Από εκείνη τη στιγμή, δεν ήταν πλέον θέμα εάν τα Παράσιτα θα έβαζαν τη Νότια Κορέα για πρώτη φορά στα Οσκαρ, αλλά το πόσα Οσκαρ θα έπαιρναν.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο για τα Παράσιτα ήταν η ίδια η ιστορία των Οσκαρ. Μέχρι σήμερα δεν είχαν βραβεύσει καμία ξενόγλωσση ταινία με το μεγαλύτερο βραβείο, αυτό της Καλύτερης Ταινίας, αλλά και με άλλα μεγάλα Οσκαρ. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης στις Χρυσές Σφαίρες πριν λίγο καιρό, κερδίζοντας το βραβείο καλύτερης ξένης ταινίας, είχε δηλώσει ότι μόλις ξεπεράσετε το θέμα των υπότιτλων θα μπείτε σε έναν κόσμο πολλών εκπληκτικών ταινιών.
Τα Παράσιτα είναι ένα υβρίδιο μαύρης σάτιρας, θρίλερ και αλληγορίας για την ζωή των προνομιούχων και των μη προνομιούχων στη σύγχρονη Σεούλ, ταινία που σύμφωνα με την κριτική της εφημερίδας The Wall Street Journal «είναι πάντα μπροστά από τον θεατή της, σε κάθε σεκάνς».
Οι ζωές δύο οικογενειών – μιας πλούσιας και μιας πιο φτωχής – τέμνονται στα Παράσιτα. Καθώς η ιστορία ξεδιπλώνεται, πολλά από αυτά που βρίσκονται στην επιφάνεια δεν είναι ακριβώς αυτά που φαίνονται
Ο 50χρονος σκηνοθέτης, έχει επισημάνει ότι η ταινία έχει στοιχεία κοινωνικού σχολιασμού και στην πραγματικότητα προήλθε από προσωπικές του εμπειρίες.
«Όταν ήμουν στο κολέγιο, έκανα μαθήματα στα παιδιά μιας πλούσιας οικογένειας και θυμάμαι το μυστηριώδες συναίσθημα που μου έβγαζε από αυτό το σπίτι – την απόκοσμη ατμόσφαιρα και τη μυρωδιά» δήλωσε στον AV Club. «Ο μαθητής μου ήταν ένα μικρό αγόρι που με είχε πάει στο δεύτερο όροφο του σπιτιού για να μου δείξει την προσωπική του σάουντα. Και θυμάμαι ότι είχα εκπλαγεί με το γεγονός ότι ένα σπίτι είχε ιδιωτική σάουνα».
