Ο πλανήτης θρηνεί τον θάνατο του κορυφαίου παίκτη στον κόσμο, τον Θεό του ποδοσφαίρου, Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο Θεός της μπάλας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 60 ετών, προκαλώντας παγκόσμια θλίψη και... ανατριχίλα.
Ο Ντιεγκίτο υπέστη ανακοπή καρδιάς στο σπίτι του στο Τίγκρε, εκεί όπου βρισκόταν για την ανάρρωση έπειτα από τη σοβαρή επέμβαση που είχε υποβληθεί πριν λίγες ημέρες. Οι γιατροί που έφτασαν στο σπίτι του δεν μπόρεσαν να τον επαναφέρουν στη ζωή.
Γεννημένος στις 30 Οκτωβρίου 1960 στο Μπουένος Άιρες, όχι μόνο άφησε το στίγμα του στην ιστορία του ποδοσφαίρου αλλά συναγωνίστηκε με τον Πελέ για τον τίτλο του κορυφαίου όλων των εποχών στον βασιλιά των σπορ και είχε αμέτρητους θαυμαστές σε κάθε γωνιά του πλανήτη, προκαλώντας απέραντη θλίψη στο φιλοθεάμον κοινό.
Την είδηση της απώλειας του «Ντιεγκίτο» ή αλλιώς του αγαπημένου όλων «Πίμπε Ντ'Όρο» (Χρυσού Παιδιού) την έδωσε πρώτη η εφημερίδα της πατρίδας του Clarin το απόγευμα της Τετάρτης (25/11) και την αναδημοσίευσαν όλα σχεδόν τα αθλητικά μέσα του πλανήτη.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά «ο Μαραντόνα, ενώ ήταν στο σπίτι του στο προάστιο Σαν Αντρές του Μπουένος Άιρες», είχε πρόβλημα με το αναπνευστικό του.
Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του αθλήματος που κατέρριψε το ρεκόρ της ακριβότερης μεταγραφής δύο φορές, την πρώτη όταν έπαιξε για την Μπαρτσελόνα για 3 εκατομμύρια αγγλικές λίρες και τη δεύτερη, όταν αγωνίστηκε στη Νάπολι για 5 εκατομμύρια λίρες. Έχει αγωνιστεί στους Αρχεντίνος Τζούνιορς, Μπόκα Τζούνιορς, Μπαρτσελόνα, Νάπολι, Σεβίλλη και στο τέλος της καριέρας του, στη Νιούελς Ολντ Μπόις και τελικά μετά από παύση ενός έτους από το ποδόσφαιρο έκλεισε την καριέρα του στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς το 1997. Τα πιο ένδοξα ποδοσφαιρικά του χρόνια τα πέρασε στη Νάπολι, όπου κέρδισε τίτλους και διακρίσεις. Στην καριέρα του με την Εθνική Αργεντινής, σκόραρε 34 τέρματα σε 91 εμφανίσεις.
Ο Ντιέγκο δεν έκρυψε ποτέ τα πάθη του. Ήταν ο άνθρωπος που έπεφτε και ξανασηκωνόταν. Ηταν ο παχύς τύπος που έπαιζε γκολφ στην Κούβα, ήταν ο κοκαλιάρης από το Noche del Diez. Ηταν ο καλύτερος και ο χειρότερος άνδρας της Κλαούντια, αυτός που έδινε μάχες με τους δαίμονές του. Χόρευε ταγκό και σάλσα εντός κι εκτός γηπέδου. Ήταν ο άνθρωπος που δεν έκρυβε ποτέ τα λόγια του. Ήταν ο άνθρωπος που πάλευε με τους δαίμονές του και δεν μπορούσε να κρυφτεί ούτε πίσω από καθρέφτες.
Είναι ο Θεός της μπάλας, είναι ο ποδοσφαιριστής που φέρει πάνω του ακόμα και το χέρι του Θεού.
Το «χέρι του Θεού» όμως ακολούθησε το γκολ του αιώνα. Μπορεί το αμφισβητούμενο γκολ με το χέρι να ξεσήκωσε πάθη, κανένας όμως πραγματικός φίλαθλος και λάτρης του αθλήματος, δεν μπορεί παρά να μην μιλήσει για το απαράμιλλης δεξιοτέχνιας «γκολ του αιώνα» στο ίδιο ματς.
Η πόλη του ανήκει: Οταν ο Μαραντόνα οδήγησε τη Νάπολι στο πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 33 χρόνια
Στις 30 Ιουνίου του 1984, η Νάπολι έσπασε ρεκόρ δίνοντας 12 εκατομμύρια ευρώ στην Μπαρτσελόνα για να αποκτήσει τον Ντιέγκο Μαραντόνα θέλοντας να καθίσει στον θρόνο της ποδοσφαιρικής Ιταλίας για πρώτη φορά στην ιστορία της. Μπορεί να μην τα κατάφερε αμέσως, όμως η σεζόν 1986-87 θα είναι για πάντα χαραγμένη στην ιστορία όχι του συλλόγου αλλά της πόλης.
Ενα βράδυ, πριν από 33 χρόνια, δεν κοιμήθηκε κανείς στη πόλη της νότιας Ιταλίας καθώς η Νάπολι πανηγύριζε το πρώτο της σκουντέτο, ενώ λίγες ημέρες αργότερα έμελλε να κάνει το double νικώντας 4-0 την Αταλάντα στον τελικό Κυπέλλου. Ως τότε, καμία ομάδα της νότιας Ιταλίας δεν είχε φτάσει στην κορυφή του πρωταθλήματος. Για αυτό ο Ντιέγκο Μαραντόνα εξελίχθηκε σε ένα σύμβολο της πόλης. Δεν θα ήταν υπερβολή αν πούμε πως ο Μαραντόνα λατρεύεται σαν θρησκεία στη Νάπολη.
Όταν ο Ντιέγκο ξέσπασε κατά της FIFA
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, που ποτέ δεν μάσησε τα λόγια του, ο άνθρωπος που για κάποιους είναι αυτός που αγαπάς να μισείς, και που πάντα ήταν σε κόντρα με τον Σεπ Μπλάτερ της FIFA, το όχι και τόσο μακρινό 2015, είχε κάθε λόγο να τα βάλει με την FIFA, έπειτα από τις συλλήψεις μελών της για δωροδοκία και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Δεν φοβήθηκε να πει πως πρέπει στην θέση του προέδρου της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου να μπει ένα πραγματικό άτομο του ποδοσφαίρου, ενώ χαρακτήρισε συμφεροντολόγο τον Μισέλ Πλατινί της UEFA.
«Ο κόσμος έλεγε πως είμαι τρελός. Σήμερα το FBI αποκάλυψε την αλήθεια. H FIFA εισπράττει σχεδόν 1,5 δισ. την στιγμή που υπάρχουν παίκτες που δεν παίρνουν πάνω από 150 δολάρια. Σήμερα δεν υπάρχει καν ποδόσφαιρο, ούτε και διαφάνεια. Μόνο ψέματα στους ανθρώπους και ένα σόου για να εκλεχθεί εκ νέου ο Μπλάτερ. Τώρα θα δούμε όμως αν θα καταφέρει να επανεκλεγεί έπειτα από όλα αυτά που έγιναν. Πού ήταν ο Μπλάτερ όταν γινόντουσαν όλα αυτά;»...
Η πικρία για το Μουντιάλ του 1994
Ο Μαραντόνα και η Ομοσπονδία της Αργεντινής ισχυρίζονται ότι η FIFA πρόδωσε τον παίκτη στο Μουντιάλ του 1994. Έχοντας τιμωρηθεί τρία χρόνια πριν για χρήση παράνομων ουσιών, φαίνεται ότι η FIFA προσέγγισε τον Ντιεγκίτο για να κάνει μια συμφωνία μαζί του: στο Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994 χρειαζόταν ο Μαραντόνα για να ανεβάσει το πρεστίζ της διοργάνωσης με το όνομα και την προσωπικότητά του. Ωστόσο δεν ήταν σε καλή κατάσταση και ίσως χρειαζόταν τη βοήθεια κάποιων ουσιών για να ξαναβρεί τη φόρμα του. Η FIFA δέχτηκε να αποσιωπήσει και να κρύψει το μυστικό…
Όμως, ο Μαραντόνα έπαιξε μόνο στα δύο πρώτα ματς, σκοράροντας και κόντρα στην Εθνική Ελλάδος, αλλά του έγινε αντιντόπινγκ κοντρόλ και δεν το πέρασε. Έτσι τιμωρήθηκε για 15 μήνες, με τον ίδιο και την αργεντίνικη ομοσπονδία να καταφέρονται εναντίον της FIFA, θεωρώντας ότι τους πρόδωσε…
Όταν ο Μαραντόνα δίχασε την Ιταλία
Το 1990 η τελική φάση του Μουντιάλ έγινε στην Ιταλία, που επικράτησε της υποψηφιότητας των Σοβιετικών, οι οποίοι έκαναν την τελευταία τους διεθνή εμφάνιση σ’ αυτό το παγκόσμιο κύπελλο. Κι αυτή ήταν μόνο μία απ’ τις ιδιαιτερότητες εκείνου του Μουντιάλ, που πρόσφερε πολλές συγκινήσεις, αλλά δυσανάλογα φτωχό θέαμα. Η squadra azzurra έφθασε ως γηπεδούχος, και με εφήμερο ήρωα της μιας διοργάνωσης τον Τοτό Σκυλάτσι στον ημιτελικό, που θα γινόταν στη Νάπολι. Εκεί όμως θα αντιμετώπιζε την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα, που λατρευόταν σαν θεός από τους Ναπολιτάνους, γιατί άλλαξε επίπεδο στην τοπική ομάδα, δίνοντάς της τίτλους και διακρίσεις -ανάμεσά τους και το δεύτερο πρωτάθλημα του συλλόγου, λίγες βδομάδες πριν την έναρξη του παγκοσμίου κυπέλλου.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, οι Ιταλοί οπαδοί να μην ξέρουν ποια εθνική ομάδα να υποστηρίξουν, από τη μια τη Squadra Azzura ή την Εθνική Αργεντινής, με τον μεγάλο της Ντιέγκο.
