Αγωνιστική Πρωτοβουλία SOS Πειραιάς
για Δραπετσώνα - Κερατσίνι...
Το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης με το covid-19 στην χώρα μας αξιοποιείται από την κυβέρνηση ώστε τις συνέπειες σε οικονομικό επίπεδο που έχουν διαμορφωθεί να τις μετακυλήσει και αυτή την φορά στις πλάτες του λαού και των εργαζομένων, το κεφάλαιο να βγει αλώβητο από την οικονομική κρίση και για τον σκοπό αυτό διαθέτει διαδοχικά πακέτα δις ευρώ στην εργοδοσία και για τους εργαζόμενους σε αναστολή συμβάσεων και τους άνεργους επιφυλάσσει επιδόματα φτώχειας και εξαθλίωσης.
Ταυτόχρονα κλιμακώνει την επίθεσή της στα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα, επιχειρεί να καταργήσει το 8ωρο και το 5μερο, ενισχύει τις ευέλικτες μορφές εργασίας, επιδιώκει την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, επιταχύνει το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων, ενισχύει την καταστολή, χρησιμοποιεί ως όχημα την πανδημία για να εγκαινιάσει ένα όργιο αντιδημοκρατικών απαγορεύσεων με στόχο το χτύπημα κάθε οργανωμένης αντίστασης στην πολιτική της.
Μετά το ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η Cosco ως νέος ιδιοκτήτης έχει καταστρώσει ένα επιχειρηματικό σχέδιο στο λιμάνι κομμένο και ραμμένο στην κατεύθυνση της κερδοφορίας της και με αυτό οραματίζεται να δημιουργήσει στο λιμάνι μια "ελεύθερη οικονομική ζώνη" κατά τα πρότυπα China Town συντρίβοντας τα εργατικά δικαιώματα, τις ΣΣΕ, διαλύοντας την ναυπηγοεπισκευή, δημιουργώντας νέα προβλήτα στην Πειραϊκή, Logistics Center, ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα και πλήθος ακόμη έργων για να μεγεθύνει την κερδοφορία της.
Το συνολικό αυτό επιχειρηματικό σχέδιό της στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας μας αποδεδειγμένα επιβαρύνει το περιβάλλον, μολύνει θάλασσα και αέρα και την ίδια την ζωή των κατοίκων του Πειραιά, των συνοικιών του και ολόκληρου το λεκανοπεδίου.
Μαζί με τα επιχειρηματικά σχέδια της Cosco που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, και άλλες ρυπογόνες επιχειρήσεις στην ευρύτερη θαλάσσια - παράκτια περιοχή του Πειραιά εκπέμπουν καρκινογόνες ουσίες, καταστρέφουν το περιβάλλον και υποβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής μας.
Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση είναι η επιχείρηση Oil One του ομίλου Μελισσανίδη.
Από το 2012 με την εξαγορά των ανενεργών εγκαταστάσεων της ΒΡ από την Oil One, εταιρείας συμφερόντων του Δημήτρη Μελισσανίδη αρχίζει ένα γαϊτανάκι νομοθετικών και διοικητικών αποφάσεων που ενισχύουν τη θέση και τις δραστηριότητες της εταιρείας και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των κατοίκων της περιοχής, αλλά και ευρύτερα. Ειδικά σε περιπτώσεις ατυχημάτων η μόλυνση του αέρα και της θάλασσας μπορεί να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ας θυμηθούμε το ατύχημα με το μικρό δεξαμενόπλοιο «Αγία Ζώνη» και τις καταστροφές που προκάλεσε.
Οι όποιες κατακτήσεις του κινήματος από τις προηγούμενες δεκαετίες για την απομάκρυνση όλων των βιομηχανιών από τον ιστό της πόλης και παράδοση των χώρων τους για πάρκα, πολιτισμό, αθλητισμό και παιδεία ανατρέπονται σε κάθε απαίτηση των επιχειρηματιών και οδηγούν ξανά στο παλιό καθεστώς των βιομηχανικών και ρυπογόνων δραστηριοτήτων. Όσο μένουμε απαθείς, όσο αναθέτουμε σε εκπροσώπους και δικαστικούς να δώσουν λύσεις στα προβλήματα αυτές θα είναι σε βάρος μας.
Τα επιχειρηματικά συμφέροντα επιτίθενται με κάθε ευκαιρία. Με τις τελευταίες τους κινήσεις διεκδικούν ακόμα μεγαλύτερη ασυδοσία. Η μεν Εθνική τράπεζα ζητάει αποζημίωση 49 εκατομμύρια € γιατί χάνει αξία το οικόπεδο της από την αλλαγή χρήσεων που έγιναν στην περιοχή με το νόμο 4342/2015. Και εκεί που θα έπρεπε να απαλλοτριωθεί χωρίς αποζημίωση ο χώρος, στην ουσία να γυρίσει στο δημόσιο όπου ανήκει, διεκδικεί αποζημίωση για μείωση της αξίας.
Ο δε Μελισσανίδης της Oil One ζητά να του επιτραπεί να ρίχνει τα λύματα απευθείας στη θάλασσα και όχι μέσω των εγκαταστάσεων της Ψυτάλλειας. Και εκεί που θα έπρεπε να σταματήσει να μολύνει τον αέρα ζητάει να μολύνει και τη θάλασσα.
Για μας υπάρχει μόνο μια λύση. Καμία βιομηχανική χρήση. Καμία λειτουργία των εγκαταστάσεων της Oil One. Ούτε ενδιάμεση ούτε προσωρινή ούτε με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Ρήξη με τα επιχειρηματικά συμφέροντα όλων αυτών που λυμαίνονται την περιοχή, χώρος που πρέπει να αποδοθεί στον λαό της πόλης μέσω απαλλοτρίωσης χωρίς αποζημίωση. Και ρήξη σημαίνει να φύγουν ΤΩΡΑ μέσα από λαϊκή κινητοποίηση. Ρήξη σημαίνει αποκλεισμός των καζανιών της Oil One και σταμάτημα κάθε εργασίας σε αυτήν ΤΩΡΑ. Ρήξη σημαίνει σύγκρουση με την πολιτική της κυβέρνησης και όποιας επόμενης, που δίνει τα «προνόμια» αυτά στις επιχειρήσεις και στο κεφάλαιο. Και όσον αφορά την επεξεργασία αποβλήτων, εμείς λέμε, αυτή να γίνεται μακριά από τον οικιστικό ιστό κάθε πόλης και όχι μόνο «μακριά από την πόλη μας και ας είναι όπου να ΄ναι» και φυσικά κάτω από δημόσιο έλεγχο και προς όφελος των εργαζομένων.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης για το περιβαλλοντικό έγκλημα των Cosco - Μελισσανίδη είναι βαρύτατες, το ίδιο αφορά και τον ΣΥΡΙΖΑ αφού αυτός ήταν που επέκτεινε την λειτουργία της Oil One απαξιώνοντας τον δίκαιο αγώνα του λαού της περιοχής και τώρα ψαρεύει σε θολά νερά επιχειρώντας να καρπωθεί πολιτικά την αγανάκτηση των πολιτών.
Ανάλογες είναι και οι ευθύνες τοπικών αυτοδιοικητικών και περιφερειακών αρχών οι οποίες προκλητικά αδρανούν όλη αυτή την περίοδο επιλέγοντας ορισμένοι από αυτούς τον άσφαιρο δρόμο των δικαστικών προσφυγών....
Απευθύνουμε ενωτικό κάλεσμα συστράτευσης και κοινής αγωνιστικής δράσης από την Πειραϊκή έως το Πέραμα σε κάθε αγωνιστή - αγωνίστρια που βλέπει την ανάγκη στις συνθήκες που διαμορφώνονται από την στρατηγική κυβέρνησης - κεφαλαίου να συντονίσουμε τα αγωνιστικά μας βήματα, να σταθούμε απέναντι σε ένα μοντέλο ανάπτυξης που θεοποιεί την ιδιωτική πρωτοβουλία και τα κέρδη της, που καταστρέφει την πόλη, την θάλασσα, τον αέρα, τα δικαιώματά μας και την ίδια την ζωή μας.
