κάποτε ομοφοβικό.
Μιλώντας στην εκπομπή Ενώπιος Ενωπίω ο σπουδαίος συνθέτης αναφέρθηκε και στα παιδικά του χρόνια, τονίζοντας ότι επιθυμία του πατέρα του ήταν να τον δει πολιτικό μηχανικό.
«Ο πατέρας μου με πίεσε να συνεχίσω το γραφείο του. Ήταν πολιτικός μηχανικός. Μου είχε κρύψει την κιθάρα. Ο παππούς μου υπερκέρασε την εξουσία του πατέρα μου και μου έκανε δώρο μια κιθάρα.
Ο πατέρας μου πέθανε στα 15 μου οπότε ελευθερώθηκα εντελώς. Ζούσα δουλεύοντας ως μπασίστας σε νυχτερινά κέντρα. Νομίζω ότι ο μητέρα μου δε με συγχώρησε μέχρι να πεθάνει.
Mε τη γυναίκα μου είμαστε μαζί από τα μαθητικά μας χρόνια. Από το 1972 και μετά είμαστε συνέχεια μαζί στο ίδιο σπίτι» είπε συγκεκριμένα.
Τι απαντά σε όσους τον αποκάλεσαν κάποτε ομοφοβικό;
«Είπα ότι μου αρέσει το ζευγάρι να είναι η Σοφία και ο Γιάννης και όχι ο Γιάννης και ο Γιάννης και με αποκάλεσαν ομοφοβικό. Mε ενδιαφέρει να αφήσω πίσω μου την άποψή μου. Είμαι συντηρητικός αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μισώ τους κομμουνιστές…
Έχω φίλους ομοφυλόφιλους, αισθάνομαι άνετα μαζί τους. Οι κολλητοί μου φίλοι ήταν πάντα ομοφυλόφιλοι. Δεν έχω απολύτως τίποτα εναντίον τους, έμενα και μαζί με έναν φίλο μου ομοφυλόφιλο στο Παρίσι.
Το πρόβλημά μου είναι να βγει κάποιος στο Σύνταγμα με ένα μαστίγιο και ένα σορτς, ως άντρας… γιατί το κάνουν αυτό. Γιατί θέλουν να ενοχλήσουν. Αλλά δεν έχω κάτι με τους ομοφυλόφιλους… Έχω με τους οργανωμένους».
Τέλος, ο Σταμάτης Σποανουδάκης μιλά για τον τρόπο που κατάφερε να ξεφύγει από τα ναρκωτικά.
«Είναι η μαυρίλα που σου έρχεται με τα ναρκωτικά. Το ότι πίστεψα στο Χριστό με έβγαλε από αυτή τη μαυρίλα των ναρκωτικών. Δεν ήμουν τότε Χριστιανός. Αλλά μετά ζήτησα από το Χριστό να μου πει ότι υπάρχει και μου το έδειξε… Η σύζυγός μου πίστεψε νωρίτερα από μένα. Δεν υπάρχω χωρίς τη Ντόρη τη σύζυγό μου. Όταν δουλεύω είναι η μεγάλη της ευτυχία. Κλείνει τα φώτα, τα τηλέφωνα για να έχω ησυχία»
