Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είχε διαπιστώσει κάποτε ότι «η πράγματι επικρατούσα θρησκεία είναι ο πλέον ακάθαρτος και κτηνώδης υλισμός. Μόνον κατά πρόσχημα είναι ...η χριστιανοσύνη».
Όμως, διαχρονικά, το Πάσχα, είναι η γιορτή, που εμάς τους Έλληνες μάς κρατά δεμένους με τις ρίζες και την πίστη μας. Είναι μια ευκαιρία, που μάς δίνεται κάθε χρόνο, για να αναστοχαστούμε για την ίδια μας την ύπαρξη. Να βουτήξουμε μέσα στη ψυχή μας και αν μπορούμε, όσο μπορούμε, να την εξαγνίσουμε. Να συγχωρήσουμε τους κάθε είδους ‘‘ληστές’’ και να αναζητήσουμε τη λύτρωση. Να θυσιάσουμε το εγώ μας, για μπούμε στη διαδικασία του εμείς.
Οδηγός μας, το Θείο Δράμα. Προορισμός μας, η Ανάσταση. Οπότε ας με συγχωρέσει ο ‘‘Άγιος των γραμμάτων’’, μόνο, καθ’ υπερβολή αποδέχομαι, ότι η Χριστιανοσύνη είναι ένα πρόσχημα.
Μπορεί οι περισσότεροι να πιστεύουν ότι οι μέρες αυτές είναι μελαγχολικές και πένθιμες. Και πράγματι είναι. Όμως, το νόημα τους, αν και λιτό, είναι τόσο μεγαλειώδες! Για να εξαγνιστούμε, πρέπει πρώτα να πονέσουμε. Για να έρθει η λύτρωση, πρέπει πρώτα να προηγηθεί ο πόνος. Ο πόνος και ο εξαγνισμός, θα μας δώσουν την ευκαιρία να αναμετρηθούμε με τους εαυτούς μας. Θα δοκιμάσει τα όρια και τις αντοχές μας. Και βέβαια τελικά για να ‘‘σφραγιστεί’’ μια Ανάσταση πρέπει να προηγηθεί ο Θάνατος… Υπάρχει, άραγε, κάτι πιο αληθινό από αυτό;
Το Πάσχα όμως, έχει και μια άλλη, δεύτερη ανάγνωση. Αποτελεί τον προπομπό της Άνοιξης και των λαμπρών ημερών του καλοκαιριού. Ο συμβολισμός του, είναι μοναδικός και από αυτή τη σκοπιά. Μέσα από τα σκοτάδια του χειμώνα, μέσα από το έρεβος της νύχτας, που διαρκεί περισσότερο από το φως, μέσα από την δύσκολη περιπλάνηση στα μονοπάτια της Μεγάλης Σαρακοστής και τον ανήφορο της Μεγάλης Εβδομάδας, οδηγούμαστε στο Φως, τη Ζωή, την Αναγέννηση των πάντων.
Πουθενά στον κόσμο, μια γιορτή, δεν είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένη με ένα έθνος, όσο το Πάσχα με τους Έλληνες. Από το Ορμένιο μέχρι την Γαύδο και από τους Οθωνούς μέχρι το Καστελόριζο, τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις κατακλύζουν τα ελληνικά σπίτια, που ντύνονται στα γιορτινά τους και υποδέχονται την Ανάσταση του Κυρίου με τραγούδι, γλέντι και χορό. Ευτυχώς, όσο κι αν πολλά πράγματα, αξίες και ιδανικά, με την πάροδο των ετών, έχουν διαβρωθεί και αλλοτριωθεί, η Ελλάδα, παραμένει πάντα γερά αγκαλιασμένη με την παράδοση και τα έθιμα της.
Το μήνυμα της Ανάστασης, πάντα επίκαιρο , ιδιαίτερα σήμερα, που μαζί με ολόκληρο τον πλανήτη, η πατρίδα μας δοκιμάζεται από την πανδημία του κορωνοϊού, πρέπει να φωτίζει το μέλλον μας... Και περισσότερο από όλους εμείς οι Έλληνες, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μυστικό μας ‘’όπλο’’, την πίστη!
Με πίστη λοιπόν στις καλύτερες μέρες, που θα έρθουν μετά τη ζοφερή πραγματικότητα του κορωνοϊού, εύχομαι, το Αναστάσιμο Φως, να κρατά πάντα αναμμένη στην καρδιά μας την ελπίδα, η οποία δεν πεθαίνει ποτέ!
Τι εδώ είναι Πάσχα. Και το θέλουμε ως το τέλος Πάσχα.
Πάσχα πλατύ. Πάσχα τρανό σαν την καρδιά μας.
Πάσχα για οχτρούς. Πάσχα για φίλους. Πάσχα για όλους. *
Καλή Ανάσταση! Υγεία και ευτυχία σε όλους!
*Άγγελος Σικελιανός
Νικόλαος Μανωλάκος, Αντιστράτηγος ε.α, Επίτιμος Διοικητής ΑΣΔΕΝ,
Βουλευτής Ν.Δ. Α’ Πειραιώς και Νήσων
.png)
