Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο τραγουδοποιός Γιώργος Ζήκας, μία από τις εμβληματικές μορφές του πενταγράμμου της περίφημης σχολής της Θεσσαλονίκης. ΔΕΙΤΕ ΒΙΝΤΕΟ
Την είδηση θανάτου του Γιώργου Ζήκα έκανε γνωσή με ανάρτησή του στο Facebook, ο Θεσσαλονικιός διανοούμενος, Θωμάς Κοροβίνης.
Βιογραφικό
Ο Γιώργος Ζήκας γεννήθηκε στις 16 Μαΐου του 1949 στη Θεσσαλονίκη.
Σταμάτησε το σχολείο στην Γ' Γυμνασίου και σε ηλικία 16 ετών έγινε σχεδιαστής μόδας. Μετά τον στρατό άρχισε να φτιάχνει κοσμήματα.
Με όχημα το κόσμημα πήγε στο Παρίσι όπου εκεί ξανασυναντήθηκε με τη μόδα. Στη συνέχεια άνοιξε μπαρ στη Θεσσαλονίκη και σε νησιά. Γύρω στα 30 έπεσε στα χέρια του τυχαία ένα μπουζούκι και άρχισε να σκαρώνει με αυτό τραγούδια.
Εμφανίστηκε στη μουσική σκηνή το 1985. Ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν ο άνθρωπος που τον «έσπρωξε» στη δισκογραφία.
Δείτε το υπέροχο τραγούδι "Από βαρύ ζεϊμπέκικο μέχρι σκληρό ροκάκι", του Γιώργου Ζήκα. Η πρώτη εκτέλεση είναι με τον Σταύρο Λογαρίδη στην πρώτη δισκογραφική δουλειά του Ζήκα, το LP "Με τα φεγγάρια χάνομαι" το 1985.
Δείτε το υπέροχο τραγούδι "Από βαρύ ζεϊμπέκικο μέχρι σκληρό ροκάκι", του Γιώργου Ζήκα. Η πρώτη εκτέλεση είναι με τον Σταύρο Λογαρίδη στην πρώτη δισκογραφική δουλειά του Ζήκα, το LP "Με τα φεγγάρια χάνομαι" το 1985.
Από βαρύ ζεϊμπέκικο μέχρι σκληρό ροκάκι
θα πάμε να χορέψουμε, φτάνει να ’χεις μεράκι.
Όλα θα τα γυρίσουμε στην Κρήνη, στο Βαρδάρη,
φτάνει να θέλεις, κούκλα μου, φτάνει να σου γουστάρει.
Δε θέλω να ’μαι ο ένας σου, μα ο ένας απ’ τους δέκα,
όχι απ’ αυτούς που σέρνουνε να δούνε μια γυναίκα,
μα απ’ αυτούς που καρτερούν και ψάχνουν ευκαιρία
να σε πετύχουν μόνη σου και σε αδυναμία.
Θέλω να πίνεις, να γελάς, θέλω να μη σε νοιάζει,
κι όταν στο κέφι σου θα ’ρθεις, μωρό μου, να τα βγάζεις
τα κόκκινα γοβάκια σου και τις λεπτές σου κάλτσες,
τη φούστα και τη μπλούζα σου και να τρελαίνεις μάγκες...
@ Καλό ταξίδι...
θα πάμε να χορέψουμε, φτάνει να ’χεις μεράκι.
Όλα θα τα γυρίσουμε στην Κρήνη, στο Βαρδάρη,
φτάνει να θέλεις, κούκλα μου, φτάνει να σου γουστάρει.
Δε θέλω να ’μαι ο ένας σου, μα ο ένας απ’ τους δέκα,
όχι απ’ αυτούς που σέρνουνε να δούνε μια γυναίκα,
μα απ’ αυτούς που καρτερούν και ψάχνουν ευκαιρία
να σε πετύχουν μόνη σου και σε αδυναμία.
Θέλω να πίνεις, να γελάς, θέλω να μη σε νοιάζει,
κι όταν στο κέφι σου θα ’ρθεις, μωρό μου, να τα βγάζεις
τα κόκκινα γοβάκια σου και τις λεπτές σου κάλτσες,
τη φούστα και τη μπλούζα σου και να τρελαίνεις μάγκες...
@ Καλό ταξίδι...