Από την εποχή του Γιώργου Κοσκωτά και της εφημερίδας «24 ωρες», που εξέδιδε τότε, είχαμε να δούμε τέτοια «μαχαιρώματα» στον χώρο των ΜΜΕ, όπως αυτά που έγιναν μεταξύ του Αλέξη Παπαχελά και του Νίκου Χατζηνικολάου. Αλλά και τα όσα συμβαίνουν στην αντίπερα όχθη και στην εφημερίδα «Documento», του κ. Κώστα Βαξεβάνη, που προκάλεσε…
εμφύλιο μεταξύ του επίσημου σταθμού του ΣΥΡΙΖΑ με το περιβάλλον του πρώην Μαξίμου.
Εκείνη την εποχή του δίσεκτου 1988, ο Κοσκωτάς, αφού είχε αγοράσει τον Ολυμπιακό και μια σειρά από εφημερίδες, αποφάσιζε να εκδώσει στην Ελλάδα τις «24ωρες» (αν θυμόμαστε καλά, κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1988), αντιγράφοντας επί της ουσίας τόσο το στήσιμο όσο και τη λογική της «USA today».
Στις σελίδες αυτής της πρωτοποριακής για τα ελληνικά δεδομένα εφημερίδας, υπήρχε μεταξύ άλλων και μια στήλη για τα ΜΜΕ. Εκεί κάποια στιγμή ο Κοσκωτάς, για να αμυνθεί στις επιθέσεις που δεχόταν, αποφάσιζε να ανοίξει τον φάκελο των εκδοτών-αντιπάλων του και να βγάλει πολλές από τις άγνωστες ιστορίες για τα έργα και ημέρες τους.
Κάτι τέτοιο είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσει κυριολεκτικά πόλεμος μεταξύ των εκδοτών της εποχής, που για πρώτη φορά είδαν να τους κρεμάει ένας ανταγωνιστής τους στα… μανταλάκια.
Από τότε κύλησαν πολλά χρόνια, για να φτάσουμε στην εποχή μιας ακόμη μεγάλης σύγκρουσης στον χώρο του Τύπου, με δημοσιογράφους να γίνονται εκείνοι είδηση.
Ήταν η απίστευτη τότε μάχη (1995-1996) μεταξύ του Γ. Κύρτσου και του αείμνηστου πλέον Δημήτρη Ρίζου. Και τότε είχαν ακουστεί και γραφτεί σημεία και τέρατα, που οδήγησαν στη διάσπαση του «Ελεύθερου Τύπου».
Πες ότι οι δύο προηγούμενες συγκρούσεις είχαν μια λογική. Το ερώτημα σήμερα είναι, τι κρύβεται πίσω από την άγρια επίθεση που έγινε στον Νίκο Χατζηνικολάου (εκδότη της «RealNews») από την «Καθημερινή» και το σκίτσο που δημοσίευσε η εφημερίδα την οποία διευθύνει ο Αλέξης Παπαχελάς.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Νίκος Χατζηνικολάου, κάνοντας πρεμιέρα της εκπομπής του στον ΑΝΤ1,«έκλεισε» συνέντευξη με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.Αποτέλεσμα, η «Καθημερινή», η οποία υποστηρίζει, όπως και η εφημερίδα του κ. Χατζηνικολάου, ιδεολογικά την κυβέρνηση να δημοσιεύσει ένα σκίτσο με τον δημοσιογράφο να γλείφει το χέρι του πρωθυπουργού, κάτι που προκάλεσε την «έκρηξη» του Ν. Χατζηνικολάου. Η αντίδραση του γνωστού εκδότη ήταν εξίσου σκληρή, καθώς με ένα tweet, που αναπαρήγαγε τη γελοιογραφία του Ηλία Μακρή στην «Κ», σχολίασε:
«Κουίζ για προχωρημένους: Ποιος διευθυντής καθημερινής εφημερίδας μετέχει στον πρωινό καφέ ισχυρής πρεσβείας και γλείφει το χέρι του πρέσβη κατά την έναρξη και κατά τη λήξη της συνεδρίασης;».
«Κουίζ για προχωρημένους: Ποιος διευθυντής καθημερινής εφημερίδας μετέχει στον πρωινό καφέ ισχυρής πρεσβείας και γλείφει το χέρι του πρέσβη κατά την έναρξη και κατά τη λήξη της συνεδρίασης;».
O Χατζηνικολάου επανήλθε με νέο tweet: «Αύριο νέο κουίζ! Για διευθυντή εφημερίδας που παίζει παιχνίδια πίσω από την πλάτη του αφεντικού του, εξυπηρετώντας… αφιλοκερδώς τα συμφέροντα εταιρείας συμφερόντων συγγενούς υπουργού!».
Σύμφωνα με πληροφορίες υπήρξε κυβερνητική παρέμβαση, αλλά και γνωστού επιχειρηματία που έχει εμπλακεί και στα μιντιακά,προκειμένου να πέσουν οι τόνοι και να αποκλιμακωθεί η ένταση και για αυτό ίσως δεν μπορεί κάποιος να βρει τα επίμαχα tweets στον λογαριασμό του Ν. Χατζηνικολάου, σε αντίθεση με το σκίτσο του Ηλία Μακρή που μπορεί κάποιος να το βρει και στην ηλεκτρονική έκδοση της «Καθημερινής».
Σύμφωνα με πληροφορίες υπήρξε κυβερνητική παρέμβαση, αλλά και γνωστού επιχειρηματία που έχει εμπλακεί και στα μιντιακά,προκειμένου να πέσουν οι τόνοι και να αποκλιμακωθεί η ένταση και για αυτό ίσως δεν μπορεί κάποιος να βρει τα επίμαχα tweets στον λογαριασμό του Ν. Χατζηνικολάου, σε αντίθεση με το σκίτσο του Ηλία Μακρή που μπορεί κάποιος να το βρει και στην ηλεκτρονική έκδοση της «Καθημερινής».
Η κόντρα από την εποχή του MEGA…λου καναλιού
Γνωρίζοντες τα πράγματα, η σχέση των δύο ανδρών ουδέποτε ήταν καλές. Όπως έγραψε και η έμπειρη στο παρασκήνιο των μιντιακών τεκταινομένων Ντέπυ Γκολεμά, για τη σχέση των δύο από την εποχή του Mega θα μπορούσε να γραφτεί βιβλίο.
Και πράγματι, αν ανατρέξει κάποιος στο αρχείο της «Καθημερινής», διαβάζει σε ένα κείμενο με ημερομηνία 3 Αυγούστου 2003και με τίτλο «Μάχη εξουσίας με πρόσωπα και μετοχές», τα παρακάτω:
«Μένει ή φεύγει ο Νίκος Χατζηνικολάου από το Mega; Αυτό είναι το φλέγον ερώτημα των ημερών. Ωστόσο, η κρίση στο κανάλι, η οποία εδώ κι έναν μήνα περνάει από στάδια έξαρσης και ύφεσης, υπερβαίνει κατά πολύ το πρόσωπο του γνωστού δημοσιογράφου.Η φετινή σεζόν υπήρξε δύσκολη για το Mega, αφού έχασε την πρωτιά στα δελτία ειδήσεων, την οποία κέρδισε ο ANT1. Με αφορμή αυτήν την πτώση, διατυπώθηκαν προτάσεις για την αναδιοργάνωση του ειδησεογραφικού/ενημερωτικού τομέα, οι οποίες όμως έσπειραν θύελλες στην τετράδα των εκδοτών-ιδιοκτητών και έφεραν, δύο φορές έως τώρα, τον N. Χατζηνικολάου στα πρόθυρα της παραίτησης. Φαινομενικά, η μάχη διεξάγεται γύρω από την αρμοδιότητα, τη σύνθεση και τους ρόλους των μελών του διευθυντηρίου, της στελεχικής ομάδας που θα πλαισιώνει τον κ. Χατζηνικολάου ως διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης. Διευθυντήριο “υπό” ή “παρά τω γενικώ διευθυντή”; Διευθυντήριο που θα συνεδριάζει καθημερινά ή άπαξ της εβδομάδας; Θα υπάρχει θέση διευθυντή ειδήσεων και, αν ναι, θα ανατεθεί αυτή στον Αλέξη Παπαχελά;».
Για τον έλεγχο του καναλιού
«Ίσως οι διαφορές αυτές θυμίζουν τους καβγάδες των τραγουδιστών των νυχτερινών κέντρων για το ποιο όνομα θα μπει πιο ψηλά στη μαρκίζα, ενώ το επίθετο πριν από τη λέξη “διευθυντής” (σκέτος, γενικός, αναπληρωτής) μοιάζει να αποκτά μεταφυσική σημασία. Όμως, στην πραγματικότητα, το περιεχόμενό τους είναι εξαιρετικά πεζό και πρακτικό και δεν έχει σχέση τόσο με προσωπικές συμπάθειες, αντιπάθειες, όσο με τη σκληρή μάχη για τον επιχειρηματικό και ενδεχομένως τον πολιτικό έλεγχο του καναλιού. Το θέμα δεν είναι αν η διεύθυνση του τομέα των ειδήσεων θα είναι μονοπρόσωπη ή διπολική ή πολυπολική, αλλά το αν ο φιλοκυβερνητικός πόλος στο εσωτερικό του Τηλέτυπου θα καταφέρει να επιβληθεί έναντι του δεύτερου, που προτιμά να μείνουν τα πράγματα ως έχουν. Μολονότι τυπικά οι αποφάσεις στο ΔΣ της Τηλέτυπος πρέπει να παίρνονται ομόφωνα, μολονότι και οι τέσσερις εκδότες είναι τυπικά ίσοι, είναι αυτονόητο πως κάποιοι είναι περισσότερο ίσοι από τους άλλους. Και η μετοχική σύνθεση της εταιρείας είναι ένα σοβαρό μέτρο της “ισότητας”. Τα “δέκατα” στο κτίριο της οδού Μεσογείων, όπου βρίσκεται η έδρα του Mega, ανεβάζουν τον πυρετό στη Σοφοκλέους».
Ανησυχητικά σημεία
«Πολλά είναι τα ανησυχητικά σημεία σε αυτή την υπόθεση. Κατ’ αρχάς, η έλλειψη διαφάνειας και το ιδιωτικό παιχνίδι που παίζεται πάνω σε ένα δημόσιο αγαθό, δηλαδή τις συχνότητες. Εξίσου ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι καταξιωμένοι δημοσιογράφοι δεν κρίνονται με βάση την αντικειμενική αξία και τα επαγγελματικά προσόντα τους, αλλά με τον βαθμό ταύτισής τους με τον φιλοκυβερνητικό ή τον έτερο πόλο στο εσωτερικό της εταιρείας. Στη δημοσιογραφική πιάτσα δεν αναρωτιόμαστε “ποιος είναι” ο τάδε συνάδελφος, αλλά ρωτάμε “ποιανού, τίνος είναι;”. Και, ρητά ή σιωπηρά, ακολουθεί η ερώτηση “ποια επιχειρηματικά συμφέροντα θα υπερασπιστεί, ποια πολιτική γραμμή θα προωθήσει;”. Από τη διάρθρωση της διευθυντικής πυραμίδας θα εξαρτηθεί το ποιος πόλος (Μπόμπολας-Λαμπράκης, Τεγόπουλος-Βαρδινογιάννης) θα ενισχυθεί ώστε να στρέψει το κανάλι προς την κατεύθυνση των πολιτικών επιλογών του, ποιος θα έχει τον κύριο λόγο, ποιο κόμμα (ή ποια πρόσωπα και ποιες τάσεις μέσα στο ίδιο κόμμα), ιδίως εν όψει εκλογών, θα προβληθεί περισσότερο.Πάντως, το σκηνικό αυτό διευκολύνει την αποσιώπηση των ευθυνών και του κ. Χατζηνικολάου για την αρνητική (από άποψη τηλεθέασης) πορεία του καναλιού και επιτρέπει στον ίδιο να εμφανίζεται ως θύμα πολιτικών σκοπιμοτήτων, γεγονός που μόνον ως έναν βαθμό είναι αλήθεια.Ανεξάρτητα από το αν η δεύτερη πρόθεση παραίτησης του κ. Χαντζηνικολάου θα υλοποιηθεί, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η διαμάχη για την εξουσία στο Mega θα ενταθεί και πιθανόν οι αντανακλάσεις της να επηρεάσουν το συνολικότερο μιντιακό, αλλά και το προεκλογικό και το μετεκλογικό τοπίο».
Από τότε έγιναν πολλά και οι δύο μεγάλοι δημοσιογράφοι βρέθηκαν σε άλλα μετερίζια. Ο ένας έγινε διευθυντής της «Καθημερινής» και ο έτερος εκδότης της «Real», ενός ραδιοφώνου και site.
Ο Νίκος Χατζηνικολάου τον τελευταίο καιρό είχε στοχοποιηθεί αρκετές φορές ανώνυμα για ρύθμιση χρεών του και για τις οφειλές που έχει.
Μάλιστα, τα σχόλια που είχαν ακουστεί με αφορμή μια νυκτερινή έξοδό του είχαν προκαλέσει την οργισμένη αντίδρασή του: «Έχει και η αθλιότητα τα όρια της! “Θύμωσαν” ορισμένοι-εγκάθετοι για να πλήξουν τη “RealΝews” και τον Real FM – γιατί λέει βγήκα έξω τη βραδιά της γιορτής μου για πρώτη φορά μετά από 3 χρόνια… Δεν ντρέπονται; Πρώτον, ως φυσικό πρόσωπο δεν χρωστάω τίποτε σε κανέναν.Δεύτερον, για να σταματήσει η λάσπη, σας ενημερώνω ότι ο τραπεζικός δανεισμός του Realgroup –που είναι από τους μικρότερους του κλάδου– είναι ενήμερος και εξυπηρετείται κανονικά. Όσο για τα χρέη προς το Δημόσιο,που αποτελούν το ένα τρίτο του ετήσιου τζίρου του Realgroup, η εταιρεία έκανε αίτηση και θα μπει στον εξωδικαστικό συμβιβασμό για να τα αποπληρώσει μέχρι δεκάρας.Ας σεβαστούν τουλάχιστον ότι δώσαμε μέσα στην κρίση δουλειά σε περισσότερους από 200 ανθρώπους! Γνωρίζουν ότι οι δυσκολίες μας προήλθαν από την κατάρρευση των κυκλοφοριών και των εσόδων όλων ανεξαιρέτως των εφημερίδων,αλλά στοχοποιούν μόνον εμάς! Τους ενοχλεί η ανεξαρτησία μας.Και θεωρούν ότι βρήκαν τρόπο να μας “κοντύνουν”… Κάνουν λάθος και θα το διαπιστώσουν σύντομα! Ντροπή τόση λάσπη! Ντροπή τόσο βρόμικος και υπόγειος πόλεμος! Η απάντησή μας θα είναι να δυναμώσουμε ακόμη περισσότερο την ανεξάρτητη δημοσιογραφική φωνή μας!». Αυτά είχε γράψει ο Χατζηνικολάου τότε.
Η σκληρή απάντηση των σκιτσογράφων
Με αφορμή (προφανώς) τα κουίζ του Νίκου Χατζηνικολάου στο Τwitter για το σκίτσο του Ηλία Μακρή (δείτε εδώ), υπήρξε αντίδραση των σκιτσογράφων της «Καθημερινής», που απάντησαν με κείμενό τους μέσω της εφημερίδας. Ακολουθεί η απάντηση των Ηλία Μακρή, Ανδρέα Πετρουλάκη και Δημήτρη Χαντζόπουλου: «Υπάρχουν ορισμένοι που πιστεύουν ότι οι εφημερίδες είναι λόχοι. Ότι πρόκειται για ανθρωπομάζες που χειραγωγούνται από μία διοίκηση για να εξυπηρετηθούν οι σκοποί της και φαντασιώνονται συνωμοσίες πίσω από κάθε δημοσιογραφικό κείμενο ή σκίτσο. Δεν γνωρίζουμε από ποιες προσωπικές παραστάσεις προέρχεται αυτή τους η αντίληψη, αλλά ας ψάξουν αλλού να βρούνε δημοσιογραφικούς στρατούς.
Η “Καθημερινή” είναι ένα σύνολο ελεύθερων ανθρώπων, με ανεξαρτησία γνώμης και έκφρασης, και οι μόνοι υπεύθυνοι για τα κείμενα και τα σκίτσα που δημοσιεύει είναι οι υπογράφοντες. Ειδικότερα οι τρεις γελοιογράφοι της “Καθημερινής” είμαστε όλοι πάνω από τριάντα χρόνια επαγγελματίες δημιουργοί και θεωρούμε αδιανόητο να υπάρχει οποιοσδήποτε που πιστεύει ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν να υπακούμε σε εντολές ή κατευθύνσεις που μας δίνει η διεύθυνση της εφημερίδας. Νομίζουμε ότι η δουλειά μας αυτές τις δεκαετίες είναι απόδειξη της ανεξαρτησίας της γνώμης μας και της ελευθερίας που έχουμε μέσα στην εφημερίδα να εκφραζόμαστε, και θεωρούμε μεγάλη επαγγελματική προσβολή να μας θεωρεί κάποιος όργανα ή εντολοδόχους.
Γνωρίζουμε ότι δεν αντέχουν όλοι τη σάτιρα. Έχουμε και κατά το παρελθόν δεχτεί επιθέσεις από ανθρώπους και κόμματα που ενοχλήθηκαν από σκίτσα μας, αλλά αυτό είναι συνθήκη της δουλειάς. Αυτό που συμβαίνει για πρώτη φορά και αποτελεί οδυνηρή έκπληξη είναι να μην απευθύνονται σε μας ως αυτόνομες δημοσιογραφικές προσωπικότητες, αλλά στη διεύθυνση της εφημερίδας, ωσάν να ήμασταν εκτελεστικά της όργανα. Δεν είναι μόνο εκτός πραγματικότητας, είναι και εξοργιστικό».
Η “Καθημερινή” είναι ένα σύνολο ελεύθερων ανθρώπων, με ανεξαρτησία γνώμης και έκφρασης, και οι μόνοι υπεύθυνοι για τα κείμενα και τα σκίτσα που δημοσιεύει είναι οι υπογράφοντες. Ειδικότερα οι τρεις γελοιογράφοι της “Καθημερινής” είμαστε όλοι πάνω από τριάντα χρόνια επαγγελματίες δημιουργοί και θεωρούμε αδιανόητο να υπάρχει οποιοσδήποτε που πιστεύει ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν να υπακούμε σε εντολές ή κατευθύνσεις που μας δίνει η διεύθυνση της εφημερίδας. Νομίζουμε ότι η δουλειά μας αυτές τις δεκαετίες είναι απόδειξη της ανεξαρτησίας της γνώμης μας και της ελευθερίας που έχουμε μέσα στην εφημερίδα να εκφραζόμαστε, και θεωρούμε μεγάλη επαγγελματική προσβολή να μας θεωρεί κάποιος όργανα ή εντολοδόχους.
Γνωρίζουμε ότι δεν αντέχουν όλοι τη σάτιρα. Έχουμε και κατά το παρελθόν δεχτεί επιθέσεις από ανθρώπους και κόμματα που ενοχλήθηκαν από σκίτσα μας, αλλά αυτό είναι συνθήκη της δουλειάς. Αυτό που συμβαίνει για πρώτη φορά και αποτελεί οδυνηρή έκπληξη είναι να μην απευθύνονται σε μας ως αυτόνομες δημοσιογραφικές προσωπικότητες, αλλά στη διεύθυνση της εφημερίδας, ωσάν να ήμασταν εκτελεστικά της όργανα. Δεν είναι μόνο εκτός πραγματικότητας, είναι και εξοργιστικό».
Τα… κόκκινα media χτύπησαν «Κόκκινο»
Έντονο προβληματισμό και ανησυχία προκαλούν στην Κουμουνδούρου οι ανοικτές, εμφύλιες συγκρούσεις που καταγράφονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα μεταξύ δημοσιογράφων, εκδοτών και μέσων ενημέρωσης που πρόσκεινται ιδεολογικά ή οργανικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν αυτό συνδυαστεί με την επίσκεψη του Ιβάν Σαββίδη στο Μέγαρο Μαξίμου και την επίθεση που δέχτηκε από τον «Μικροπολιτικό» των «ΝΕΩΝ» (και όχι μόνο), τότε το κλίμα στον χώρο μπορεί να χαρακτηριστεί ως και εκρηκτικό. Και αυτό, γιατί την ίδια ώρα πληθαίνουν τα σενάρια για νέα Μέσα που θα δημιουργηθούν και θα στηρίζουν το νέο προφίλ της Κουμουνδούρου, με στόχο τον περιορισμό της κυριαρχίας των ΜΜΕ που στηρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ.
Ο τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει ζητήσει από τους συνεργάτες του να συμβάλουν καταλυτικά στο παρασκήνιο, προκειμένου να πέσουν το ταχύτερο δυνατό οι τόνοι, αφού η χρονική συγκυρία δεν επιτρέπει τέτοιου είδους αψιμαχίες, όταν μάλιστα το κόμμα οδεύει προς την τελική ευθεία για τη διοργάνωση του συνεδρίου, στο οποίο ούτως ή άλλως θα υπάρξει μια δόση εσωστρέφειας, καθώς θα πρέπει να συζητηθούν τα αίτια της ήττας του καλοκαιριού αλλά και ο τρόπος ανάκαμψης προκειμένου να διεκδικηθεί η εξουσία και πάλι τα επόμενα χρόνια.
Απολύσεις και παραιτήσεις
Όλα ξεκίνησαν όταν στα μέσα του μήνα η κυριακάτικη εφημερίδα «Documento», που εκδόθηκε την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ από τον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη, ο οποίος είχε αγαστές σχέσεις με τον τότε υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκο Παππά, προχώρησε σε απολύσεις τεσσάρων υπαλλήλων, ενώ υπήρξαν και τρεις αποχωρήσεις. Είχε προηγηθεί η έντονη διαμαρτυρία της διεύθυνσης του εντύπου για το κόψιμο της διαφήμισης από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, γεγονός που, όπως ανέφερε, αντανακλά στα έσοδα και την απρόσκοπτη εκδοτική πορεία του φύλλου. «Παρασκηνιακά γίνονται κινήσεις από το Μέγαρο Μαξίμου, με στόχο να συνθλιβεί οικονομικά η εφημερίδα», όπως υποστήριζε το ίδιο το «Documento». Ο ίδιος ο κ. Βαξεβάνης θα γράψει: «Αχ, ανόητοι και αφελείς. Ο Μητσοτάκης δεν θέλει να κλείσει το #Documento επειδή, όπως λέει, χτυπάει τη γυναίκα του. Παλεύει να το κλείσει γιατί αποκαλύπτει την πολιτική του. Είναι ο πιο μαχητικός εχθρός σε όσα θέλει να καθιερώσει. Μέρος τους είναι και η οικογενειακή παντοκρατορία». Οπότε οι απολύσεις εμφανίστηκαν, όπως αναμενόταν, ως απόρροια του κλεισίματος της στρόφιγγας των εσόδων.
Αμέσως οι συντάκτες του «Documento», του documentonews.gr και του koutipandoras.gr προχώρησαν σε γενική συνέλευση τη 14η Οκτωβρίου, εκφράζοντας την αγωνία τους για το μέλλον της έκδοσης. Παράλληλα, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ κατήγγειλε μέσω ανακοίνωσης τις απολύσεις, ζητώντας την άμεση επαναπρόσληψη των εργαζομένων. Όσο περνούν οι ώρες όμως, οι αποχωρούντες αυξάνονται στους έξι.
Οι εργαζόμενοι εκδίδουν νέα ανακοίνωση, αναφέροντας ότι υπήρξε ελλιπής ανταπόκριση στην καταγγελία τους εκ μέρους της ΕΣΗΕΑ, αφού δεν έριξε καθόλου βάρος στα όσα της διεμήνυσαν περί οικονομικού στραγγαλισμού του Μέσου και ρητής αναφοράς «σε κυβερνητικές παρεμβάσεις μέσω τηλεφωνικών κλήσεων εκ μέρους του πρωθυπουργού σε διαφημιζόμενους επιχειρηματίες, προκειμένου να επιβληθούν συνθήκες ασφυξίας στην εφημερίδα». Στην Ένωση στέλνει μακροσκελή επιστολή και ο ίδιος ο κ. Βαξεβάνης, ξεκαθαρίζοντας ότι, αν και δέχεται πόλεμο από την κυβέρνηση, η εταιρεία Documento Media πληρώνει τους υπαλλήλους στην ώρα τους και σχεδόν άπαντες είναι στο μισθολόγιο. Το κλίμα στην εφημερίδα όμως παραμένει βαρύ, καθώς ανάμεσα σε αυτούς που αποχωρούν είναι και η επί τρία χρόνια διευθύντρια, Βάλια Μπαζού, η οποία αντικαταστάθηκε λίγα 24ωρα μετά από τον κ. Δεληπέτρο.
Η αλληλεγγύη στο… Κόκκινο
Οι μιντιακές συγκρούσεις στην… αυλή του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούν μόλις οι (απλήρωτοι εδώ και μήνες) εργαζόμενοι του κομματικού ραδιοσταθμού «105,5 Στο Κόκκινο» κρίνουν σκόπιμο να δηλώσουν μέσω ανακοίνωσης την αλληλεγγύη σε όσους απολύθηκαν. «Καταγγέλλουμε ανεπιφύλακτα το μπαράζ απολύσεων που εξαπολύθηκε στην εφημερίδα “Documento” και οι οποίες έχουν χαρακτήρα εκδικητικό και αυθαίρετο, καθώς και τη στοχοποίηση από τη διεύθυνση της εφημερίδας των συνδικαλιστικών διαδικασιών, των αποφάσεων και του εκπροσώπου των εργαζομένων», επισημαίνουν, μεταξύ άλλων, καταλήγοντας με νόημα πως «ένα χτύπημα σε έναν από εμάς είναι χτύπημα σε όλους μας».
Η απάντηση από τον Θανάση Καρτερό
Η ανακοίνωση του αριστερού ραδιοφωνικού σταθμού όμως δεν άρεσε καθόλου στον Θανάση Καρτερό, διευθυντή του Γραφείου Τύπου του τέως πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, που έγραψε στο Facebook ένα κείμενο 740 λέξεων υπέρ του κ. Βαξεβάνη στηλιτεύοντας σε συγκεκριμένα σημεία την ανακοίνωση των εργαζομένων. Έγραψε μεταξύ άλλων:
«Προφανώς και είναι όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση των εργαζομένων να εκφράζουν την αλληλεγγύη τους σε απολύσεις συναδέλφων τους και να ζητούν την ανάκλησή τους. Αλλά:
• Εκφράζει η ανακοίνωση αυτή, στα σημεία ιδιαίτερα που επιτίθεται δριμύτατα στη διεύθυνση της συγκεκριμένης εφημερίδας, το σύνολο των εργαζομένων του 105,5; Υπήρξε ομοφωνία στη γενική συνέλευση η οποία την έχει εγκρίνει; Υπήρξε έστω συζήτηση και δημοκρατική ανταλλαγή απόψεων;
• Οι “εργαζόμενοι-ες Στο Κόκκινο”, όπως υπογράφεται η ανακοίνωση, έχουν και στο παρελθόν σταθεί με ανάλογες ανακοινώσεις και με την ίδια δριμύτητα απέναντι σε ουκ ολίγα πογκρόμ απολύσεων στον χώρο των ΜΜΕ;».
Και η ανακοίνωση καταλήγει: «Υπάρχει άνθρωπος που να μην κατανοεί ότι ο εργασιακός μεσαίωνας στον χώρο των ΜΜΕ είναι αποτέλεσμα του ασφυκτικού ελέγχου τους από θηριώδη συμφέροντα, που μόνο την ενημέρωση δεν υπηρετούν; Και είναι πολιτικά και δημοσιογραφικά αδιάφορο ότι το “Documento”, από την πρώτη μέρα της έκδοσής του, εναντίον αυτών των συμφερόντων και των πολιτικών τους εκφραστών στέκεται; Με αποτέλεσμα δεκάδες αγωγές και μηνύσεις, στοχοποίηση και δυσφήμηση, συκοφάντηση και σωρεία fake news, παρεμπόδιση της κυκλοφορίας του, και τελικώς απόπειρα οικονομικού στραγγαλισμού του;
Να ανακληθούν οι απολύσεις; Μάλιστα. Αλλά από “εργαζόμενους-ες” σε ένα ραδιόφωνο με σήμα τη Διεθνή, το τελευταίο που θα περίμενε κανείς είναι να αγνοούν επιδεικτικά στην ανακοίνωσή τους, εν ονόματι του λογικού αιτήματος της ανάκλησης των απολύσεων, την απροκάλυπτη και χυδαία απόπειρα “απόλυσης” μιας εφημερίδας επικηρυγμένης από το σύστημα ενημέρωσης και διαπλοκής…».
του ειδικού συνεργάτη
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
