γνωρίζουν».
Η Anya, ήθελε να γίνει καλλιτέχνις, αλλά γνωρίζει ότι, εδώ στη Σιβηρία, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να κερδίσει χρήματα ως μοντέλο, η Vika, τρώει φαγόπυρο για πρωινό, μεσημεριανό γεύμα και δείπνο σε μια προσπάθεια να χάσει αυτά τα επιπλέον δύο εκατοστά για το casting, και η Katia πρέπει να συζητήσει σοβαρά με τους γονείς της για το αν θέλει να πάει στην Κίνα –αφού την επέλεξαν- για να εργαστεί για λίγους μήνες.
Αν αυτές οι συζητήσεις φαντάζουν εξοργιστικές για τους περισσότερους –και ειδικά όταν γίνονται από ανήλικα κοριτσάκια- για τις αγορές της Σιβηρίας και του απανταχού μόντελινγκ θεωρούνται διάλογοι και συνήθειες μεταξύ επαγγελματιών.
Τις περισσότερες φορές οι γονείς είναι εκείνοι που επιλέγουν να δρομολογήσουν μία τέτοια καριέρα για το παιδί τους, γνωρίζοντας ότι οι συνθήκες στη Ρωσία δεν θα επιτρέψουν ποτέ κάτι περισσότερο από τον βασικό μισθό. Βέβαια, το παράδοξο είναι ότι μέχρι κάποιο από αυτά τα κορίτσια να καταφέρει να κλείσει μια μεγάλη δουλειά, οι οικογένειες είναι αυτές που επιβαρύνονται με τα έξοδα της συμμετοχής τους στα διάφορα castings ή τους διαγωνισμούς ομορφιάς... Για την ακρίβεια, ένα μέρος της οικονομίας της Σιβηρίας συντηρείται ακριβώς από αυτά τα έξοδα!
Ωστόσο, συνειδητοποιώντας πόσο ταπεινά και φτωχά είναι τα σπίτια στα οποία μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά, γίνεται σαφές γιατί οι δικοί τους μπαίνουν στη διαδικασία να κάνουν οικονομίες για να επενδύουν σε κάτι που περισσότερο μοιάζει με υπόσχεση παρά με πραγματική καριέρα.
Το πώς πολλές από αυτές τις κοπέλες καταλήγουν θύματα του trafficking είναι κάτι για το οποίο δεν έχουν εξήγηση οι «εκπαιδευτές» και οι ατζέντηδες τους, οι οποίοι αποδίδουν τις κατηγορίες στην προπαγάνδα που γίνεται εναντίον της Ρωσίας και ξεκίνησε από την εποχή της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει τίποτα ανήθικο στην όλη «προπόνηση» μίας γυναίκας –και ενός άντρα- να γίνει μοντέλο. Ίσα – ίσα, οι ίδιοι είναι που κάνουν λόγο για μία τρομερά ασκητική ζωή που στόχο έχει την τελειότητα, τόσο της εξωτερικής εμφάνισης, όσο και της ενδυνάμωσης του χαρακτήρα των γυναικών.
Για παράδειγμα, η Σοφία είναι μόλις 10 ετών. Δείχνει, όμως, αρκετά μεγαλύτερη, ξέρει να ποζάρει και γνωρίζει ήδη από τη μητέρα της, που και η ίδια υπήρξε μοντέλο, ότι η ζωή είναι για να τη ζεις πλουσιοπάροχα. Στα 7 της είχε ζητήσει για χριστουγεννιάτικο δώρο μία Φεράρι (!) και ξέρει από τώρα τι θα κάνει όταν μεγαλώσει: θα κυνηγήσει μία μεγάλη καριέρα στη βιομηχανία του μόντελινγκ της Δύσης.
Όπως εξηγεί ο διευθυντής του μεγαλύτερου πρακτορείου μοντέλων της Σιβηρίας αυτό είναι κάτι απολύτως λογικό. «Να θυμάστε ότι η Ρωσία ήταν κομμουνιστική χώρα. Ποτέ πριν από 20 χρόνια δεν υπήρχε περίπτωση κάποιος να βγάλει πολλά χρήματα. Ο κόσμος πήγαινε σχολείο, τελείωνε το πανεπιστήμιο, με το πτυχίο του στο χέρι έβρισκε μία δουλειά και αυτο ήταν όλο. Τώρα, όταν βλέπουν ότι το 14χρονο κορίτσι τους μπορεί να δουλέψει στην αγορά της Ιαπωνίας για παράδειγμα και μετά από δύο μήνες να έχει γυρίσει πίσω με 20.000 δολάρια, ε, καταλαβαίνετε ότι αυτό θέλουν για την οικογένεια και για το παιδί τους», εξηγεί μειλίχια, ωστόσο απολύτως κυνικά.
Εκεί που 1 παραπανίσιο εκατοστό (!) στην περιφέρεια μπορεί να χαλάσει μία μεγάλη δουλειά, εκεί που τα κορίτσια υποφέρουν από σοβαρά προβλήματα στην σπονδυλική στήλη λόγω της ολοήμερης ορθοστασίας πάνω σε 12ποντα, εκεί που το Siberia’s Top Model θεωρείται η πιο σκληρή εκδοχή του γνωστού και στη χώρα μας ριάλιτι μοντέλων, εκεί θεριεύει η φάμπρικα του μόντελινγκ. Με όρους που ξέρουν όλοι, αποδέχονται όλοι και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να υποστούν κάθε κακουχία, κάθε ταλαιπωρία, αρκεί το εισόδημα της οικογένειας να μην είναι αυτό που προβλέπει η Ρωσία του Πούτιν...
.png)
