επιτυχίας.
Άλλοτε σωστά δράματα και άλλοτε σπαρταριστές κωμωδίες, οι ταινίες που θέτουν στο επίκεντρο τον κόσμο της οικονομίας τείνουν να τον αντικατοπτρίζουν όχι ακριβώς με τα πιο φωτεινά χρώματα, μιλώντας μας για απληστία, απάτη, υπέρμετρη φιλοδοξία, εκζήτηση και ρίσκο, εικόνες που τόσο αγαπά ο να προβάλει ο κινηματογράφος.
Λίγες είναι ωστόσο αυτές που κατάφεραν να συλλάβουν το χρώμα του χρήματος και τις περιπέτειες του πλούτου και ακόμα πιο λίγες αυτές που μας έδωσαν μια υπαρκτή εικόνα που να έχει κάποια επαφή με την πραγματικότητα.
Το χρήμα μιλάει όμως και όταν το κάνει μέσα από πανάκριβα κοστούμια και καλογυαλισμένα παπούτσια, όλοι οφείλουν να ακούσουν…
«Το μεγάλο σορτάρισμα» (2015)
Πώς καταστράφηκε το σύστημα; Πώς γεννήθηκε η παγκόσμια οικονομική κρίση, πώς μεθοδεύτηκε και γιατί δεν αποφεύχθηκε; Με αυτά καταπιάνεται το αριστοτεχνικά γραμμένο φιλμ του Άνταμ ΜακΚέι, θυμίζοντας σε όλους πως όσα λαμβάνουν πραγματικά χώρα στο χρηματιστήριο και τον τραπεζικό κλάδο λίγοι τα καταλαβαίνουν. Και ακόμα λιγότεροι τα ελέγχουν.
Γκουρού της επενδυτικής, ανάλυση δεδομένων, CDOs, IPOs, χρηματιστηριακές «φούσκες», κραχ, κατάρρευση του συστήματος, όλα θα παρελάσουν από δω με τρομακτική αγριότητα και χωρίς κανένα αναισθητικό. Μια χούφτα συναρπαστικοί άνθρωποι οσμίζονται τη στεγαστική κρίση του 2008 πριν από όλους και είναι έτοιμοι να τα βάλουν με τις τράπεζες για να εκμεταλλευτούν την περιπέτεια υπέρ τους, μπλέκοντας οικονομικά, δράση και άφθονο χιούμορ. Πώς την πατήσαμε ως ανθρωπότητα; Κάπως έτσι…
«Ο λύκος της Γουόλ Στριτ» (2013)
Ένας αλλόκοτος θίασος ανθρώπων κυνηγά το χρήμα και κάθε σκηνή είναι ένα υπερθέαμα απληστίας και ανομίας με τον τρόπο που μόνο ο Μάρτιν Σκορσέζε μπορεί να κάνει. Η πραγματική ιστορία του Τζόρνταν Μπέλφορντ, του μεγαλοχρηματιστή των 80s και 90s που έπιασε την καλή νωρίς-νωρίς για να καταλήξει τελικά στη στενή, δεν είναι παρά μια ιστορία καταβύθισης στην απολαυστικότερη Κόλαση που σκέφτηκε ποτέ ο άνθρωπος, αυτή που αποκαλούμε εύκολο χρήμα.
Απάτη, λεφτά, ναρκωτικά και σεξ, με τον «λύκο» να δαγκώνει κυριολεκτικά ό,τι βρεθεί σε βολική απόσταση και να ζει το είδος της εξαλλοσύνης που μόνο ο γρήγορος πλούτος εξασφαλίζει. Χωρίς να ηθικολογεί, είναι μια απροσχημάτιστη παρουσίαση αυτής της ουτοπίας στα όρια της νομιμότητας που άγγιξαν κάποιοι για λίγο και έσκασε μετά σαν τσιχλόφουσκα. Ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα που στιγμάτισαν ποτέ τη Γουόλ Στριτ δεν θα είναι κατά κανέναν τρόπο το τελευταίο, υπόσχεται αυτός ο «λύκος» που γεύτηκε χωρίς όρια την επιτυχία και την πτώση, την απόλαυση και την ενοχή, την ασυδοσία και την τιμωρία…
«Γουόλ Στριτ: Το χρήμα ποτέ δεν πεθαίνει» (2010)
Πώς συνδέονται οι ηδονές με το χρήμα, η απεριόριστη δύναμη με την απάτη; Ο πάλαι ποτέ βασιλιάς του χρηματιστηρίου Γκόρντον Γκέκο δεν έμαθε τίποτα στα χρόνια που έκατσε μέσα και βγαίνοντας αναζητεί τρόπο να επιστρέψει στην κορυφή του κόσμου. Το sequel του Όλιβερ Στόουν στο επίσης δικό του «Γουόλ Στριτ» του 1987 παραμένει ένα από τα ελάχιστα δείγματα sequel που ήταν τόσο καλό όσο και το πρώτο.
«Η απληστία είναι ωραία» μας λέει ο Γκέκο που προσπαθεί να ξαναγευτεί τη λαχταριστή πίτα του χρήματος, πλέον όμως είναι ένας γερασμένος κομπιναδόρος που δεν χωρά στο κυνικό σύστημα των γιάπηδων που ο ίδιος είχε εκθρέψει. Το χρηματιστήριο ως ρωμαϊκή αρένα και το πάντα αδηφάγο σύστημα θα επιτρέψουν άραγε στον άνθρωπο που θεοποίησε τον παρά να στεφθεί ξανά πρωταθλητής;
«Οικόπεδα με θέα» (1992)
Έχετε δουλέψει ποτέ σε τηλεφωνικές πωλήσεις; Έχετε προσπαθήσει να κλείσετε έστω και μία συμφωνία; Αν όχι, τότε η κινηματογραφική προσαρμογή του θεατρικού του μεγάλου Ντέιβιντ Μάμετ θα σας εισάγει κατευθείαν στην ψυχρή και αδίστακτη φύση της κτηματομεσιτικής. Αν ναι, τότε θα επιβεβαιώσει αυτό που ξέρετε ήδη καλά και από πρώτο χέρι.
Σκληρή όσο και η αγορά, η ταινία του Τζέιμς Φόλεϊ φέρνει κοντά τέσσερις διαβρωμένους ηθικά πωλητές σε ένα εφιαλτικό εικοσιτετράωρο ενός κτηματομεσιτικού γραφείου, οι οποίοι θα απολυθούν αν δεν κάνουν τη δουλειά τους. Ο ανηλεής ανταγωνισμός δεν αφήνει κανένα περιθώριο για ανθρωπιά, καθώς η κορυφή ανήκει αναγκαστικά σε έναν. Αν ξεκινάς με όνειρα στη ζωή, εδώ θα φας την πρώτη συνειδησιακή σφαλιάρα…
«Γουόλ Στριτ» (1987)
Κλασική στο είδος της και άξονας αναφοράς για ό,τι ακολούθησε στην κατηγορία, όποιος έχει επενδύσει ποτέ έστω και 1 ευρώ την είχε άλλοτε ευαγγέλιο. Οι ατάκες του αθεόφοβου Γκόρντον Γκέκο έχουν μείνει θρυλικές στην επικράτεια της επενδυτικής, την ίδια στιγμή που ό,τι παρουσιάζει ο Όλιβερ Στόουν για τον κόσμο του χρήματος είναι όσα πρέπει να ξέρεις από ηθικής διάστασης καλού και κακού.
Ο Γκέκο θα διαμορφώσει το σύστημα με το οποίο θα πορευτεί το χρηματιστήριο, θα χτίσει το ίδιο το ρινγκ δηλαδή όπου θα διαλύει τους ταλαιπωρημένους αντιπάλους του. Αυτός ο πανούργος Θεός του δολαρίου με τους κολλαρισμένους γιακάδες και την άτρωτη ψυχή είναι ακόμα μαζί μας και πάντα θα είναι δηλαδή, μια ύαινα που καραδοκεί να δαγκώσει κάθε φορά που ο άνθρωπος χτίζει άπληστες, διεφθαρμένες και φιλοχρήματες κοινωνίες. Όλοι έχουν δικαίωμα στη μεταμέλεια, όχι όμως και ο Γκέκο…
«Με τα λεφτά των άλλων» (1991)
Ένα γεράκι της Γουόλ Στριτ, ο Λάρι ο Εκκαθαριστής, ειδικεύεται στη ρευστοποίηση προβληματικών επιχειρήσεων και έχει τώρα στο στόχαστρο ένα εργοστάσιο που λειτουργεί με τους κώδικες ηθικής της παλιάς εποχής. Η χαρακτηριστική κωμωδία του είδους με τον απολαυστικότατο Ντάνι ΝτεΒίτο δεν χρειάζεται καν να μας πει πως ο Λάρι αντισταθμίζει την έλλειψη αγάπης και συντροφικότητας με καραβιές χρημάτων. Το βλέπουμε στα μάτια του.
Η αμερικανική ταινία του Νόρμαν Τζούισον θέτει ουκ ολίγα εμπόδια στον δρόμο του Λάρι, όπως ρομάντζο, επιχειρηματική ακεραιότητα και νομικούρες, φέρνοντας ουσιαστικά αντιμέτωπες τη λαγνεία και την απληστία. Δυο από τα ισχυρότερα κίνητρα που ξέρει η ανθρωπότητα, κάνοντας την πολύ αστεία ταινία τρομερά ενδιαφέρουσα. Πόσο άδεια είναι μια ζωή αν περιέχει μόνο χρήμα και τίποτα άλλο; Κάπου τόσο…
.png)
