πλάι στους υπνόσακους από κουρέλια των ατόμων «δίχως σταθερές συντεταγμένες», που κοιμούνται κουλουριασμένα σε εισόδους κτιρίων, παγκάκια και πάρκα.
Είναι οι δικοί μας άνθρωποι που δεν έχουν ένα σπίτι για να μείνουν μέσα, έτσι ώστε να προστατευτούν από τον COVID- 19 και κατ’ επέκταση να προστατεύσουν – με τη σειρά τους – όλους εμάς. Πως μπορούμε να περιμένουμε από μία κατηγορία συνανθρώπων μας- στους οποίους η πολιτεία έχει γυρίσει την πλάτη- να αναλάβουν την ατομική τους ευθύνη;
H κινητή μονάδα των Γιατρών του Κόσμου κάνει επιτόπιες παρεμβάσεις σε περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά, με στόχο τη θωράκιση του άστεγου πληθυσμού, που δεν έχει ούτε πληροφόρηση, ούτε προστατευτικά μέσα. Είμαστε στο Δρόμο, χαρτογραφώντας περιοχές, διερευνώντας και καταγράφοντας τις ανάγκες των ανέστιων. Συζητάμε μαζί τους, τους ενημερώνουμε και τους προσφέρουμε kit υγιεινής, τα οποία περιέχουν σαπούνι, αντισηπτικό υγρό, ενημερωτικό φυλλάδιο, γάντια και μάσκες. Το βρετανικό περιοδικό Big Issue ήταν από τα πρώτα που έθεσαν, πριν από λίγες ημέρες, το ερώτημα «πως απομονώνεται και πως προφυλάσσεται από τον κορωνοϊο ένας άστεγος;» θίγοντας την απουσία λήψης μέτρων για τα πιο ευάλωτα άτομα των μητροπόλεων , που βιώνουν ακραία φτώχεια και θεωρούνται ομάδες υψηλού κινδύνου. Και αυτό αφορά τη Βρετανία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Ελλάδα. Η λίστα των κρατών είναι πια ανεξάντλητη. Και το στοίχημα δεν είναι άλλο από τη δημιουργία μίας κοινότητας ενσυναίσθησης και αλληλεγγύης. Μένουμε όλοι σπίτι; Και εκείνοι που δεν έχουν; Είναι συλλογική μας ευθύνη η θωράκιση τους. Για την προστασία τους, για την προστασία μας.
