Επί τρία χρόνια, ο Λάκης Λαζόπουλος βίωνε ένα πραγματικό δράμα αλλά προτίμησε να κρατήσει το ...
στόμα του κλειστό.
Σήμερα μιλά για πρώτη φορά στο ένθετο RealLife της RealNews για το θάνατο της συζύγου του Τασούλας μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.
Είναι η πρώτη φορά που μιλάς μετά την απώλειά σου, Λάκη...
Δε μου αρέσει να μοιράζομαι τα άσχημα συναισθήματα με τον κόσμο. Αυτή είναι μια απόφαση χρόνων που έχω πάρει: να μοιράζομαι μαζί του την τέχνη μου και τίποτα πέραν αυτού. Αυτός ήταν άλλωστε, και ο λόγος που δεν πήγα τόσα χρόνια να σηκώσω σημαία και να πω «περνάω δύσκολα, σας παρακαλώ σεβαστείτε το».
Γενικά, όπως ξέρεις καλά κι εσύ, δεν είμαι «παρακαλετάκιας» σε οποιονδήποτε τομέα. Θέλω να σηκώνω το βάρος που μου αναλογεί κάθε φορά κι έτσι κινούμαι πάντα. Προτίμησα να σιωπήσω και μιλάω τώρα μόνο σε εσένα – μια εξαίρεση.
Ήταν μια δύσκολη περίοδος που αγωνιστήκατε μαζί…
Μαζί, ναι! Και έχω να σου αποκαλύψω πως κράτησα σημειώσεις σε όλο αυτό το διάστημα, που θα κυκλοφορήσουν σε βιβλίο. Γράφω για όλη την πορεία των τριών χρόνων. Για όλες τις αγωνίες, τις προσευχές, τους αγώνες, τις άγριες στιγμές, τις στιγμές της απόγνωσης και αυτές της αισιοδοξίας.
Γράφω πως δεν πρέπει κανείς να παραδίδει τα όπλα, πως πρέπει να κοιτά μπροστά, να μην το βάζει κάτω, να κρατά το χέρι των δικών του και να δυναμώνει από αυτούς, να προσπαθεί να μη χάνει το χιούμορ του, να παλεύει.
Ξέρω πως είχε χιούμορ και η Τασούλα…
Είχε, ναι, και κάναμε χιούμορ μέχρι το τέλος. Όσο δύσκολα κι αν ήταν τα πράγματα. Το παν είναι να ξέρει ο ασθενής όλη την αλήθεια, όπως η Τασούλα, και να μάχεται παίρνοντας δύναμη από αυτούς που τον αγαπούν αληθινά. Μέσα από αυτό το βιβλίο που ετοιμάζω, θέλω να βοηθήσω άλλους ανθρώπους που δίνουν τη δική τους μάχη- ή από τη θέση του ασθενούς ή από τη θέση αυτού που είναι στο πλάι του.
