H επιτυχία του «Για να μην τα χρωστάω» προκάλεσε πλήθος χειροκροτημάτων στα social, έγινε πολιτικό θέμα, εξαγρίωσε μερίδα των ΜΜΕ που ...ξόδεψαν εργατοώρες για να το αποδομήσουν και συγκέντρωσε πάνω από 1.400.000 εκατομμύρια κλικ ήδη.
Στη συνέντευξή του στο tvxs.gr, ο Μιθριδάτης μίλησε για τη χιπ χοπ, την ασχήμια και την παρακμή που δεν μπορεί να συνηθίσει, την ευθύνη των ψηφοφόρων και των βολεμένων αλλά και για την επείγουσα ανάγκη να ξαναβρούμε την πολιτική μας συνείδηση.
Πώς γράφτηκε το «Για να μην τα χρωστάω»;
Κατέγραφα στο μυαλό μου τι συνέβαινε καθημερινά. Δεχτήκαμε πλήθος πληροφοριών το προηγούμενο διάστημα και το πρόβλημα με εμένα, είναι ότι δεν ξεχνάω εύκολα. Οπότε αποθήκευσα πληροφορίες και βιώματα, μέχρι τη στιγμή που αποφάσισα πως θα ήθελα να γράψω ένα κομμάτι για όλα αυτά που ζήσαμε.
Γιατί 7 πράξεις και όχι 7 τραγούδια;
Αυτό το εξηγεί ο τίτλος. Τα λέω όλα για να μην σας τα χρωστάω παιδιά. Θα τα πω μια φορά και τέλος. Εγώ τα είπα. Σωστή η απορία σου βέβαια, αλλά δεν το πολυσκέφτηκα στρατηγικά. Δεν είχα κανένα marketing plan, οπότε το αν θα βοηθούσε να βγει σε αποσπάσματα ή όλο μαζί, δεν με απασχόλησε όσο το έγραφα. Μετά αισθάνθηκα, ότι όλα αυτά που είχα να πω, έχουν σχέση μεταξύ τους. Δεν θα ήταν σωστό να τα διαχωρίσω. Όλα αυτά που γράφω, τα έχω εντοπίσει όσα χρόνια ζω. Απλά φτάσαμε σε ένα αποκορύφωμα κοινωνικής παρωδίας κι ένιωσα την ανάγκη να το επισημάνω, με ένα έργο που έχει αυτή τη μορφή.
Ξάφνιασες κι όσους – όσες περίμεναν να επαναλάβεις τον σατιρικό εαυτό σου.
Τώρα δεν είναι ίδια η εποχή, ούτε εγώ μπορώ να εκφράζομαι πάντα με ψυχραιμία. Επίσης, οι άνθρωποι που έχουν χιούμορ δεν σημαίνει ότι δεν φτάνουν στο σημείο, να στερέψει η υπομονή τους. Εκεί έφτασα και κατάλαβα ότι αυτά που είχα να πω, έπρεπε να τα πω έτσι όπως τα κατέγραψα.
Περίμενες αυτόν τον αντίκτυπο; Ότι θα προκαλέσει πολιτικό θέμα;
Φανταζόμουν ότι θα πήγαινε πολύ καλά σε απήχηση, στον δικό μου μικρόκοσμο όμως. Στους ανθρώπους που συμφωνούμε, στους ομοϊδεάτες, σε αυτούς που συμφωνούν με αυτά που λέω. Ήλπιζα να το ακούσουν και άλλοι και να εξυπηρετήσει τον σκοπό που έγινε αυτό το project.
Πάνω από ένα εκατομμύριο κλικ σε 4 μέρες, δεν το λες και μικρόκοσμο.
Δεν φανταζόμουν ότι θα έπαιρνε αυτή την έκταση γιατί δεν έχω μεγάλη πίστη στον μέσο ακροατή.
Άλλαξε η άποψη σου αυτή μετά την επιτυχία που έδειξε ότι εξέφρασες τελικά πολύ κόσμο ο οποίος δεν ακούει απαραίτητα στην χιπ-χοπ σκηνή;
Τα Ημισκούμπρια – κι εγώ στην μετέπειτα πορεία μου – δεν στηριχτήκαμε ποτέ στο ότι θα μας ακούν κάποιοι που δεν ακούν αυτό το είδος. Δεν κάναμε αυτό που κάναμε λόγω της μουσικής μας. Δεν υπήρχε καν κοινό τότε για την χιπ – χοπ. Εμένα με ενδιαφέρει να ακούν τα λόγια μου. Αυτά που λέω. Όπως είδες στο συγκεκριμένο κλιπ, προσπάθησα η εικόνα και η μουσική παραγωγή, να λειτουργούν συνοδευτικά.
Γι’ αυτό η σκηνοθεσία είναι στηριγμένη στην πρόζα;
Βεβαίως. Έπρεπε να είναι κάτι λιτό… μίνιμαλ. Γι’ αυτό είμαι συνέχεια στο play back. Για να με βλέπει ο άλλος να μιλάω. Να είναι συγκεντρωμένος στα λόγια, όχι στις εικόνες που περνούν από πίσω.
Τι σε εξέπληξε περισσότερο από την επίδραση που είχε το project σου;
Δεν ήμουν προετοιμασμένος για όλο αυτό το impact. Ούτε για την επίδραση που θα είχε στην κυβέρνηση όπως διάβασα. Άρα δεν ήμουν προετοιμασμένος για τα υπόλοιπα. Για το ποια στρατηγική θα ακολουθήσουν, για το πως θα προσπαθήσουν να το υποβαθμίσουν ή να υποβαθμίσουν εμένα σαν καλλιτέχνη. Ακόμα και τον κόσμο που με υποστηρίζει. Γινόντουσαν και τα έβλεπα. Αυτό που πάντα μου έκανε εντύπωση, είναι ότι υπάρχει κόσμος εκεί έξω που δεν καταλαβαίνει το νόημα. Στα Ημισκούμπρια επίσης μας συνέβαινε αυτό, αλλά το θεωρούσα πιο φυσικό, γιατί όλα περνούσαν από φίλτρο της σάτιρας και τον σαρκασμό. Ακόμα και σ’αυτό το έργο, που είμαι υπέρτατα άμεσος στον τρόπο έκφρασης – λέω σας τα κάνω λιανά- υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους άρεσε γιατί δεν το κατάλαβαν ή το υποστηρίζουν ενώ δεν το καταλαβαίνουν. Το ακούν και δεν βλέπουν τον εαυτό τους μέσα. Αγαπητέ μου φίλε, μιλάω και για σένα!
Σε ενόχλησε που σε αποκαλούν Συριζαίο και αντιμετωπίζουν το τραγούδι ως προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ;
Αυτός ο τρόπος είναι η ευκολία τους. Αν δεις τους διαλόγους στο διαδίκτυο μεταξύ αγνώστων, θα καταλάβεις πώς λειτουργούν. Όποιος δυσφορήσει με την κυβέρνηση, η απάντηση που του δίνει ο από κάτω είναι «δηλαδή εσείς… ο δικός σου;». Ο άλλος βγάζει αυθαίρετα συμπεράσματα για το τι ψηφίζει ο καθένας. Σκέφτονται απλοϊκά.
Ναι αλλά την κριτική αυτή δεν στην άσκησαν χρήστες των social, αλλά εκδοτικά συγκροτήματα. Μάλιστα ένας όμιλος αφιέρωσε πέντε κείμενα για την αποδόμηση.
Οι εκδότες θα παίξουν το παιχνίδι που ξέρουν ότι πιάνει για τους σκοπούς τους. Έλα όμως που δεν πιάνει πάντα! Το επιχειρήσανε και με άλλα θέματα, και δυστυχώς γι’αυτούς, ο κόσμος δεν «αγόρασε». Προσπάθησε να γίνει αποδόμηση έργου, δολοφονία χαρακτήρα… αλλά δεν τους έκατσε. Δεν πέρασε. Πήγαν σε plan B μετά. Είναι τόσο μεθοδευμένο, που αν παίζεις σκάκι, ξέρεις που θα το πάνε. Δεν ήμουν προετοιμασμένος για όλο αυτό, αλλά από τη στιγμή που τους είδα πώς αντέδρασαν ήξερα που θα το πάνε.
Νιώθεις την ανάγκη να απολογηθείς ή να απαντήσεις σε σχέση με τα ιδεολογικά σου πιστεύω;
Δεν θα μπω σε καμία διαδικασία να απαντήσω τι κόμμα υποστηρίζω και ψηφίζω ή γιατί δεν εναντιώνομαι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά είναι πεταμένη μπάλα στην εξέδρα. Το θέμα είναι τι ψηφίζω εγώ; Στο έργο αυτό, περιγράφω τι ζούμε, τι με θυμώνει, τι δεν υποστηρίζω. Από εκεί ο άλλος μπορεί να καταλάβει τι υποστηρίζω ιδεολογικά. Πρέπει να έχεις θεματάκι για να προσπαθείς με το ζόρι να με κομματικοποιήσεις. Εξυπηρετούν δικούς τους σκοπούς με αυτή την τακτική.
Εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι εξέφρασες πολλούς-ες κοινωνικά. Είναι ζητούμενο αυτό για την τέχνη;
Υποχρέωση της είναι. Ιδιαίτερα όταν εδώ και 1.5 χρόνο ζούμε το αποκορύφωμα της κοινωνικοπολιτικής παρωδίας. Κοίτα, όπως άκουσες, δεν μιλάω μόνο για την κυβέρνηση. Αυτή είναι καθρέφτης της κοινωνίας. Αυτοί ψήφισαν αυτή την κυβέρνηση η οποία για παράδειγμα, δεν είπε ποτέ ότι έχει σχέδιο για τον πολιτισμό. Άρα η κοινωνία πρώτη απαξιώνει τους καλλιτέχνες όταν τους ψηφίζει. Ευθύνη της τέχνης είναι να αντιδρά.
Οι καλλιτέχνες είναι έναν χρόνο στους δρόμους γιατί δεν εργάζονται και είναι ο πιο πληττόμενος κλάδος σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Πώς ζείτε;
Να βάλουμε έναν αστερίσκο στο ποιος κατεβαίνει στους δρόμους, ποιος κάνει αγώνα, ποιος διαμαρτύρεται. Τα υπόλοιπα ισχύουν. Το ποιος μπαίνει στον αγώνα είναι συζητήσιμο. Να έχουμε ώρες να το συζητάμε. Κι αυτά τα λέω στο project. Έχει πέσει και πολλή αφωνία από καλλιτέχνες που δεν λερώνονται.
Δεν έχουμε εισόδημα εδώ και έναν χρόνο. Ας πάρουμε λοιπόν το ακραίο δεδομένο, ότι οι καλλιτέχνες απαγορεύεται να εργάζονται. Υπάρχει απαγόρευση εργασίας. Η δουλειά μας είναι να μαζεύουμε κόσμο. Λόγω των συνθηκών αυτό ήρθε σε κόντρα με την αντιμετώπιση της πανδημίας. Κατανοητό. Υπάρχουν τρόποι να λυθεί. Όχι η πλήρης απαξίωση.
Ο αντίλογος θα πει ότι πήρατε επίδομα.
Το επίδομα είναι αστείο να το λένε. Με εκνευρίζει να χρησιμοποιούν τη λέξη επίδομα. Η λέξη αυτή οδηγεί στο «εσείς που θέλετε να ζείτε από επιδόματα». Είναι αποζημίωση αυτό που μας έδωσαν και μάλιστα αμελητέα. Να ξέρουν όλοι, ότι τυπικά και επισήμως έτσι γράφει. Πότε μας τη δίνουν; Όταν το θυμούνται και αν το θυμηθούν. Παίρνεις 500 ευρώ. Κάθε πότε; Κάθε τρεις μήνες. Πέρσι μας άνοιξαν για λίγο και μας είπαν «μπορείτε να κάνετε εμφανίσεις με 5 άτομα. Κάνε χωρίς μικροφωνική, κάνε χωρίς να υπάρχεις… εγώ δεν στο απαγορεύω. Κάνε κάτι μη ρεαλιστικό». Σαν να λες σε εστιάτορα: Άνοιξε χωρίς πιάτα καθίσματα και φαγητό. Να φέρνει πλαστικά πιάτα ο πελάτης γιατί δεν πλένετε καλά εσείς, οπότε μπορεί να μεταδοθεί ο ιός. Αυτή ήταν η διαχείριση που έκαναν.
Τα χρήματα που θα πάρεις από το youtube θα ανταποκρίνονται στην επιτυχία;
Όχι βέβαια. Αν βγάλω τα έξοδα μου καλά θα είναι. Και το κλιπ που έκανα κόστισε.
Εκφράζεις μια κοινωνική κραυγή. Τι δεν έχουμε καταλάβει ως κοινωνία;
Η εξουσία που έχουμε τώρα είναι το αποτέλεσμα κακής διαχείρισης ψηφοφόρων 40 χρόνια τώρα. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε αποστασιοποιηθεί εδώ και δεκαετίες από την πολιτική μας συνείδηση. Πολύ όμως. Ο στόχος εξάλλου των κυβερνήσεων ήταν αυτός. Αρχές του 2000, το να είσαι πολιτικοποιημένος δεν ήταν cool. Ζούσαμε το αμερικάνικο όνειρο. Ήταν ένα απόγειο καπιταλισμού. Όλα τα άλλα δεν είχαν νόημα. Πώς θα βγάλουνε φράγκα, πώς θα πάρουν διακοποδάνεια και τζιπ. Η κρίση μας προσγείωσε απότομα στην πραγματικότητα. Όταν είσαι για τόσα χρόνια αποστασιοποιημένος κι έχεις παρασυρθεί στη μάσα και τα σουξέ του προσωπικού σου κωλαράκου, και ξαφνικά βλέπεις ότι η πραγματικότητα είναι αλλιώς αρχίζουν να σου φταίνε οι άλλοι. Όχι ο εαυτός σου εσύ που για τόσα χρόνια ψήφιζες αυτόν που θα δώσει λεφτά σε εσένα προσωπικά. Κι αν δεν στα έδινε, πήγαινες στον απέναντι.
Σήμερα ζούμε τα αποτελέσματα και μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης. Εκεί ξανά ανακαλύψαμε την ταξική διαφορά. Στον χρυσό αιώνα του Σιμίτη δεν υπήρχαν ταξικές διαφορές όλοι ήμασταν πλούσιοι. Τα Ημισκούμπρια από τότε τα έλεγαν αυτά. Το 2010 για παράδειγμα, βγάλαμε το κομμάτι «Πώς να σου το πω» που μιλούσε για την οικονομική κρίση.
Είσαι πολιτικοποιημένος. Με ποιον τρόπο σε απασχολεί η πολιτική;
Η πολιτική είναι μέσα στη ζωή μας. Ό,τι κάνουμε είναι πολιτικό. Ό,τι κι αν έχω γράψει, έχει πολιτικές προεκτάσεις. Είναι απαραίτητο για τον άνθρωπο να έχει πολιτική συνείδηση και ιδεολογία.
Έχει συμβεί να μην ψηφίσεις;
Ποτέ στη ζωή μου δεν έχει συμβεί αυτό. Το έχω γράψει και σε κομμάτια μου. Στο ποτέ (2009) το λέω, ότι στις εκλογές πάντα ψηφίζω, δεν ρίχνω άκυρο και λευκό, άρα ψηφίζω κόμμα.
Πώς αισθάνεσαι ως πολίτης της χώρας;
Απογοητευμένος είμαι. Δεν βρίσκω άλλο συναίσθημα. Απλά όταν απογοητεύεσαι όλα αυτά τα χρόνια, δεν είναι κάτι που συνηθίζεται. Πολλοί το συνηθίζουν, εγώ δεν μπορώ να συνηθίσω αυτές τις συνθήκες. Θεωρούμε τα πράγματα που θα έπρεπε να συζητάμε δεδομένα. Και τα δεδομένα συζητήσιμα. Η προσωπική μου απογοήτευση στην πάροδο των χρονών συσσωρεύεται. Ο θυμός μου η απήυδα μου συσσωρεύεται. Γι’αυτό ακούστηκα τόσο επιθετικός. Δεν είναι ίδιες οι συνθήκες, θα ήταν τρελό να χρησιμοποιώ την τέχνη μου με τον ίδιο τρόπο στην σημερινή κατάσταση.
«Χώσε ποίηση να πέσει κοινοποίηση/ κι ούτε λέξη για κινητοποίηση». Σε ποιους αναφέρεσαι;
Φωτογραφίζω τους απολιτίκ, τους…«είμαι πάρα πολύ ψευτοδιανοούμενος». Αυτοί που έχουν άποψη για όλα, είναι πιο σωστοί από όλους, ξέρουν πιο είναι το καλύτερο για όλους. Είναι αυτοί που μας βλέπουν σαν να κάνουμε κυνομαχίες και λένε από πάνω “είναι κρίμα που τρώγονται μεταξύ τους τα σκυλιά”.
Είναι αυτοί που θα έρθουν να σου πουν την τρίτη επιτηδευμένη άποψη. “Μην τσακώνεστε παιδιά, δεν έχει καμία σημασία που δεν έχεις δικαίωμα. Που μια κυβέρνηση με αφορμή την πανδημία φέρεται με τον πιο αντισυνταγματικό τρόπο, γιατί…. η υγεία πάνω απ’όλα”. Αγόρι μου εσύ. Είσαι πολύ ανώτερος. Και όλοι αυτοί αυτοαποκαλούνται πολύ δικαιωματιστές. Τόσο ανώτεροι, αυτοί είναι οι πιο καλοί απ’ τους καλούς.
Κατεβαίνεις σε κινητοποιήσεις;
Κατεβαίνω. Όχι τόσο πολύ στους καλλιτέχνες σαν κλασικός ελληνάρας με τον κλάδο μου. Στα φοιτητικά συλλαλητήρια πηγαίνω. Γιατί αν δεν υποστηρίξεις τους φοιτητές ποιους θα στηρίξεις; Τους καλλιτέχνες; (γέλια)
Άκουσα κάποιους να λένε: Ο Μιθριδάτης εξέφρασε έναν κόσμο που δεν έχουν καταφέρει να εμπνεύσουν τα αριστερά κόμματα. Πώς το σχολιάζεις;
Της αντιπολίτευσης εννοείς;
Ναι.
Καλό για εμένα κακό για την αντιπολίτευση. Μιλώντας για όλη την αντιπολίτευση της αριστεράς. Αυτό πρέπει να το δουν λίγο.
Γιατί η κυβέρνηση στοχοποίησε τόσο τους νέους; Δεν πυροβολεί τα πόδια της;
Ποια συντηρητική κυβέρνηση δεν τα έχει βάλει με τους νέους ανθρώπους; Πότε δεν έχει γίνει αυτό στην ιστορία; Πότε δεν αντιδρούσαν οι φοιτητές απέναντι σε κυβερνήσεις; Προσωπικά πάντα ελπίζω στους νέους. Αν το χάσουμε κι αυτό γεια σας.
Τι ετοιμάζεις;
Έχω άλλο τραγούδι που δεν κυκλοφόρησε λόγω πανδημίας. Είναι στο συρτάρι από τον Μάρτιο του ’20. Θα το βγάλω. Θα μαζέψω τα singles που έχω κυκλοφορήσει μαζί με το έργο αυτό, σε βινύλιο.
.png)
