Ένα ιδιαίτερα παράξενο περιστατικό το οποίο δημιούργησε μεγάλη αμηχανία σε όσους το παρακολούθησαν, συνέβη κατά την διάρκεια της μαθητικής παρέλασης για την 28η Οκτωβρίου...
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Fx-news, οι κοπέλες που «παρέλασαν», δεν έχουν καμία σχέση με τα σχολεία του δήμου.
Η ομάδα των κοριτσιών, κατά την διάρκεια της παρέλασης μπήκαν ανάμεσα στα γκρουπ μαθητών του 3ου Γυμνασίου Νέας Φιλαδέλφειας και του Γενικού Λυκείου Νέας Χαλκηδόνας λίγο πριν τα σχολεία φτάσουν στην κεντρική πλατεία που βρισκόταν η εξέδρα των επισήμων.
Στην αρχή όλοι νόμιζαν πως πρόκειται για μαθήτριες κάποιου σχολείου του δήμου καθώς, εκτός ότι ήταν ντυμένες ανάλογα, είχαν τον ίδιο σχηματισμό με τα υπόλοιπα σχολεία, κρατώντας μάλιστα και την ελληνική σημαία. Φυσικά όμως δεν είχαν κάποια ταμπέλα που να υποδεικνύει για το πιο σχολείο εκπροσωπούσαν.
Όπως φαίνεται από το παρακάτω βίντεο, η μια κοπέλα στο κέντρο της πρώτης σειράς κρατά την ελληνική σημαία και είναι η μόνη που βηματίζει φυσιολογικά, ενώ οι υπόλοιπες κοπέλες έκαναν μιμήσεις, με διαφορετικό μοτίβο η κάθε μια.
Κείμενο με το οποίο εξηγούν γιατί προχώρησαν στην κίνηση που προκάλεσε σάλο στην παρέλαση της Νέας Φιλαδέλφειας έστειλαν τα 10 κορίτσια στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
Ανάμεσα σε άλλα γράφουν: «Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. Ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά».
Αναλυτικά το κείμενο
Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα;
Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;
Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;
Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους;
Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας.
Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.
Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.
Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. Ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.
Τι κοινό μπορεί να’χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να’χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.
Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.
Γι’ αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι… Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.
Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για «προβληματικά παιδιά». Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.
Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.
Υ.Γ.
Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.
10 «στρατιωτάκια» της υπο-κριτικής τέχνηςΕπιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.
