Για το μωρό της που είναι συνεχώς μαζί της αλλά και για την ανάρτηση στα social media μίλησε η Κλέλια Ρένεση και ξεκαθάριζε πως δεν είναι πατέρας της μικρής της...
ο Manu Chao.
«Το έκανα γιατί εκεί έχω ένα βήμα να επικοινωνήσω κάποιες σκέψεις μου με κάποιον έλεγχο. Δεν μιλάω ποτέ για τις προσωπικές μου ιστορίες, συναντήσεις, όνειρα, κατακτήσεις. Σπάνια. Και αυτό φροντίζω να το κάνω μόνο αν το κρίνω απαραίτητο και σε ένα μέσο που ο άλλος δεν αγοράζει με αντίτιμο χρημάτων ή έναντι διαφημίσεων», αναφέρει -μεταξύ άλλων- η «κύρα Καίτη» της επιτυχημένης σειράς του Alpha, «Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα», που επιστρέφει στις οθόνες μας.
Πώς είναι η ζωή με το μωρό;
Έχω ζήσει μια ζωή μ’ ένα μωρό να με κοιτάει στον καθρέφτη και μπορώ να πως πως είναι δύσκολος συνοδοιπόρος. Πάω να το κάνω κουμάντο, αλλά όλο μου ξεφεύγει. Αν ρωτάς για το πλάσμα το οποίο μεγαλώνω, είναι ένας πραγματικός δάσκαλος και η ζωή είναι σαν να πηγαίνω απ’ την αρχή σχολείο. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Πώς ένιωσες όταν έπρεπε να αφήσεις το μωράκι σου για να επιστρέψεις στην δουλειά (Μην αρχίζεις τη μουρμούρα);
Το παιδί μου είναι μαζί μου παντού και πάντα, γιατί δεν διατίθεμαι να χάσω ούτε μια ώρα «μάθημα» απ’ αυτήν. Είμαι «φυτό» που λένε.
Κλέλια, πριν από μερικές μέρες έκανες μια ανάρτηση στα social media που συζητήθηκε πολύ, φροντίζοντας να διορθώσεις κάποιες ανακρίβειες που έχουν γραφτεί για σένα. Γιατί το έκανες;
Το έκανα γιατί εκεί έχω ένα βήμα να επικοινωνήσω κάποιες σκέψεις μου με κάποιον έλεγχο. Δεν μιλάω ποτέ για τις προσωπικές μου ιστορίες, συναντήσεις, όνειρα, κατακτήσεις. Σπάνια. Και αυτό φροντίζω να το κάνω μόνο αν το κρίνω απαραίτητο και σε ένα μέσο που ο άλλος δεν αγοράζει με αντίτιμο χρημάτων ή έναντι διαφημίσεων. Γιατί η προσωπική ζωή του κάθε καλλιτέχνη δεν είναι προς πώληση και αυτό είναι βαθιά μου πεποίθηση. Έτσι, λοιπόν, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας τρόπος να εκφράσω αυτό που θέλω χωρίς μεσάζοντες που εκμεταλλεύονται καταστάσεις για να «πουλήσουν» έναντι χρημάτων ή δημοτικότητας τους. Ας μάθουμε, λοιπόν, να μη χτίζουμε στις πλάτες των άλλων. Ο καθένας ας πάρει στους ώμους τους τη σκιά του κι ας περπατήσει. Πιστεύω πως αυτός είναι ένας έντιμος τρόπος για να πορεύεσαι.
Δεν θα ήταν πιο εύκολο να δίνεις πιο συχνά συνεντεύξεις και να μιλάς και για τη προσωπική σου ζωή;
Σου έχω ήδη απαντήσει.
Έχεις πει ότι γράφεις όταν έχεις μεγάλη χαρά ή μεγάλη λύπη. Υπάρχει κάποιος στίχος που εμπνεύστηκες όταν έζησες τη χαρά της μητρότητας;
Ο τρόπος που γράφω αλλάζει και εξελίσσεται, και πώς αλλιώς άλλωστε. Πλέον γράφω και σε ηρεμία και νηφαλιότητα και έτσι το ευχαριστιέμαι περισσότερο. Στιχάκια πάνε και έρχονται στα τετράδια μου από τότε που επισκέφτηκα τη χώρα της μητρότητας, χωρίς μεγάλη επιτυχία, μπορώ να ομολογήσω. Μάλλον δεν χωράνε ακόμα οι λέξεις τις περιγραφές μου, οπότε κάτι μικραίνει και κάτι στριμώχνεται. Θα έρθει η ώρα που θα έχουν όλα το «σχήμα» που πρέπει. Δεν βιάζομαι. Απολαμβάνω. Το ίδιο εύχομαι και σε εσάς.
