Δημοσιονομική «βόμβα» 20 δισ. ευρώ, ή 10% του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος, απειλεί τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους μέσα στην επόμενη τετραετία, λόγω των...
δικαστικών αποφάσεων για τις συντάξεις αλλά και τις καταπτώσεις εγγυήσεων.
Στους κόλπους των δανειστών επικρατεί ιδιαίτερη ανησυχία, καθώς το «κρυφό» χρέος προϋποθέτει τη λήψη νέων μέτρων, αφού οι αγορές θα αντιληφθούν εγκαίρως το κενό που δημιουργείται και θα ζητήσουν υψηλότερα επιτόκια κάθε φορά που θα βγαίνει το Ελληνικό Δημόσιο στις αγορές. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα απειληθεί εκ νέου η βιωσιμότητα του χρέους, το οποίο είναι ρυθμισμένο έως το 2031, σύμφωνα με την απόφαση που έλαβε το Eurogroup τον περασμένο Ιούνιο.
Το «κρυφό» χρέος που θα κληρονομήσει επί της ουσίας η νέα κυβέρνηση απαρτίζεται από τις εξής παραμέτρους:
1. Οι δικαστικές αποφάσεις για την επιστροφή των αναδρομικών θα απαιτήσουν ένα ποσό της τάξης των 9,4 δισ. ευρώ. Όπως έχουν διαμηνύσει οι δανειστές, κάθε δικαστική απόφαση είναι σεβαστή, αλλά για να μην υπάρξει ανατροπή στους δημοσιονομικούς στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα, θα απαιτηθεί η λήψη ισοδύναμων μέτρων, τα οποία όμως δεν μπορούν να επιβαρύνουν το σύνολο της οικονομίας, παρά μόνο το κονδύλι των συντάξεων!
2. Η επόμενη τετραετία έχει υψηλές απαιτήσεις για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και ως εκ τούτου, εκτός από 9,4 δισ. ευρώ των αναδρομικών που θα επιστραφούν, θα απαιτηθεί και η προσαρμογή των συντάξεων στις δικαστικές αποφάσεις. Αυτό σημαίνει ότι, πέραν των 9,4 δισ. ευρώ που θα επιστραφούν στους συνταξιούχους, πρέπει να υπολογιστεί και η ετήσια επιπλέον δαπάνη που θα δημιουργηθεί και ανέρχεται σε 1,5 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι έως το 2022 θα πρέπει να υπολογιστεί το κόστος προσαρμογής των συντάξεων, το οποίο θα φτάσει στα 6 δισ. ευρώ, ενώ στην 20ετία θα αγγίξει τα 30 δισ. ευρώ ή στην 40ετία τα 60 δισ. ευρώ! Ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό συνταξιοδοτικής δαπάνης ως ποσοστό του ΑΕΠ, αφού διαμορφώνεται στο 16% και πρέπει να υποχωρήσει κάτω από το 10%.
3. Το Ελληνικό Δημόσιο θα επιβαρυνθεί φέτος με επιπλέον 2,1 δισ. ευρώ που αφορούν τις καταπτώσεις εγγυήσεων για δάνεια που συνήψαν διάφοροι φορείς του Δημοσίου. Επιπλέον, υπολογίζεται ότι το ετήσιο κόστος για την περίοδο 2020-2024 θα είναι 500 εκατ. ευρώ. Άρα έως το 2022, στα 2,1 δισ. ευρώ πρέπει να προστεθεί και άλλο 1,5 δισ. ευρώ.
Ακόμη και αν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο το κόστος των παραπάνω παρεμβάσεων περιοριστεί στο μισό, τότε και πάλι είναι εξαιρετικά δύσκολο να καλυφθούν απώλειες σχεδόν 10 δισ. ευρώ. Και όλα αυτά ισχύουν στην περίπτωση που εφαρμοστεί πλήρως το προβλεπόμενο μέτρο μείωσης του αφορολόγητου ορίου στα 5.685 ευρώ, ενώ θεωρείται σίγουρο ότι θα ενεργοποιηθεί και η ρήτρα μείωσης της «προσωπικής διαφοράς», η οποία θα οδηγήσει σε μείωση των συντάξεων για 1.400.000 δικαιούχους. Το συγκεκριμένο μέτρο θεωρείται αυτονόητο, από τη στιγμή που θα πρέπει να εφαρμοστούν δικαστικές αποφάσεις για την επιστροφή αναδρομικών στους συνταξιούχους.
Με βάση τα παραπάνω… απαγορευτικά σενάρια, θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμοστεί ένα ζωτικής σημασίας μέτρο, όπως η μείωση του ΦΠΑ, καθώς οι ετήσιες απώλειες σε μια τέτοια περίπτωση θα διαμορφωθούν στα 750 εκατ. ευρώ από το 2021 και μετά.
του Λουκά Γεωργιάδη
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
Σχολιάστε ...
